Προκλητικά προνόμια. Με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία

(Ποντίκι, 21.12.2006)

ΔΕΗσεις, κόκκινα χαλιά και τιμές που... ηλεκτρίζουν
Ηταν 10 Μαρτίου 2006 όταν, στη διάρκεια συνέντευξης Tύπου στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της μονάδας ηλεκτρικής ενέργειας των Ελληνικών Πετρελαίων, μία αναφορά του διευθύνοντος συμβούλου Πάνου Καβουλάκου προκαλούσε ερωτήματα στο ακροατήριο για τον τρόπο και τον χρόνο διατύπωσης.

Σε γενικές γραμμές, ο δεύτερος την τάξει στα ΕΛ.ΠΕ. ανέφερε ότι η Οριακή Τιμή Συστήματος, με βάση την οποία οι ιδιώτες πωλούν ηλεκτρισμό στον Διαχειριστή, είναι πολύ χαμηλή στην Ελλάδα και αποτρέπει τις ιδιωτικές μονάδες να λειτουργήσουν στην αγορά, καθώς δεν καλύπτει το κόστος παραγωγής. Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα την Ιταλία, όπου οι τιμές ήταν από 40% ώς 50% υψηλότερες, οδηγώντας τους ακροατές του να συμπεράνουν ότι ο Π. Καβουλάκος ζήτησε ανάλογη αύξηση στις τιμές του ρεύματος και στην Ελλάδα. Βεβαίως, ακολούθησαν οι συνηθισμένες διαψεύσεις κ.λπ.

Είκοσι ημέρες νωρίτερα, ο πρόεδρος των ΕΛ.ΠΕ., Ευθύμιος Χριστοδούλου, σχολιάζοντας τις εξελίξεις στην αγορά ηλεκτρισμού, είχε χαρακτηρίσει τον όμιλο «εκχιονιστήρα σε μια αγορά που τώρα ανοίγει» λέγοντας ότι η εμπειρία της μονάδας στη Θεσσαλονίκη θα ανοίξει τον δρόμο για τις υπόλοιπες ιδιωτικές επενδύσεις στην ηλεκτρική ενέργεια.

Το μόνο που δεν αποκάλυψαν εκείνη την περίοδο οι δύο επικεφαλής των ΕΛ.ΠΕ. ήταν ότι οι παρεμβάσεις των αρμοδίων φορέων είχαν ήδη γίνει και μάλιστα με καταλυτικό τρόπο υπέρ των ιδιωτών. Γι’ αυτό άλλωστε η ηγεσία των Ελληνικών Πετρελαίων άφηνε να πλανάται μια αμυδρά αισιοδοξία για το μέλλον της μονάδας στη Θεσσαλονίκη.

Δύο μήνες νωρίτερα, στις 13 Ιανουαρίου, μια απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, με αριθμό Ο-12592, άλλαζε τον τρόπο υπολογισμού της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ) και μέσα σε μία νύχτα, από τα ξημερώματα της 14ης Ιουλίου, οι τιμές στη χονδρική αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ακόμη και ώρες που θεωρούνται «ρελαντί», όπως από τις 3 έως τις 7 τα ξημερώματα, οι χρεώσεις έφτασαν σε επίπεδα σαν να ήταν μεσημέρι και... κατακαλόκαιρο!

Δέκα μήνες αργότερα, στα μέσα Νοεμβρίου, η ΟΤΣ πλέον αγγίζει τα 86 ευρώ ανά μεγαβατώρα, όταν στις αρχές Ιανουαρίου και στις ώρες αιχμής η τιμή ήταν 55,5 ευρώ ανά MWh, ενώ τις υπόλοιπες ώρες περιοριζόταν σαφώς κάτω από 25 ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διαχειριστή του Ελληνικού Συστήματος Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΔΕΣΜΗΕ), οι τιμές στα τέλη Οκτωβρίου της ΟΤΣ είναι αυξημένες κατά περίπου 43%! Προφανώς, τα στοιχεία αναφέρονται στις μέσες ημερήσιες τιμές, διότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι ακόμη και τριπλάσιες!



Με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία

Επειτα απ’ όλα αυτά προκύπτει ένα τεράστιο γιατί: Γιατί η ΡΑΕ προχώρησε σε αναπροσαρμογή του υπολογισμού της ΟΤΣ και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τη ΔΕΗ στη χρεοκοπία;

Εδώ και περίπου έξι χρόνια, μεγάλα ονόματα της επιχειρηματικής ζωής της χώρας μάς έχουν ζαλίσει με αριθμούς και σχέδια για τις «ιδιωτικές ΔΕΗ» που θέλουν να φτιάξουν. Κανείς όμως δεν προχώρησε βάζοντας το χέρι στην τσέπη! Η μονάδα των ΕΛ.ΠΕ. στη Θεσσαλονίκη έγινε με πολιτική απόφαση (του τότε υπουργού Ανάπτυξης Ακη Τσοχατζόπουλου), αλλά πλέον, όταν λέμε «Ελληνικά Πετρέλαια», θα πρέπει να υπολογίζουμε κατά το ήμισυ (ίσως και κάτι παραπάνω) τον όμιλο Λάτση.

Η μονάδα του Ηρωνα (θυγατρική της ΤΕΡΝΑ) στη Βοιωτία κατασκευάστηκε ως εφεδρεία για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν πρόλαβε να λειτουργήσει παρά μόνο τον Σεπτέμβριο του 2004! Από τότε, με τις ιδιαίτερα χαμηλές τιμές της ΟΤΣ, όπως διαμορφώθηκαν όλο το 2005, η είσοδός της στο σύστημα ήταν το λιγότερο αντιοικονομική!

Πέρα απ’ όλα αυτά, εδώ και έξι χρόνια ακούμε τους εκάστοτε προέδρους της ΡΑΕ να διαπιστώνουν ότι, εάν δεν αυξηθούν τα τιμολόγια του ρεύματος, δεν θα υπάρξουν ιδιωτικές επενδύσεις. Κι αυτό τη στιγμή που μας υπόσχονταν στο παρελθόν ότι ο ανταγωνισμός θα μειώσει τις τιμές (!), ενώ με πολιτικές αποφάσεις η ΔΕΗ υποχρεώνεται να αγοράζει ακριβότερα και να πουλά φθηνότερα το ίδιο προϊόν που παράγει και η ίδια και θα μπορούσε να πουλάει απευθείας στους καταναλωτές, βγάζοντας και κέρδος!



Οι δηλώσεις Μανιατάκη

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι δηλώσεις του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ, Δημήτρη Μανιατάκη, πριν από μερικές εβδομάδες στο «Βήμα της Κυριακής», αποκτούν τη δική τους σημασία. Οχι τόσο διότι ζητάει αυξήσεις στα τιμολόγια (κάτι που έκαναν όλοι οι προκάτοχοί του τις τελευταίες δεκαετίες και χωρίς «απελευθερωμένη αγορά»), αλλά διότι για πρώτη φορά παραδέχεται ότι η αύξηση στην ΟΤΣ δημιούργησε σοβαρό πλήγμα στα μεγέθη της ΔΕΗ και ευνόησε τους ιδιώτες παραγωγούς και τους εισαγωγείς.

Μάλιστα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Δημ. Μανιατάκης φέρεται να αναφέρει ότι «υπάρχει μεγάλο άγχος από την πλευρά του Ελληνικού Δημοσίου για να επιτύχει την απελευθέρωση και να προσελκύσει ιδιώτες και αυτό τα προκαλεί όλα» και προτείνει «να καθίσουμε όλοι στο τραπέζι – Δημόσιο, ΔΕΗ, ΔΕΣΜΗΕ και ΡΑΕ – και να βρούμε λύση».

Επίσης, ο ουσιαστικός επικεφαλής της ΔΕΗ αναφέρει πως η παραίτησή του είναι πάντοτε στη διάθεση των δύο αρμοδίων υπουργών (Οικονομίας και Ανάπτυξης), ενώ πετάει το μπαλάκι στο Δημόσιο, ζητώντας να καταβληθούν περίπου 1,4 δισ. ευρώ που επιβαρύνεται η επιχείρηση από την κοινωνική πολιτική που ασκεί (φθηνά τιμολόγια για πολύτεκνους κ.λπ.) λέγοντας χαρακτηριστικά: «Η ΔΕΗ έχει καταντήσει πολύ βολική αγελάδα για άρμεγμα».



Τι είναι η Οριακή Τιμή Συστήματος

Αλήθεια, γιατί τόσος καημός ιδιωτών και ημικρατικών επιχειρήσεων για την Οριακή Τιμή Συστήματος; Σε τελική ανάλυση, τι είναι αυτή η ΟΤΣ που επηρεάζει τόσο πολύ όλη την αγορά; Πρόκειται για τη χονδρική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος με βάση την οποία ο ΔΕΣΜΗΕ αγοράζει από τις μονάδες παραγωγής και στη συνέχεια την πουλάει στους εμπόρους, δηλαδή κυρίως στη ΔΕΗ.

Για κάθε ημέρα και κάθε ώρα της ημέρας, ο ΔΕΣΜΗΕ ανακοινώνει τις ανάγκες για ηλεκτρικό ρεύμα σε όλη τη χώρα και καλεί τους παραγωγούς να υποβάλουν προσφορές. Προτεραιότητα αποκτούν όσοι έχουν τη χαμηλότερη τιμή με βάση το κόστος παραγωγής, κάτι που σημαίνει πως πρώτες μπαίνουν στο σύστημα οι μονάδες της ΔΕΗ που καίνε λιγνίτη.

Επειδή η ζήτηση δεν καλύπτεται, αρχίζουν σταδιακά να μπαίνουν στο σύστημα οι μονάδες με ακριβότερα καύσιμα, όπως αυτές με φυσικό αέριο και τελευταίες όσες καίνε πετρέλαιο, που είναι και οι ακριβότερες.

Η Οριακή Τιμή, λοιπόν, διαμορφώνεται με βάση την τελευταία προσφορά, οπότε η τελευταία μονάδα που μπήκε στο σύστημα στις 10 το πρωί της 15ης Νοεμβρίου εισέπραξε 85,89 ευρώ για κάθε μεγαβατώρα που έδωσε στο σύστημα! Η ΔΕΗ έβαλε τις λιγνιτικές μονάδες της νωρίτερα από τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν η τιμή ήταν στα 58,82 ευρώ, ενώ υποχρεώνεται ως ο μεγαλύτερος έμπορος (περίπου το 95% της αγοράς) να αγοράσει στην ΟΤΣ, δηλαδή στα 85,89 ευρώ, και να πουλήσει στον τελικό καταναλωτή με βάση τα τιμολόγια που διαμορφώνονται με απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης, που είναι σαφώς χαμηλότερα από την τιμή αγοράς.

Με τον τρόπο αυτόν κατ’ αρχήν υπονομεύονται τα οικονομικά μεγέθη της ΔΕΗ, τα κέρδη της οποίας συνεχώς λιγοστεύουν από το πρώτο εξάμηνο του 2005 ώς σήμερα. Μια καλή δικαιολογία είναι τα ακριβά καύσιμα, μια άλλη καλή δικαιολογία είναι το κόστος αναδιοργάνωσης της εταιρείας και τα «βαρίδια» από την εθελουσία έξοδο... Ωστόσο, η πραγματική αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι η ΔΕΗ, με πολιτικές αποφάσεις, πληρώνει με βαρύτατο τίμημα τη λεγόμενη «απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς», που δεν ήθελαν να πληρώσουν τόσα χρόνια οι ιδιώτες.



Διαγωνισμοί «μαχαιρώματος»

Μετά την κατάθεση προσφορών για τα λιγνιτωρυχεία της Βεύης, ήρθε η σειρά του διαγωνισμού που προκήρυξε η ΔΕΗ και αφορά την κατασκευή νέας μονάδας στο Αλιβέρι, με βασικό καύσιμο το φυσικό αέριο, για να αντικαταστήσει το παλιό και ρυπογόνο εργοστάσιο. Και σε αυτή την υπόθεση δίνουν το «παρών» μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα που δραστηριοποιούνται στην ενεργειακή αγορά.

Οι κόντρες είναι τόσο σκληρές, ώστε έχουν ενεργοποιηθεί πάσης φύσεως «πυρομαχικά», ακόμη και ύπουλα χτυπήματα.

Η «μάχη» επαναλαμβάνεται στο Αλιβέρι, όπου οι μνηστήρες είναι δύο: ο όμιλος Μυτιληναίου, μέσω της θυγατρικής ΜΕΤΚΑ σε συνεργασία με τη γαλλική Alstom, και ο όμιλος Κοπελούζου, με την κοινοπραξία Enelco που έχει μαζί με τον ιταλικό όμιλο Enel, αλλά και την επίσης ιταλική Alsaldo.

Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει προβληματισμός στην κυβέρνηση και μέλη του υπουργικού συμβουλίου ασκούν πιέσεις στο Μαξίμου ακόμα και για ματαίωση του διαγωνισμού, γιατί, όπως υποστηρίζουν, από τη σύγκρουση των επιχειρηματικών ομίλων, μπορεί να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.



Το έργο επαναλαμβάνεται

Η ιστορία του Αλιβερίου μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη του Λαυρίου, όπου η ΜΕΤΚΑ είχε κερδίσει τον σχετικό διαγωνισμό, και μάλιστα η μονάδα παραδόθηκε επισήμως στα μέσα Νοεμβρίου. Ο όμιλος Μυτιληναίου βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, καθώς κάποιοι προσπάθησαν με νύχια και με δόντια και με όσα μέσα – φανερά ή κρυφά – διέθεταν να εμφανίσουν την αναδοχή περίπου σαν «στημένη υπόθεση». Ωστόσο στα εγκαίνια της μονάδας η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΝ, η διοίκηση της ΔΕΗ, αλλά και άλλοι παράγοντες έκαναν λόγο για μία από τις πιο σύγχρονες και αποδοτικές μονάδες του ελληνικού συστήματος.

Τώρα επιχειρείται και πάλι, ανεπιτυχώς τουλάχιστον μέχρι στιγμής, να διαμορφωθεί ένα ανάλογο κλίμα καχυποψίας σχετικά με τις προϋποθέσεις που έθετε η προκήρυξη. Οι ανταγωνιστές, που ενδεχομένως ήθελαν, αλλά δεν κατόρθωσαν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό, άρχισαν να φωνάζουν πως οι προβλέψεις σχετικά με την... προϋπηρεσία των αεριοστροβίλων «φωτογραφίζουν» συγκεκριμένο τύπο μηχανημάτων.

Η διοίκηση της ΔΕΗ έθεσε ως όρο στον διαγωνισμό ο προτεινόμενος μηχανολογικός εξοπλισμός (τουρμπίνες) να έχει λειτουργήσει τουλάχιστον για 8.000 ώρες. Οι επικριτές του συγκεκριμένου όρου αναφέρουν ότι τέτοιους αεριοστροβίλους διαθέτει μόνο η Alstom, δηλαδή η συνεταίρος του Μυτιληναίου.

Από την άλλη πλευρά, η ιταλική Alsaldo, που διεκδικεί το Αλιβέρι μαζί με τον όμιλο Κοπελούζου, διαθέτει παλαιότερες πατέντες της Siemens. Να σημειωθεί, πάντως, ότι ο γερμανικός κολοσσός, κατά τη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης για τους όρους του διαγωνισμού – και πάντως πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο με τις παράνομες χρηματοδοτήσεις –, είχε δηλώσει πως αποσύρει το ενδιαφέρον του για το συγκεκριμένο έργο.



Χόμπι οι ενστάσεις

Ο αμέσως επόμενος αντίπαλος των δύο «μνηστήρων» είναι η General Electric, η οποία στο παρελθόν είχε κάνει πολλά έργα στην Ελλάδα. Τώρα βρίσκεται έξω από τον χορό και καταθέτει ενστάσεις, οι οποίες, πάντως, δεν αφήνουν αδιάφορους τους υποψήφιους, είτε βρίσκονται εντός είτε παραμένουν εκτός διαδικασίας...

Ο αντίλογος στις καταγγελίες των σχεδόν μόνιμων διαμαρτυρόμενων είναι πως οι όροι του διαγωνισμού ούτε πρωτότυποι είναι ούτε για πρώτη φορά εφαρμόζονται. Πηγές από τη διοίκηση της ΔΕΗ αναφέρουν πως περιέλαβαν στην προκήρυξη ακριβώς ό,τι υπαγορεύεται από τη διεθνή πρακτική και τις προϋποθέσεις που θέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πρόβλεψη για τις ώρες λειτουργίας θεωρείται εγγύηση για την καλή και χωρίς προβλήματα παραγωγή στο μέλλον.

Οι ίδιοι κύκλοι επισημαίνουν ότι, με βάση την προκήρυξη, δεν αποκλείεται κανένας υποψήφιος, αρκεί να έχει συντάξει με τέτοιο τρόπο την προσφορά του, ώστε να διεκδικήσει το έργο με την καλύτερη οικονομική προσφορά, έστω και εάν δεν διαθέτει τον καλύτερο μηχανολογικό εξοπλισμό...



Eχει και συνέχεια

Χαρακτηριστικό επίσης είναι το γεγονός ότι η μονάδα του Λαυρίου στοίχισε στη ΔΕΗ περίπου 194 εκατ. ευρώ και κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Στο Αλιβέρι θα δημιουργηθεί μία αντίστοιχη μονάδα, το κόστος της οποίας αναμένεται να ξεπεράσει τα 220-230 εκατ. ευρώ.

Και οι μάχες συνεχίζονται... Τον Φεβρουάριο όλοι οι ισχυροί της ενέργειας (όπως περιγράφαμε στο προηγούμενο φύλλο του «Π») θα δώσουν το «παρών» για την πρώτη ιδιωτική μονάδα, ενώ η ΔΕΗ, εκτός από τα περίπου 300 MW του Αλιβερίου, θα αντικαταστήσει άλλα 1.300 MW στη Μεγαλόπολη και στη Δυτική Μακεδονία. Οπότε οι αντίπαλοι θα παραμείνουν στα χαρακώματα για πολλά ακόμη χρόνια επιδιώκοντας να αποκομίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα οφέλη από τα περίπου 4,5 δισ. ευρώ της ενεργειακής πίτας..

(Ποντίκι, 21.12.2006)


Προκλητικά προνόμια στους ιδιώτες παραγωγούς και στους εισαγωγείς ηλεκτρικής ενέργειας σε βάρος των καταναλωτών και της ΔΕΗ
Του Δημητρη ΧρηστουΑπελευθέρωση μιας αγοράς, η οποία δεν έχει τίποτα το ελεύθερο για τους καταναλωτές για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνεται, μπορεί να συμβεί -τελικά- μόνο στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας είναι, από τη φύση της, απείρως πιο σύνθετη και δύσκολη απ' ό,τι για παράδειγμα η αγορά των τηλεπικοινωνιών. Από το σημείο αυτό μέχρι την εξωφρενική, με τις ρυθμίσεις του υπουργείου Ανάπτυξης, κατάληξη που υποχρεώνει τη ΔΕΗ να αγοράζει όλη την παραγωγή του ιδιωτικού τομέα σε τιμές πολύ υψηλότερες και από τα τιμολόγια πώλησης, χωρίς οι καταναλωτές, μεγάλοι και μικροί, να έχουν δυνατότητα επιλογής, η απόσταση είναι χαώδης.

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας επιβλήθηκε από την οδηγία 54/03 της Ευρωπαϊκής Ενωσης (που την ορίζει ως ελευθερία του καταναλωτή να επιλέγει τον προμηθευτή της επιλογής ακόμη και την πηγή της ενέργειας που επιθυμεί, π.χ. αιολική) και μεταφέρθηκε στην ελληνική επικράτεια από τον νόμο 3426/05 του κ. Σιούφα.

Η πρώτη ελληνική πατέντα έγινε το 2001, με το υπουργείο Ανάπτυξης, πριν ετοιμαστούν οι κώδικες λειτουργίας της αγοράς, να δίδει άδειες για μονάδες ηλεκτροπαραγωγής άνω των 400 MW σε πέντε κατασκευαστικές εταιρείες, που σήμερα έχουν γίνει δέκα. Εκτός από την «Ενεργειακή Θεσσαλονίκης Α.Ε.», θυγατρική των ΕΛ.ΠΕ., που υλοποίησε την εντολή Τσοχατζόπουλου για την κατασκευή μιας μονάδας στη Θεσσαλονίκη, κανείς από τους υπόλοιπους αδειούχους μέχρι το 2006 δεν προχώρησε στις επενδύσεις που προέβλεπαν οι άδειες που τους δόθηκαν. Η δικαιολογία ήταν πως οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούσαν τις επενδύσεις αυτές, χωρίς πρόσθετες εγγυήσεις.

Στο σημείο αυτό αρχίζουν οι ελληνικές πατέντες που λέγαμε. Το ΥΠ.ΑΝ. έβαλε τον ΔΕΣΜΗΕ (Διαχειριστή του Συστήματος) να κάνει διαγωνισμό με αντικείμενο την ελάχιστη εγγυημένη τιμή που απαιτούν οι ιδιώτες επενδυτές προκειμένου να εκτελέσουν τις υποχρεώσεις τους, όπως το προέβλεπαν οι άδειες που τους δόθηκαν. Δημιουργήθηκε πρόβλημα όμως. Η λύση αυτή δεν ικανοποιούσε τα ΕΛ.ΠΕ., που η μονάδα τους στη Θεσσαλονίκη δεν μπορούσε να υπαχθεί στον διαγωνισμό, αλλά ούτε και τον Ομιλο Μυτιληναίου που αποσύρθηκε τον Μάρτιο του 2007 από τον συγκεκριμένο διαγωνισμό. Νέα πατέντα, με τεχνητή αύξηση της χονδρικής τιμής της αγοράς ενέργειας που αποκαλείται Οριακή Τιμή Συστήματος (ΟΤΣ), έτσι ώστε οι νέοι παραγωγοί να πληρώνονται με υψηλό τίμημα για το ρεύμα που ρίχνουν στο Σύστημα, απαλλασσόμενοι από τον κόπο και το ρίσκο να βρουν πελάτες. Ολη την ιδιωτική παραγωγή την αγοράζει η ΔΕΗ.

Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) τον Ιανουάριο του 2006 εκδίδει την απόφαση Ο-12592, με την οποία ανατράπηκε η μέθοδος ορισμού της Οριακής Τιμής του Συστήματος και από 42,5 ευρώ/MWh που ήταν το πρώτο 16ήμερο του Ιανουαρίου, πήγε στα 57 ευρώ/MWh την 18.1.2006. Δηλαδή αύξηση 34% σε 48 ώρες! Επιπλέον έπαψε να υπάρχει και ουσιαστική διακύμανση ανάλογα με τα φορτία, κάτι που συνιστά πανευρωπαϊκή «ευρεσιτεχνία». Για παράδειγμα, η ωριαία Οριακή Τιμή του ιταλικού συστήματος παρουσιάζει διακύμανση 320% μεταξύ ανώτατης και κατώτατης, έναντι μηδενικής της ελληνικής πατέντας. Μάλιστα, τα τελευταία στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ για τον Ιανουάριο του 2007 δείχνουν ότι η ΟΤΣ έχει εκτιναχθεί στα 70,74 ευρώ/MWh, δηλαδή αύξηση 66% μόλις σε ένα χρόνο.

Ο ρόλος και το κόστος για τη ΔΕΗ

Ως γνωστόν, η ΔΕΗ είναι ο κυριότερος παραγωγός αλλά και προμηθευτής στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Υπήρχαν και μερικοί προμηθευτές-εισαγωγείς, που πωλούσαν το εισαγόμενο ρεύμα απευθείας σε ορισμένους μεγάλους πελάτες, όπως π.χ. τα Carrefour, οι οποίοι μετά τη στρέβλωση της αγοράς από τη Ρυθμιστική Αρχή διέκοψαν την προμήθεια σε πελάτες και πουλάνε πλέον στο Σύστημα, δηλαδή στη ΔΕΗ. Ετσι, ο ρόλος της ΔΕΗ στην παραγωγή θα μειώνεται, περί το 2010 υπολογίζεται πως θα καλύπτει το 80 με 85%, ο ρόλος της ως προμηθευτή θα καλύπτει το 100% των πελατών. Με λίγα λόγια, η ΔΕΗ θα είναι υποχρεωμένη να αγοράζει την παραγωγή των τρίτων στην τεχνητά υψηλή ΟΤΣ, αντί της λογικής ΟΤΣ που είχε καθοριστεί πριν.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του παραλογισμού, η ΔΕΗ θα αγοράζει ηλεκτρική ενέργεια από τους ιδιώτες παραγωγούς έως και 70 ευρώ τη μεγαβατώρα (σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ για την Οριακή τιμή του Συστήματος τον Ιανουάριο του 2007), τη στιγμή που το βιομηχανικό τιμολόγιο πώλησης είναι 46 με 47 ευρώ, και το οικιακό τιμολόγιο 62 με 65 ευρώ αντίστοιχα.

Η ζημιά της ΔΕΗ, με βάση τα σημερινά στοιχεία, προσδιορίζεται από τη διαφορά μεταξύ της ΟΤΣ που επικρατούσε πριν από την ανατροπή της μεθοδολογίας και της τωρινής, δηλαδή 70,74-42,5=28,24 ευρώ/MWh επί την εκτιμώμενη παραγωγή των τρίτων. Σήμερα δηλαδή με τις ποσότητες των δύο ιδιωτικών ηλεκτροπαραγωγών, των ΕΛ.ΠΕ. (5.200 ώρες) και της ΤΕΡΝΑ στη Βοιωτία (2.000 ώρες), η ζημιά είναι 65.516.800 ευρώ. Στο ποσό αυτό θα πρέπει να προστίθενται 59.072.000 ευρώ για κάθε νέα μονάδα που θα προκύψει (προς το παρόν προβλέπονται τρεις από τον διαγωνισμό του ΔΕΣΜΗΕ και δύο του Ομίλου Μυτιληναίου) με την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν θα ανέβει και άλλο η ΟΤΣ.

Σε αυτή την περίπτωση δύο τινά θα μπορούσαν να συμβούν:

α) Το υπουργείο Ανάπτυξης να καλύψει το επιπλέον κόστος της ΔΕΗ με σημαντική αύξηση τιμολογίων.

β) Να χρεοκοπήσει η ΔΕΗ όπως η Ολυμπιακή και να εξαγοραστεί από κάποιον σωτήρα.

Εκτός αν πάμε σε μεθοδεύσεις διαμελισμού της ΔΕΗ.

Το κόστος των καταναλωτών

Είναι προφανές πως η ΟΤΣ, που ήταν τον Ιανουάριο του 2006 42,5 ευρώ/MWh και ένα χρόνο αργότερα έφτασε τεχνητά τα 71 ευρώ/MWh, θα συνεχίσει την άνοδό της υπό την πίεση των ιδιωτών της ηλεκτροπαραγωγής φτάνοντας το επίπεδο 90-100 ευρώ/MWh, γύρω στο 2010. Και αυτό χωρίς να υπολογίζουμε καμιά αύξηση στις τιμές φυσικού αερίου, που είναι βέβαιο ότι θα ανέβουν αφού ακολουθούν τις τιμές πετρελαίου με υστέρηση έξι μηνών. Είναι σχεδόν αδύνατο οι αυξήσεις αυτές να μην περάσουν στα τιμολόγια κατανάλωσης, για τον απλούστατο λόγο ότι διαφορετικά θα χρεοκοπήσει η ΔΕΗ. Μια ακόμα παρενέργεια αφορά τις εισαγωγές ηλεκτρισμού. Στην Ελλάδα κάνουμε σημαντικές εισαγωγές ηλεκτρικής ενέργειας που φτάνουν το επίπεδο των 6,3 εκατομμυρίων μεγαβατωρών τον χρόνο. Μέχρι τώρα, οι εισαγωγές γινόταν από τη ΔΕΗ κυρίως κατά την αιχμή του καλοκαιριού και μικρό αριθμό εισαγωγών σε τιμές γύρω στην ΟΤΣ. Οι εισαγωγείς (κυρίως ρουμανικού και βουλγαρικού ρεύματος) με κόστος λίγο χαμηλότερο από την ΟΤΣ, ανταγωνίζονταν τη ΔΕΗ ως προμηθευτές και πουλούσαν το ρεύμα που εισήγαγαν σε μικρό αριθμό επιλεγμένων πελατών σε τιμή λίγο κάτω από τα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Η τεχνητή όμως άνοδος της ΟΤΣ οδήγησε όλους τους προμηθευτές στο να πουλάνε το ρεύμα στο Σύστημα και όχι απευθείας σε πελάτες, αφού η σημερινή ΟΤΣ είναι πολύ υψηλότερη.

Καθόλου άσχημα για τους προμηθευτές, αλλά μεγάλες ζημιές για τη ΔΕΗ. Μπορούμε να υπολογίσουμε χωρίς μεγάλες αποκλίσεις ότι από την αρχή του 2006 και μέχρι το 2010 οι Ελληνες καταναλωτές θα πληρώσουν 2.500.000 ευρώ παραπάνω από ό,τι θα έπρεπε για να χρηματοδοτήσουν την, α λα ελληνικά, απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Αν όλα αυτά λέγονται απελευθέρωση, τότε τι λέγεται υποδούλωση;
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_13_20/05/2007_227702