Η αγορά που έχει δημιουργηθεί με τις ιδιωτικές εταιρείες παρόχους ηλεκτρικού ρεύματος είναι ακόμη άγνωστη γενικότερα και δεν είναι τυχαίο ότι δεν μαθαίνουμε και πολλά πράγματα για το τι ακριβώς συμβαίνει ιδιαίτερα στη σχέση τους με τους καταναλωτές… Έτσι ήταν έκπληξη όταν από έγκυρη κυβερνητική πηγή μάθαμε ότι έχουν βγει στην κυριολεξία τα μαχαίρια μεταξύ της γνωστής αλυσίδας Carrefour και της ιδιωτικής εταιρείας Aegean Power, που είναι εναλλακτικός πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας και από την οποία αγοράζει ηλεκτρικό ρεύμα…
Οι πληροφορίες λένε ότι η συνεργασία τους κρατάει σχεδόν έναν χρόνο και πρόσφατα η γαλλική εταιρεία αποφάσισε να κάνει μια διασταύρωση ρουτίνας των λογαριασμών που πληρώνει στον προμηθευτή της με τις καταναλώσεις που κάνει στα σούπερ-μάρκετ της. Αποτέλεσμα: διαπίστωσε – όπως λέγεται – μια διαφορά στις χρεώσεις, περίπου 1,5 εκατομμύριο ευρώ πάνω από τις κανονικές καταναλώσεις!
Ακολούθησε σκληρή ανταλλαγή επιστολών και στις 2 Σεπτεμβρίου ο διευθύνων σύμβουλος της Aegean Power παραδέχτηκε ότι δεν έγιναν «σωστοί υπολογισμοί για τις καταναλώσεις» και ότι «αυτό προκάλεσε σε κάποιες από τις παροχές της Carrefour… μια συστηματική απόκλιση μέσα στους μήνες» δίνοντας μάλιστα την υπόσχεση ότι θα διορθώσει το σφάλμα. Αποκάλυψε δε στην ίδια επιστολή ότι την όλη υπόθεση πληροφορήθηκε και η ΔΕΗ για να μπορεί να διασταυρώνει καλύτερα τις ενδείξεις μέτρησης.
Οι πληροφορίες λένε ότι το σοβαρό αυτό θέμα έφτασε στην ΡΑΕ (που περιμένει επίσημες καταγγελίες), στον ΔΕΣΜΗΕ (που το ψάχνει), στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (που παρακολουθεί την εξέλιξη)… Αυτό που φαίνεται πάντως να ανησυχεί την κυβέρνηση και τις ανεξάρτητες αρχές που έχουν την ευθύνη για τη σωστή λειτουργία της αγοράς, είναι μήπως η Carrefour δεν είναι η μοναδική παθούσα, και γι’ αυτόν τον λόγο η έρευνα φαίνεται να είναι πιο λεπτομερής… Ελπίζουμε να υπάρξει διαφάνεια και άπλετο φως…
=========================================
Το ασφαλιστικό της ΔΕΗ
Της Μιραντας Ξαφα*
Με αφορμή το άρθρο μου στην «Κ» στις 4/7/10, που αναφερόταν στην κάλυψη των ελλειμμάτων των προνομιούχων ΔΕΚΟ από τον προϋπολογισμό, δημοσιεύτηκε στην «Κ» επιστολή του κ. Ν. Χ. Γιαννόπουλου, συνταξιούχου ΔΕΗ (29/9/10), που αντικρούει την άποψη ότι οι ασφαλισμένοι στη ΔΕΗ ευνοούνται υπερβολικά και επιδοτούνται εις βάρος του ελληνικού λαού. Σε απάντηση, θα ήθελα να ήθελα να κάνω μερικές επισημάνσεις.
Το ύψος των συντάξεων σε διάφορους επαγγελματικούς κλάδους στην Ελλάδα δεν είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής ενιαίων κανόνων, αλλά της υποχώρησης σε πολιτικές πιέσεις. Το ασφαλιστικό σύστημα ευνοεί ολιγάριθμες ομάδες πολιτικά ισχυρών συντεχνιών εις βάρος των υπόλοιπων συνταξιούχων, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι συντάξεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι σημαντικά υψηλότερες από αυτές του ΙΚΑ. Οπως γράφει ο Παναγής Βουρλούμης στο βιβλίο του «Το ασφαλιστικό με απλά λόγια»: «Στη χώρα μας το ασφαλιστικό είναι ένα κουβάρι μέσα στο οποίο μπερδεύονται συμφέροντα και σκόπιμη παραπληροφόρηση». Ασφαλισμένοι σε στρατηγικούς τομείς, όπως η ΔΕΗ στην Ελλάδα ή οι ανθρακωρύχοι επί Θάτσερ στην Αγγλία, μπορούν να επιδιώξουν καλύτερη μεταχείριση με την απειλή της διακοπής εργασίας. Στον βαθμό που πετυχαίνουν, όταν δεν πρόκειται για επανόρθωση αδικιών, τέτοιες πιέσεις οδηγούν σε ασφαλιστικά συστήματα που αντανακλούν πολιτική δύναμη και όχι κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε ποιο βαθμό η επιδότηση των συντάξεων της ΔΕΗ από τους φορολογούμενους αποτελεί επανόρθωση αδικιών; Αμέσως μετά τη θέσπιση Κανονισμού Ασφάλισης Προσωπικού της ΔΕΗ από τον εργοδότη τους το 1966, οι εισφορές των εργαζομένων ξεπερνούσαν κατά πολύ την καταβολή συντάξεων, δηλαδή το «ταμείο» της ΔΕΗ θα ήταν πλεονασματικό αν κάποιος έκανε τον κόπο να καταγράφει τις εισφορές και τις πληρωμές για συντάξεις. Με την «ωρίμανση» που συνεπάγεται η βαθμιαία αύξηση της αναλογίας συνταξιούχων προς ασφαλισμένους, αλλά και με την τεράστια διεύρυνση των «ασφαλιστικών δικαιωμάτων», έγινε ελλειμματικό κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια φυσικά, αφού η ΔΕΗ επιμελώς φρόντισε να μην τηρούνται βιβλία, ούτε ποτέ έγινε αναλογιστική μελέτη. Η ωρίμανση ήταν το πρώτο στάδιο προς την προχωρημένη σήψη, στην οποία το ασφαλιστικό της ΔΕΗ έχει φτάσει σήμερα.
Με τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ το 2001, υπήρχε κάποια βάση για την επιδότηση του Ταμείου της από το κράτος σε αναγνώριση των εισφορών των εργαζομένων που συνέβαλαν στο κεφάλαιο της εταιρείας. Η εγγύηση του Δημοσίου χρησιμοποιήθηκε όμως σαν λευκή επιταγή, με αποτέλεσμα η επιδότηση να έχει πια ξεπεράσει τα όρια της λογικής και έχει γίνει δυσβάστακτο φορτίο για την οικονομία.
Με τις σκανδαλωδώς υψηλές συντάξεις σε σχέση με τις εισφορές και τη μεγάλη αύξηση των αμοιβών και συντάξεων της ΔΕΗ την περασμένη δεκαετία, το ασφαλιστικό της ΔΕΗ έχει φτάσει να κοστίζει στον Ελληνα φορολογούμενο 700 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Δηλαδή οι χαμηλοσυνταξιούχοι του ΙΚΑ, σε μια περίοδο που περικόπτονται οι πενιχρές συντάξεις τους, επιδοτούν τις υπέρογκες συντάξεις της ΔΕΗ!
Στην επιστολή του, ο κ. Γιαννόπουλος επικαλείται μελέτη της Wyatt και Prudential (σημ.: της PWC – η W&P είχε βγάλει για λογαριασμό της ΓΕΝΟΠ μεγαλύτερα νούμερα) που υπολόγισε την περιουσία από τις ασφαλιστικές εισφορές που είχαν ενσωματωθεί στην περιουσία της ΔΕΗ σε 3,2 τρισ. δραχμές (10,2 δισ. ευρώ) το 1999. Αυτό το ποσό ξεπερνάει κατά πολύ τη χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ σήμερα (2,8 δισ. ευρώ) αλλά και την ανώτατη αξία που έφτασε ποτέ (8 δισ. ευρώ το 2007). Οπως εξηγεί ο Πλάτων Τήνιος στο νέο του βιβλίο «Το ασφαλιστικό: μια μέθοδος ανάγνωσης» και σε παλαιότερες μελέτες του, η εκτίμηση αυτή δεν στηρίχθηκε στις ενσωματωμένες εισφορές, για τις οποίες δεν υπήρχαν στοιχεία, αλλά στις υποχρεώσεις του Ταμείου που μπορεί να ξεπερνούσαν την αξία της εταιρείας! Δηλαδή η μελέτη κατέγραψε τις υποχρεώσεις για συντάξεις που υπήρχαν το 1999 και θεώρησε ότι αυτή ήταν η ενσωματωμένη περιουσία των εργαζομένων, εφόσον θεωρήθηκε ότι το κράτος τις είχε εγγυηθεί στο σύνολό τους.
Από το 2001 μέχρι σήμερα η επιδότηση του Ταμείου της ΔΕΗ από τον προϋπολογισμό αυξάνεται αλματωδώς, ενώ το ανώτατο όριο που είχε θεσπίσει ο ασφαλιστικός νόμος Μάνου το 1992 (ο λεγόμενος νόμος Σιούφα) καταργήθηκε προκειμένου να δεχθεί η ΓΕΝΟΠ τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ. Κατά παρέκκλιση των διατάξεων του ν. 2773/99, που προβλέπει ρητά την αναγραφή του ετήσιου ποσού της επιδότησης στον προϋπολογισμό, η επιδότηση δεν δημοσιοποιήθηκε εφ’ όσον πληρωνόταν από τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων. Με τη σπάταλη και ανεύθυνη διαχείριση δημοσίων πόρων που χαρακτηρίζει την περίοδο της μεταπολίτευσης, εφάπαξ έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για την πληρωμή μόνιμων δαπανών.
Καλώ επομένως την κυβέρνηση, στο όνομα της διαφάνειας και κοινωνικής δικαιοσύνης που επαγγέλλεται, να δώσει στη δημοσιότητα: (α) την αναλογιστική μελέτη της PWC και τις υποθέσεις στις οποίες βασίζεται, (β) τα ποσά με τα οποία έχει επιδοτηθεί το Ταμείο της ΔΕΗ από τον προϋπολογισμό την περίοδο από το 2001 έως σήμερα, και (γ) τα στοιχεία που απαιτούνται για μια αναλογιστική μελέτη, δηλαδή τον αριθμό συνταξιούχων της ΔΕΗ, τη μέση σύνταξη, τις εισφορές των εργαζομένων σε σχέση με τον μισθό τους και την ηλικία συνταξιοδότησης. Οταν θα έχουμε αυτά τα στοιχεία, θα μπορούμε να κάνουμε μια πιο εποικοδομητική συζήτηση βασισμένη στα πραγματικά δεδομένα και μακριά από δογματισμούς και συμφέροντα.
* Ιδρυτικό μέλος της Δράσης.
===================================
Tον Φεβρουάριο του 1987, από το Νταβός της Ελβετίας όπου βρισκόταν, και με αφορμή μια απεργία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ο Ανδρέας Παπανδρέου εισήγαγε στο πολιτικό λεξιλόγιο τον όρο «ρετιρέ». Ο όρος αναφερόταν, απαξιωτικά, στους «υψηλόμισθους και προνομιούχους» υπαλλήλους των ΔΕΚΟ, των οποίων τις αντιδράσεις στα τότε μέτρα λιτότητας ο όρος προσπαθούσε να συκοφαντήσει στα μάτια των χαμηλότερα αμειβόμενων ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων.
Κοντά ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, η ίδια συζήτηση επανέρχεται, για πολλοστή φορά, με τους ίδιους όρους, φτου κι απ΄ την αρχή.
Οι ΔΕΚΟ, και ειδικά ο ΟΣΕ (που είχε σε ένα χρόνο τόση ζημιά όση ήταν η ταμειακή ωφέλεια του Δημοσίου από όλες τις περικοπές συντάξεων) και οι αστικές συγκοινωνίες εξακολουθούν να αποτελούν μια μαύρη τρύπα στα δημόσια οικονομικά. Και η κυβέρνηση προανήγγειλε μια ακόμη προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος, με μιαν ακόμη επανάληψη του ίδιου προπαγανδιστικού τρικ: δίνοντας στη δημοσιότητα τις μισθολογικές καταστάσεις των θρυλικών «ρετιρέ». Φθηνά κόλπα...
Και αμέσως, σαν από εξαρτημένα ανακλαστικά, τα συνδικάτα και τα κόμματα της Αριστεράς απάντησαν με καταγγελίες πως η κυβέρνηση ενοχοποιεί τους αθώους του αίματος εργαζομένους, για να βρει άλλοθι στο σχέδιό της να ξεπουλήσει τις δημόσιες συγκοινωνίες. Φθηνή αντιπολίτευση...
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα προπαγανδιστικά τρικ της κυβέρνησης και τα εξαρτημένα ανακλαστικά της αντιπολίτευσης, χάνεται για άλλη μια φορά η ουσία του προβλήματος. Η οποία αποτυπώνεται ευκρινώς σε τρία απλά και αδιαμφισβήτητα δεδομένα.
Δεδομένο πρώτο: Η Ελλάδα, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, δεν πάσχει από «μεγάλο κράτος», που θα έπρεπε να «μικρύνει», για να σωθούμε. Οι κρατικές δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, δεν απέχουν από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, και ακόμη κι αν υπολογιστούν στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, πάλι δεν απέχουν πολύ από των άλλων μεσογειακών χωρών.
Δεδομένο δεύτερο: Ενώ το ελληνικό κράτος δαπανά, ως ποσοστό του ΑΕΠ, όσα περίπου και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εισπράττει από φόρους λιγότερα, πολύ λιγότερα, πάλι ως ποσοστό του ΑΕΠ, από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το κράτος, δηλαδή, επιδοτεί, διά της ανοχής στη φοροδιαφυγή (και με άλλους τρόπους- όπως τα κλειστά επαγγέλματα) τη μεσαία τάξη της χώρας.
Και τρίτον: Οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα έχουν εξαιρετικά χαμηλό αποτέλεσμα (μειώνουν τη φτώχεια κατά 3 μονάδες, έναντι 9-10 μονάδων, με ανάλογες δαπάνες, στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες) επειδή χάνονται σε μια μαύρη τρύπα γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Και οι κρατικές δαπάνες, συνολικά, στην Ελλάδα έχουν αποτελεσματικότητα μόλις 65% (δηλαδή, σε κάθε 100 ευρώ που το κράτος ξοδεύει, μόλις τα 65 καταλήγουν στον πολίτη ως υπηρεσία, τα 35 χάνονται στην ίδια μαύρη τρύπα) έναντι ποσοστού 80% στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το πρόβλημά μας, λοιπόν, δεν είναι ότι το κράτος πληρώνει πολλά και θα έπρεπε να πληρώνει λιγότερα ή να ιδιωτικοποιήσει κάποιες δραστηριότητές του. Είναι ότι, όχι μόνον εισπράττει λιγότερα από όσα θα έπρεπε, αλλά και ξοδεύει όσα ξοδεύει με λάθος τρόπο.
Αλλά η εισαγωγή της μετρήσιμης αποτελεσματικότητας, της καλής οργάνωσης, της διαφάνειας, της λογοδοσίας και χρηστής διοίκησης στο Δημόσιο και τις επιχειρήσεις του είναι μια υπόσχεση που διαρκώς αναγγέλλεται, τρεις δεκαετίες τώρα, και διαρκώς αναβάλλεται. Αναβάλλεται, επειδή το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας έβλεπε πάντα (και εξακολουθεί να βλέπει) σε κάθε τέτοιο βήμα μια απειλή, έναν περιορισμό των ευκαιριών διαφθοράς, πελατειακής πρακτικής και κομματικής (του) αναπαραγωγής. Αλλά και επειδή μια παρωχημένη συνδικαλιστική κουλτούρα της Αριστεράς δεν αναγνώρισε ποτέ (κι ούτε τώρα βλέπει) την απλή αλήθεια ότι η προστατευόμενη φοροδιαφυγή, οι πελατειακές πρακτικές και η λεηλασία των ΔΕΚΟ ήταν το πραγματικό, το μεγάλο πρόβλημα κοινωνικής δικαιοσύνης στη χώρα και η μάχη εναντίον των φαινομένων αυτών (κι όχι υπέρ του δικαιώματος κάποιων εργαζομένων να εισπράττουν κατι τί, ως ανταμοιβή ή εξαγορά της ανοχής τους στη ληστεία) θα έπρεπε να είναι η σημαία της.
Αντί γι΄ αυτά όλα, συζητούμε και πάλι για το παλιό αγαπημένο θέμα: το μισθολόγιο των «ρετιρέ»!
Οι κοινωνικές δαπάνες στην Ελλάδα έχουν εξαιρετικά χαμηλό αποτέλεσμα επειδή χάνονται σε μια μαύρη τρύπα γραφειοκρατίας και διαφθοράς
=======================================
«ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λεηλάτησαν τις ΔΕΚΟ»
Δριμεία κριτική στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εξαπέλυσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, λέγοντας ότι «λεηλάτησαν τις ΔΕΚΟ, μέσα από ένα πάρτι με τις προμήθειες και τα δημόσια έργα και σήμερα προσπαθούν να φορτώσουν όλα τα βάρη στους εργαζομένους».
Ο κ. Τσίπρας επεσήμανε ότι οι ΔΕΚΟ είναι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας και για την ελληνική οικονομία. «Χωρίς τον ΟΣΕ δεν θα υπήρχε σιδηροδρομικό δίκτυο. Χωρίς τη ΔΕΗ δεν θα υπήρχε ανάπτυξη στην περιφέρεια. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να εκποιήσουν τον δημόσιο πλούτο. Αυτό είναι έγκλημα και κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν στην κοινωνία γι’ αυτό που προσπαθούν να κάνουν», είπε ο κ. Τσίπρας.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε τον υποψήφιο δήμαρχο Πειραιά Νίκο Λεγάκη - «ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ Λιμάνι Αλληλεγγύης, Οικολογίας και Ανατροπής» και αμέσως μετά επεσήμανε ότι ο «Καλλικράτης» στην εφαρμογή του θα περικόψει τους πόρους κατά ενάμισι δισεκατομμύρια ευρώ για κάθε χρόνο μέχρι το 2013.
«Πρόκειται για στραγγαλισμό της αυτοδιοίκησης», είπε ο κ. Τσίπρας και προσέθεσε ότι «ο Πειραιάς, με τα συσσωρευμένα προβλήματα που έχει από την εγκληματική διαχείριση των τελευταίων χρόνων, θα έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα. Πιστεύουμε όμως ότι τα κινήματα πόλης, οι ενεργοί πολίτες, η κοινωνία των πολιτών που προκρίνει μια υποψηφιότητα από τα σπλάχνα της, την υποψηφιότητα του Νίκου Λεγάκη, θα μπορέσει να δώσει «παρών» αντίστασης, διεκδίκησης και αγώνα για να γυρίσει σελίδα ο Πειραιάς».
Παναγιώτης Τσούτσιας
========================================
Μειώσεις σοκ στις αποδοχές Θέμα νέων περικοπών στις μισθολογικές δαπάνες του Δημοσίου θέτει η τρόικα. Οι περικοπές θα γίνουν μέσω της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου και της κατάργησης των γενικών κανονισμών προσωπικού
Με τον φάκελο μισθοί στο Δημόσιο ανά χείρας θα προσέλθει η τρόικα στο τραπέζι των διαβουλεύσεων με την ελληνική κυβέρνηση στις 15 Νοεμβρίου για την οριστικοποίηση των μέτρων του προϋπολογισμού του 2011, θέτοντας θέμα νέων περικοπών στις αμοιβές των εργαζομένων.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση έχει αρχίσει να επεξεργάζεται σενάρια για μειώσεις αποδοχών μέσω της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου στον στενό δημόσιο τομέα και της κατάργησης των γενικών κανονισμών προσωπικού στις ΔΕΚΟ.
Το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει περικοπές των επιδομάτων και των έκτακτων αμοιβών σε κατηγορίες εργαζομένων που με βάση τα στοιχεία που συνέλεξαν οι αρμόδιες υπηρεσίες οι αποδοχές τους ξεπερνούν κατά πολύ το μέσον όρο τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Οι βασικοί μισθοί δεν θα πειραχτούν, διαβεβαιώνουν παράγοντες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, αλλά τα ρετιρέ θα πάψουν να ισχύουν και θα εξομοιωθούν με τους υπολοίπους. Αυτό θα επιτευχθεί μέσω των δραστικών περικοπών στο περιφερειακό κομμάτι των αποδοχών που αφορούν ειδικά και κλαδικά επιδόματα και επιλεκτικές παροχές που έχουν δοθεί ακόμη και κάτω από το τραπέζι, κυρίως σε εργαζομένους στις ΔΕΚΟ.
Στα πρότυπα του ΟΣΕ
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται ψαλίδισμα 10% στα επιδόματα και στις έκτακτες αμοιβές στο στενό δημόσιο τομέα και 30% στις ΔΕΚΟ. Ειδικότερα για τους εργαζόμενους στις ζημιογόνες ΔΕΚΟ, το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει περικοπές με όχημα την κατάργηση του γενικού κανονισμού προσωπικού και την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων εργασίας στα πρότυπα του ΟΣΕ.
Η ενσωμάτωση των ελλειμμάτων και των χρεών των ΔΕΚΟ στον προϋπολογισμό επιταχύνει και βαθαίνει τις αλλαγές στο μισθολογικό και εργασιακό καθεστώς, καθώς επιβαρύνει κατά περίπου μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης και κατά 10 μονάδες το δημόσιο χρέος.
Στεγάζουν... υψηλόμισθους
Στο στόχαστρο επτά υπουργεία
Με βάση τα στοιχεία για το ύψος των μηνιαίων αποδοχών που επεξεργάστηκαν τα υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών και δόθηκαν στην ΑΔΕΔΥ, εν όψει του διαλόγου για το νέο μισθολόγιο, στο στόχαστρο των περικοπών μπαίνει μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων σε υπουργεία που έχουν μέχρι και διπλάσιες αποδοχές σε σχέση με τους υπολοίπους, λόγω υψηλών επιδομάτων και έκτακτων παροχών.
Στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας για νεοεισερχόμενους με πανεπιστημιακή εκπαίδευση βρίσκονται οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών και ακολουθούν οι υπάλληλοι του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Ανάπτυξης, Δικαιοσύνης, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Εξωτερικών, Εσωτερικών και Πολιτισμού και Τουρισμού.
Μάλιστα, σε σχετικό πίνακα γίνεται σύγκριση των μηνιαίων αποδοχών μεταξύ υπουργείων για έναν υπάλληλο με πανεπιστημιακή εκπαίδευση και 17 χρόνια υπηρεσίας, από την οποία προκύπτει ότι αν εργάζεται στο υπουργείο Οικονομικών έχει αποδοχές 3.194 ευρώ, αν εργάζεται στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης οι αποδοχές του φτάνουν τα 2.108 ευρώ, ενώ στο υπουργείο Παιδείας λαμβάνει μηνιαίως 1.726 ευρώ.
===========================================
Το σπίτι του ΔΝΤ με θέα την Ακρόπολη
«Φρούριο» με θέα την Ακρόπολη είναι η μεζονέτα μετά δώματος που νοίκιασε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου (φωτογραφία) αντί ενοικίου 9.100 ευρώ τον μήνα για να διαμένουν τα μέλη της αντιπροσωπείας του στην Ελλάδα. Το σπίτι είναι οι δύο τελευταίοι όροφοι, 5ος και 6ος, και το δωμάτιο στην ταράτσα συνολικού εμβαδού 250 τ.μ. Η αρχική μίσθωση είναι τριετής (από 1.10.2010 ως 30.9.2013) αλλά το ΔΝΤ έχει το δικαίωμα να επιμηκύνει το συμβόλαιο για επιπλέον δύο χρόνια. Οπως προβλέπεται στη συμφωνία, το κτίριο θα έχει 24ωρη φύλαξη, βιντεοκάμερες και σύστημα ασφαλείας με οπτικές δέσμες το οποίο ενεργοποιείται ακόμη και αν περάσει... κουνούπι.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=361183&dt=17/10/2010#ixzz12cttqvHE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου