Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Οι εγχώριοι λιγνίτες αποτελούν εθνικό κεφάλαιο και προσφέρουν τα μέγιστα στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της πατρίδας μας



ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ



Ο πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ Νίκος Φωτόπουλος στο   13ου Γεν. Συμβουλίου  του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ στην Κοζάνη.

=====================================

ΣΥΡΙΖΑ: Να εγκαταλείψουν τα σχέδια για ξεπούλημα της ΔΕΗ


Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία ακυρώνει τις αποφάσεις για άμεση πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, ενισχύει τον αγώνα του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, για να αποτραπεί μια από τις προωθούμενες μορφές ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης, αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Η εμμονή της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με μοχλό την υφεσιακή πολιτική σκόνταψε στην πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία ακυρώνει τις αποφάσεις για άμεση, αναγκαστική πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ», σημειώνει.

Το κόμμα δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετο σε όποιες ιδιωτικοποιήσεις ορυχείων εξόρυξης λιγνίτη, καθώς και των θερμοηλεκτρικών μονάδων, και καλεί την «τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού» να εγκαταλείψει τα σχέδιά της για «ξεπούλημα» της ΔΕΗ.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ μέσα και έξω από την Βουλή θα συνεχίσει να αγωνίζεται για μια ΔΕΗ   σύγχρονη, υγιή και ανταγωνιστική, ώστε να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας και να προσφέρει προσιτή και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια στους πολίτες», αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση.

=============================
ΕΝΙΑΙΑ ΣΥΝ∆ΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΚΙΝΗΣΗ
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ∆ΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ∆ΕΗ

              
   Ανακοίνωση

  Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,
Η επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων
συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει το αντιλαϊκό έργο της
προηγούμενης, ανακοινώνει νέα φιλομονοπωλιακά μέτρα, ανοίγει διαρκώς καινούργια μέτωπα,
επιβεβαιώνοντας ότι ο πόλεμος κατά των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους είναι
ολοκληρωτικός και δεν έχει τέλος..
Τα τελευταία χρόνια, μετά την εκδήλωση της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, γίνεται
συστηματική προσπάθεια να αξιοποιηθεί η κρίση αυτή για την ταχύτερη προώθηση μιας σειράς
μέτρων, που είχαν προαποφασισθεί εδώ και καιρό. Ό,τι δεν μπόρεσε να επιβάλλει το κεφάλαιο σε
πρωθύστερο χρόνο, κυρίως γιατί δεν είχε εξασφαλίσει τον απαραίτητο συσχετισμό δύναμης, το
προωθεί σήμερα. Η λαίλαπα που εξαπολύθηκε τα τελευταία τρία χρόνια, δεν είναι κεραυνός εν
αιθρία. Το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι στη χώρα μας, σε κοινή πορεία με την ΕΕ
από την εποχή του Μάαστριχτ, σηματοδότησαν και την κατεύθυνση και τους στόχους : φτηνότερη
εργατική δύναμη, χωρίς δικαιώματα.
Το ασφαλιστικό, οι εργασιακές σχέσεις, οι μισθοί η κατάργηση του οκταώρου και του πενθήμερου
μπαίνουν ακόμη πιο έντονα στο στόχαστρο με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Οι
δαπάνες για την υγεία, την πρόνοια και την παιδεία αποτελούν παρελθόν.
Στο νέο πακέτο μέτρων πρωταρχική θέση κατέχει η πλήρης ιδιωτικοποίηση και των τελευταίων
τομέων που βρίσκονται ακόμα υπό μερικό δημόσιο έλεγχο. Στην κατεύθυνση αυτή η
συγκυβέρνηση κατάργησε την ελάχιστη συμμετοχή του ∆ημοσίου στις πρώην ∆ΕΚΟ. Αλήθεια, τι
έγιναν εκείνες οι τελευταίες «κόκκινες γραμμές»;
Ιδιαίτερα στο χώρο της Ηλεκτρικής Ενέργειας προωθούν παραπέρα την απελευθέρωση-
ιδιωτικοποίηση-πώληση. Η ενιαία ∆ΕΗ κατακερματίσθηκε σε θυγατρικές, με τη σύμφωνη γνώμη
της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ και του Συλλόγου μας, ετοιμάζονται να πουλήσουν μονάδες
παραγωγής, το ήδη αποδεκατισμένο προσωπικό μειώνεται ραγδαία, ετοιμάζουν νέα σφαγή για το
εφάπαξ και τις συντάξεις, επιταχύνουν την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος της ∆ΕΗ.
Στο έργο τους αυτό έχουν πολύτιμους συμπαραστάτες τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες
που καλλιεργούν την απάθεια, τις αυταπάτες και την υποταγή. Η συμβιβασμένη πλειοψηφία της
ΓΕΝΟΠ ( ΠΑΣΚΕ, ∆ΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) υπέγραψε τον Μάιο την κατάπτυστη Συλλογική Σύμβαση,
με την οποία όχι μόνο επικυρώνουν την σφαγή των μισθών μας αλλά ταυτόχρονα λύνουν τα χέρια
της κυβέρνησης και της ∆ιοίκησης για να απολύουν όποτε και όσους θέλουν. Το ∆.Σ. του
Συλλόγου μας έσπευσε να χαρακτηρίσει θετική την υπογραφή της Σύμβασης, μια ακόμη απόδειξη
ότι κινείται σταθερά και με συνέπεια στο δρόμο της ουσιαστικής στήριξης στην εφαρμοζόμενη
πολιτική. Οι «αγωνιστικές» κορώνες σε δευτερεύοντα ζητήματα προσπαθούν να συγκαλύψουν την
σύμπλευσή τους σε όλα τα ουσιαστικά ζητήματα (απελευθέρωση αγοράς, θυγατρικές , απολύσεις,
μειώσεις μισθών).
Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εμπόδιο σε αυτή τη κατάσταση. Και όχι μόνο για το γεγονός
ότι κινείται στα πλαίσια της λεγόμενης απελευθέρωσης αλλά και για τον λόγο ότι οι όποιες
αντιρρήσεις του έχουν σχέση με το τίμημα και τον τρόπο που θα υλοποιηθεί η πολιτική των
ιδιωτικοποιήσεων (π.χ. συμπράξεις κλπ).
Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα, να κατανοήσουν ότι στα πλαίσια της Ε.Ε και
της καπιταλιστικής οικονομίας η αντιλαϊκή πολιτική είναι μονόδρομος. Όσοι τους υπόσχονται
φιλολαϊκή ανάπτυξη χωρίς ρήξη με αυτά λένε ψέματα.
Συνάδελφοι, η λειτουργία του Συλλόγου μας είναι απαράδεκτη. Ανύπαρκτος στους συναδέλφους,
αλλά σταθερό δεκανίκι της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ στην επί της ουσίας στήριξη των
εφαρμοζόμενων πολιτικών. Παντελής απουσία από τους χώρους εργασίας, επικοινωνία με e-mail
και μηνύματα κινητών. Καταστρατήγηση και των στοιχειωδών καταστατικών υποχρεώσεων
(ενδιάμεση ΓΣ). Η φωνή και η όποια αγωνιστική διάθεση των συν. Μηχανικών θάβεται διαρκώς
κάτω από την κυρίαρχη λογική της αποδοχής του μικρότερου κακού.
Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι εδώ και αρκετά χρόνια ένας σημαντικός αριθμός συν.
Μηχανικών εργάζονται σε κατάσταση ομηρίας αφού η επιχείρηση μπορεί να τους απολύσει χωρίς
καμία συνέπεια. Η πλειοψηφία του ∆.Σ. του Συλλόγου μας αρνήθηκε την εγγραφή αυτών των
συναδέλφων μας στο Σύλλογο, όταν το καταστατικό προβλέπει ότι μπορούν όλοι να γίνουν μέλη
του, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας. Επίσης στο τελευταίο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ η πλειοψηφία
(ΠΑΣΚΕ, ∆ΑΚΕ, ΣΑ∆) αρνήθηκε να εγγράψει σωματεία που είχαν στις γραμμές τους
συμβασιούχους. Απαιτούμε την άμεση ένταξη στο τακτικό προσωπικό όλων των συναδέλφων
μηχανικών που εργάζονται με κάθε είδους συμβάσεις . Απαιτούμε προσλήψεις που θα καλύπτουν
όλα τα κενά που υπάρχουν.
Συνάδελφοι, η καταδίκη των νέων εξοντωτικών μέτρων που προωθούν συγκυβέρνηση, τρόικα και
πλουτοκρατία από τους εργαζόμενους σε όλη τη χώρα, η οργάνωση της ενιαίας αντιμονοπωλιακής
δράσης και αντίστασης αποτελούν μονόδρομο. Θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να
περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους σε άμεσα μέτρα ανακούφισης.
Το κίνημα μέσα από την ίδια του την εμπειρία πρέπει να κινηθεί προς ριζική αλλαγή. Σήμερα
συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, από την μια των μονοπωλίων και των κομμάτων τους και
από την άλλη ο δρόμος του αγώνα των μαζών που οδηγεί στην ανατροπή της εξουσίας των
μονοπωλίων.
Καλούμε τους συναδέλφους να αγωνιστούμε για:
• Καμία μείωση μισθών. Ανάκληση όλων των μειώσεων που επιβλήθηκαν ως σήμερα.
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων Ν.∆. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.
• Μόνιμη και σταθερή απασχόληση με πλήρη δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους
στην ενέργεια.
• Κατάργηση των εργολαβιών, του θεσμού των εκτάκτων, της μερικής απασχόλησης και
των ενοικιαζόμενων.
• Καμιά διακοπή ρεύματος εξαιτίας χρέους σε ανέργους και χαμηλοσυνταξιούχους.
Για αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο φορέα ενέργειας που θα σχεδιάζει με κριτήριο την
συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, την ασφάλεια και όπου οι πρώτες ύλες, τα
μέσα παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής η.ε. θα αποτελούν λαϊκή περιουσία.
Να αλλάξουμε ριζικά τους συσχετισμούς στο Σύλλογο και γενικότερα στο συνδικαλιστικό
κίνημα. Σήμερα επιβάλλεται όσο ποτέ να εγκαταλείψουν οι εργαζόμενοι τα κόμματα, τις
παρατάξεις και τους εκπροσώπους εκείνους που σφαγιάζουν τα δικαιώματα τους. Να
εμπιστευθούν την δύναμή τους, να εμπιστευθούν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ,
την ΕΣΚ-Σ.
Σεπτέμβριος 2012

=============================
Κίνδυνος υψηλής τάσης στις βιομηχανίες
Κατηγορούν τη ΔΕΗ ότι αυξάνει μονομερώς τα τιμολόγια στον κλάδο

Οταν η απεργία στη Χαλυβουργία Ελλάδος έληξε αφήνοντας πίσω της καμένη γη, οι ιδιοκτήτες της εταιρείας μονολογούσαν:«Από το ΠΑΜΕ και τους συνδικαλιστές γλιτώσαμε, να δούμε τώρα πώς θα τα βγάλουμε πέρα με τη ΔΕΗ».
Πρόκειται για έναν προβληματισμό όλων των διοικήσεων των ενεργοβόρων επιχειρήσεων της χώρας, αφού κατά γενική ομολογία οι χρεώσεις που υφίστανται στο ρεύμα είναι μεγαλύτερες από τους ανταγωνιστές τους στο εξωτερικό και σε συνδυασμό με την επιβολή αλλεπάλληλων φόρων λόγω της κακής δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας τα κόστη τους έχουν εκτιναχθεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι εταιρείες που τιμολογούνται στην υψηλή τάση (Σιδενόρ, Χαλυβουργική, Χαλυβουργία Ελλάδος, Λάρκο, Αλουμίνιον της Ελλάδος κ.ά.) είναι ζημιογόνες και έχουν επιδοθεί σε σκληρά προγράμματα εξοικονόμησης δαπανών για να παραμείνουν ανταγωνιστικές.
Τον Μάιο του 2010 το κράτος επέβαλε Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στην ηλεκτρική ενέργεια ο οποίος είναι πενταπλάσιος σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τον Ιούνιο του 2010 εικοσαπλασιάστηκε το τέλος των ΑΠΕ (εξαιρέθηκαν τα οικιακά τιμολόγια και επιβαρύνθηκαν τα βιομηχανικά) και τον Σεπτέμβριο του 2011 επιβλήθηκε Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης, δεκαπλάσιος σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρώπης.
Η μεγάλη κόντρα όμως είναι με τη ΔΕΗ και τις χρεώσεις που επιβάλλει η τελευταία. Η διαμάχη άρχισε όταν τον Ιούνιο του 2008 ο τότε υπουργός Ανάπτυξης κ. Χρ. Φώλιας είχε εγκρίνει αυξήσεις στα βιομηχανικά τιμολόγια υψηλής τάσης ως 10%, προτρέποντας τη ΔΕΗ να διαπραγματευτεί με τους πελάτες της για να καθορίσει το τελικό ύψος, αλλά η ΔΕΗ μονομερώς προχώρησε σε αύξηση των τιμολογίων και μάλιστα στην ανώτατη τιμή. Αυτόματα το κόστος για μια ενεργοβόρο βιομηχανία που λειτουργεί σταθερά όλο το 24ωρο εκτινάχθηκε κοντά στα 80 ευρώ η μεγαβατώρα.
Για τις 25 επιχειρήσεις-πελάτες της ΔΕΗ που τιμολογούνται στην υψηλή τάση το ενεργειακό κόστος κυμαίνεται από 20% ως και 50% (ανάλογα με τη δραστηριότητα) επί του συνολικού κόστους παραγωγής, οπότε μια αύξηση της τάξης του 10% είναι πολύ σημαντική και αυξάνει τις δαπάνες της παραγωγικής δραστηριότητας.

Σύσταση από τη ΡΑΕ
Η Χαλυβουργία Ελλάδος προσέφυγε στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση της ΔΕΗ με τον ισχυρισμό ότι η τελευταία δεν προέβη σε διαβούλευση πριν επιβάλει την αύξηση των τιμολογίων. Η ΡΑΕ δικαίωσε την εταιρεία και απηύθυνε σύσταση προς τη ΔΕΗ να προχωρήσει σε ουσιαστική διαπραγμάτευση με τη Χαλυβουργία, ώστε να καταλήξουν σε συμφωνία επί των χρεώσεων.
Η ΡΑΕ επενέβη και στη διαμάχη ΔΕΗ και Αλουμίνιον και όρισε στα 45 ευρώ τη μεγαβατώρα ως ότου η διαιτησία στην οποία προσέφυγαν οι δύο εταιρείες αποφασίσει για την οριστική φόρμουλα υπολογισμού της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος. Βεβαίως στη συγκεκριμένη διαμάχη επενέβη και η Δικαιοσύνη ασκώντας ποινικές διώξεις. Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής έρευνας είχαν κληθεί με την ιδιότητα του υπόπτου υπεύθυνοι και από τις δύο εταιρείες έπειτα από καταγγελίες ότι η Αλουμίνιον χρωστά στη ΔΕΗ αρκετά εκατομμύρια ευρώ.
Οπως επισημαίνουν παράγοντες της αγοράς, όσο η ΔΕΗ δεν προσέρχεται στο τραπέζι του διαλόγου ξεχωριστά με την κάθε βιομηχανία προκειμένου να συμφωνήσουν ποιο είναι το ενδεδειγμένο τιμολόγιο - όπως άλλωστε επιτάσσει και η ΡΑΕ -, αλλά στέλνει τελεσίγραφα «αυτό είναι το τιμολόγιο και αν σου αρέσει», τόσο θα βρίσκει απέναντι πελάτες που θα την κατηγορούν για υπερβολικές χρεώσεις, δεν θα πληρώνουν και θα προσφεύγουν στη διαιτησία.
«Υπάρχει ένα κλίμα τρομοκρατίας. Οι διοικήσεις της ΔΕΗ δεν κάνουν ξεχωριστές διαπραγματεύσεις γιατί φοβούνται τις καταγγελίες. Κάθε ρύθμιση που μπορεί να είναι προς όφελος και των δύο πλευρών, δηλαδή της ΔΕΗ και της εκάστοτε επιχείρησης, αμέσως ανάγεται στη σφαίρα της απιστίας» αναφέρουν στο «Βήμα της Κυριακής» στελέχη του κλάδου της βαριάς βιομηχανίας.
Η ΔΕΗ με τη σειρά της υποστηρίζει ότι τα τιμολόγια υψηλής τάσης πρέπει να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το κόστος της «για να μην καταστεί η επιχείρηση ένα θνησιγενές επί ζημία μονοπώλιο» και επικαλείται «ότι το κόστος παραγωγής και διάθεσης ηλεκτρικής ενέργειας έχει μεταβληθεί ουσιωδώς από εξωγενείς παράγοντες (τιμές καυσίμων, αγορές ενέργειας, κόστος δανεισμού) και δεν αντισταθμίζεται από τη δραστική μείωση της συνολικής μισθοδοσίας που υπέστησαν οι εργαζόμενοι λόγω του μνημονίου».

Βολές από τη Λάρκο
Την απάντηση στην παραπάνω αιτιολογία της ΔΕΗ έδωσε η διοίκηση μιας άλλης κρατικής εταιρείας, της Λάρκο: «Το λογιστικό κόστος που αναδύεται από τις καταστάσεις της ΔΕΗ μπορεί να είναι πραγματικό με την έννοια π.χ. ότι οι καταγραφόμενες δαπάνες είναι πραγματικές, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το πρόσθετο κόστος που σχετίζεται με φαινόμενα όπως ο διοικητικός πληθωρισμός, οι υπεραποθεματοποιήσεις υλικών κτλ. θα πρέπει να μεταφέρεται μέσω εξωπραγματικών τιμών στην εγκλωβισμένη Λάρκο που δεν έχει δυνατότητα προσφυγής σε εναλλακτικό προμηθευτή».
Ευθέως δηλαδή η Λάρκο κατηγορεί τη ΔΕΗ ότι έχει υψηλά τιμολόγια επειδή συντηρεί υπεράριθμο προσωπικό και στις προμήθειες υλικών γίνεται πάρτι.
«Είναι αδιανόητο να έχεις πρόσβαση σε δωρεάν πρώτη ύλη (λιγνίτη και υδροηλεκτρικά), να έχεις αποσβέσει τις μονάδες σου, να έχεις εξοικονομήσει 700 εκατ. ευρώ από τη μείωση των μισθών και την ίδια ώρα να διαμαρτύρεσαι για υψηλά κόστη» αναφέρουν παράγοντες της αγοράς και αναμένουν με ενδιαφέρον τα κοστολόγια που θα δώσει στη ΡΑΕ η ΔΕΗ με τα στοιχεία των λιγνιτικών και των υδροηλεκτρικών σταθμών παραγωγής για να φανεί ότι υπολείπεται από τον μέσο όρο.
Την ίδια ώρα στη ΔΕΗ έχουν πονοκέφαλο όχι τόσο με το ύψος των ανεξόφλητων λογαριασμών, αλλά με τις πραγματικά επισφαλείς απαιτήσεις (δηλαδή με χρωστούμενα που γνωρίζουν ότι δεν θα τα πάρουν ποτέ), οι οποίες σε σχέση με το 2010 έχουν υπερδιπλασιαστεί και θα πρέπει να καταγραφούν στον ισολογισμό της επιχείρησης οι ανάλογες προβλέψεις.


Αδιέξοδο
Η κόντρα ΔΕΗ και βιομηχανιών κινδυνεύει να αποδειχθεί αδιέξοδη. Και αυτό γιατί η διοίκηση της ΔΕΗ με έγγραφό της τον Μάρτιο του 2012 προς τον τότε υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Γ. Παπακωνσταντίνου υποστηρίζει ότι αν κλείσουν οι μονάδες υψηλής τάσης η ΔΕΗ θα περιορίσει τις ζημιές της! Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή: «Η συμβολή των πελατών Υψηλής Τάσης στο φορτίο του συστήματος είναι της τάξεως των 1.000 MW. Από μελέτη που καταρτίστηκε από τη Διεύθυνση Διαχείρισης Ενέργειας (ΔΕ) της ΔΕΗ προκύπτει ότι τόσο στην περίπτωση αλλαγής προμηθευτή όσο και στην περίπτωση διακοπής της λειτουργίας μέρους ή όλων των πελατών ΥΤ περιορίζονται οι ζημιές της ΔΕΗ από τους πελάτες αυτούς, ενώ παράλληλα μειώνεται το κόστος της από αγορές ενέργειας στη χονδρεμπορική σε ακριβές τιμές».


Κλείνουν τα εργοστάσια στον ευρωπαϊκό Νότο
Στη Γερμανία αυξάνουν την παραγωγή και στις μεσογειακές χώρες βάζουν λουκέτα
Η κατάσταση στην Ελλάδα με τις ενεργοβόρες βιομηχανίες αποτελεί τη μικρή εικόνα του παζλ. Η μεγάλη εικόνα καταδεικνύει ότι οι βιομηχανίες του ευρωπαϊκού Νότου κλείνουν προς όφελος των βορείων που εμφανίζουν σειρά συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που η ύφεση στην Ευρώπη αγγίζει όλες τις χώρες, η νορβηγική Nordsk Hydro προβλέπει τριπλασιασμό παραγωγής στο εργοστάσιό της στη Γερμανία ως τα μέσα του 2013. Το 2009 η εταιρεία είχε μειώσει την παραγωγή της στους 50.000 τόνους, αλλά εξασφάλισε αφενός μεν κυβερνητική επιδότηση για τον φόρο CO2 στο ρεύμα και αφετέρου δε συμφωνία με τη Vattenfal για ένα 5ετές συμβόλαιο ηλεκτρικής ενέργειας (250 ΜW, 2,2 ΤWh) με αποτέλεσμα από το 2013 να καλύπτει παραγωγή 150 kt αλουμινίου.
Την ίδια στιγμή, η αμερικανική Alcoa έχει ξεκινήσει τη σταδιακή διακοπή της λειτουργίας του ιταλικού εργοστασίου στη Σαρδηνία απολύοντας εκατοντάδες εργαζομένους. Οι μόνες βιομηχανίες αλουμινίου στον ευρωπαϊκό Νότο σήμερα είναι οι ισπανικές και το Αλουμίνιο της Ελλάδος.
Οι μεγάλες βιομηχανίες του Νότου έχουν να αντιμετωπίσουν υψηλότερο ενεργειακό κόστος (60 - 75 ευρώ η MWh, σε σχέση με 40 - 50 ευρώ η MWh στη Γερμανία), υψηλό κόστος χρήματος (επιτόκια 8% - 10% στον Νότο, 2% - 4% στον Βορρά), συνεχείς νέες και έκτακτες φορολογίες για το κλείσιμο των δημοσιονομικών ελλειμμάτων σε σχέση με τη σταθερή φορολογία για τον Βορρά και σχεδόν διπλάσιες τιμές φυσικού αερίου και χρήσης συστημάτων μεταφοράς στον Νότο, έναντι χαμηλότερων τιμών στον Βορρά λόγω απελευθέρωσης των αγορών εδώ και χρόνια. Παράλληλα διαθέτουν πεπαλαιωμένες εγκαταστάσεις και υποδομές.
======================================
Τι σχέση έχουν EdF και RWE με τη χθεσινή απόφαση;

Κάποιοι στη ΔΕΗ το είχαν επισημάνει ως κίνδυνο, ότι δηλαδή στόχος της Επιτροπής ήταν να δημιουργήσει νομολογία στην υπόθεση των «ελληνικών λιγνιτών» με στόχο να χτυπήσει στη συνέχεια την κυρίαρχη θέση εταιρειών όπως η EdF και η RWE σε φθηνά καύσιμα που εκμεταλλεύονται κατ’ αποκλειστικότητα από τις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας αντίστοιχα. Για τη μεν RWE να αναφέρουμε ότι εκμεταλλεύεται με παραχώρηση τα τεράστια κοιτάσματα λιγνίτη της χώρας. Για τη δε EdF ότι έχει στην κυριότητά της τα πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας. Υπό αυτή την έννοια, η ΔΕΗ μπορεί να είχε ως αντίπαλό της την Κομισιόν, ωστόσο την ίδια στιγμή είχε στο πλευρό της το ισχυρό λόμπι των δύο μεγαλύτερων εταιρειών ηλεκτρισμού στην Ευρώπη…
===========================================
Χρύσα Λιάγγου: Επικρατέστερο το σενάριο της «Mικρής ΔEH»
Σε νέα βάση τίθεται ο σχεδιασμός για την αποκρατικοποίηση της ΔEH, μετά την ανατρεπτική απόφαση του Eυρωπαϊκού Δικαστηρίου σε ό,τι αφορά την υποχρέωση της χώρας να διαθέσει το 40% της λιγνιτικής παραγωγής της σε ιδιώτες. H απόφαση που εκδόθηκε την περασμένη Πέμπτη απαλλάσσει την κυβέρνηση από την ασφυκτική πίεση της Kομισιόν για πώληση μονάδων, στην οποία εγκλωβίστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα και η υπόθεση της αποκρατικοποίησης της ΔEH. Aυτό γιατί η κυβέρνηση έπρεπε να πετύχει παράλληλα δύο πλήρως αντικρουόμενους στόχους. Nα ανοίξει την αγορά του λιγνίτη πουλώντας μονάδες της ΔEH και παράλληλα να αναζητήσει επενδυτή για την Επιχείρηση, αφού έχει απολέσει ένα πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο.
Aυτός ήταν ο λόγος που προσανατολίστηκε σε σενάρια που να ικανοποιούν και τα δύο ζητούμενα, με βασικότερο μέχρι τώρα αυτό της «Mικρής ΔEH», της δημιουργίας δηλαδή ενός χαρτοφυλακίου λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής και της διάθεσής της σε ιδιώτες. Tο σενάριο αυτό κάλυπτει ταυτόχρονα και τον στόχο του ανοίγματος της αγοράς του λιγνίτη και τον στόχο της αποκρατικοποίησης. O διπλός αυτός στόχος είχε αποκλείσει στο παρελθόν το σενάριο της αναζήτησης στρατηγικού επενδυτή, το οποίο μετά την εξέλιξη από το Eυρωπαϊκό Δικαστήριο, μπορεί να επανεξεταστεί.
Tα θετικά αποτελέσματα της απόφασης του Eυρωπαϊκού Δικαστηρίου αναγνωρίζουν εκτός από τη ΔEH και στο TAIΠEΔ, τον σημερινό πρόεδρο του οποίου δικαιώνει επίσης η απόφαση, αφού ήταν αυτός που ως επικεφαλής της ΔEH εισηγήθηκε, τον Mάρτιο του 2008, την προσφυγή κατά της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής. Kυρίως, όμως, η απόφαση λύνει τα χέρια της νέας διοίκησης του TAIΠEΔ για να σχεδιάσει, με μοναδικό περιορισμό τις κατευθύνσεις που θα θέσει η κυβέρνηση, την αποκρατικοποίηση της ΔEH. Oι κατευθύνσεις αυτές δεν έχουν δοθεί ακόμη και όπως φαίνεται, θα επαναπροσδιοριστούν με βάση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται από την απόφαση του Eυρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Το άνοιγμα
H περαιτέρω αποκρατικοποίηση της ΔEH, αλλά και το άνοιγμα της αγοράς του λιγνίτη, όπως και η πλήρης απελευθέρωση της χονδρικής και λιανικής αγοράς ηλεκτρισμού, παραμένουν δεσμευτικές υποχρεώσεις της χώρας έναντι του Mνημονίου. Kαταγράφεται όμως απ’ όλους τους συναρμοδίους ως μεγάλη αλλαγή στο τοπίο η μη υποχρέωση πώλησης μονάδων, αφού μπορούν να επιτευχθούν και με άλλους τρόπους. Για το άνοιγμα της αγοράς του λιγνίτη, για παράδειγμα, επανέρχονται τα σενάρια των εικονικών δημοπρασιών που η Kομισιόν είχε απορρίψει ως μη συμβατά με την υποχρεωτική μέχρι πρότινος απόφαση της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής. Πρόκειται για το μοντέλο που εφήρμοσε η γαλλική EDF το 2001.
Το γαλλικό μοντέλο δίνει τη δυνατότητα πώλησης ισχύος από τους λιγνιτικούς και υδροηλεκτρικούς σταθμούς της ΔEH μέσω δημοπρασιών με συμβόλαια εξάμηνης ή και ετήσιας διάρκειας. Τα συμβόλαια αυτά θα μπορούν να εξασφαλίζουν, μέσω δημοπρασιών, είτε απευθείας μεγάλοι καταναλωτές, όπως οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, είτε προμηθευτές για λογαριασμό πελατών τους.
Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέπεται να γίνεται trading με την πωλούμενη ισχύ. Mε τον τρόπο αυτό, οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας αποκτούν ενέργεια χαμηλού κόστους την οποία υποχρεωτικά θα διαθέτουν στον τελικό καταναλωτή και όχι στο σύστημα, πρακτική που θα επιφέρει πραγματικό ανταγωνισμό και στη λιανική αγορά. Tο μοντέλο αυτό έχει εισηγηθεί η Pυθμιστική Aρχή Eνέργειας (PAE) στην πολιτική ηγεσία του YΠEKA, ως πιο άμεσα εφαρμόσιμο από οποιοδήποτε σχέδιο πώλησης περιουσιακών στοιχείων της ΔEH, που απαιτεί στην καλύτερη περίπτωση διάρκεια δύο ετών.
Σε ό,τι αφορά την αποκρατικοποίηση της ΔEH, τα σενάρια που μπαίνουν πλέον στο τραπέζι περιορίζονται σε τέσσερα, αφού δεν καθίσταται υποχρεωτική η πώληση λιγνιτικών μονάδων. Ως επικρατέστερο εμφανίζεται, με βάση τις μέχρι τώρα κυβερνητικές αναφορές, αυτό της «Mικρής ΔEH». Tο εν λόγω μοντέλο, που περιλαμβάνει ένα χαρτοφυλάκιο λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ισχύος, μπορεί να συμπεριλάβει και μερίδια εμπορίας προκειμένου να διασφαλιστεί με τον τρόπο αυτό και το άνοιγμα στην προμήθεια, που αποτελεί δέσμευση έναντι του Mνημονίου.
Τα εναλλακτικά
Το βασικό σενάριο αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ επιτρέπει να δημιουργηθούν ένα ή και δύο χαρτοφυλάκια τα οποία θα πρέπει να ειναι ισορροπημένα τόσο σε ό,τι αφορά το μείγμα της παραγωγής όσο και την αποδοτικότητα των μονάδων, ενώ θα πρέπει επίσης να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα και της ΔEH, που θα παραμείνει υπό τον έλεγχο του Δημοσίου. Eνα παρόμοιο σενάριο προβλέπει τη δημιουργία δύο καθετοποιημένων εταιρειών, που θα έχουν παρόμοιες δραστηριότητες και περιουσιακά στοιχεία στον τομέα των ορυχείων, της παραγωγής και της εμπορίας και πώληση της μιας εξ αυτών. Tο τρίτο σενάριο μιλάει για αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή και το τέταρτο για διάθεση πακέτου μετοχών μαζί με το μάνατζμεντ.
(Καθημερινή, 23/9/2012)
=============================
Η Δυτική Μακεδονία Είναι η Ενεργειακή Καρδιά της Χώρας
του Γιώργου Δακή, Περιφερειάρχη Δυτικής ΜακεδονίαςΚυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2012


Πριν από ακριβώς πενήντα έξι χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1956, η ΛΙΠΤΟΛ ΑΕ υπογράφει σύμβαση με τη γερμανική εταιρεία KHD Industrieanlagen AG με αντικείμενο την κατασκευή του πρώτου σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύσιμο λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία, ισχύος μόλις 10 MW. Η ημερομηνία αυτή αποτελεί τη γενέθλια επέτειο της λιγνιτικής βιομηχανίας στη Δυτική Μακεδονία.
Στη συνέχεια, οι ατμοηλεκτρικοί σταθμοί μεγάλης ισχύος πολλαπλασιάζονται με γοργό ρυθμό, ενώ νέα ορυχεία ανοίγονται συνεχώς στον άξονα Φλώρινας-Αμυνταίου – Πτολεμαΐδας – Κοζάνης. Δύο δεκαετίες μετά ο λιγνίτης κατέχει δεσπόζουσα θέση στο εθνικό ενεργειακό μας σύστημα. Συμβάλλει καθοριστικά στον εξηλεκτρισμό της Χώρας μας, διαμορφώνοντας καταλυτικά τον αναπτυξιακό, οικονομικό και κοινωνικό χαρακτήρα της Δυτικής Μακεδονίας.

Σήμερα, στον ενεργειακό άξονα του λεκανοπεδίου Δυτικής Μακεδονίας εξορύσσονται ετησίως περίπου πενήντα εκατομμύρια τόνοι λιγνίτη, οι οποίοι τροφοδοτούν τους πέντε ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της περιοχής, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 4.270 MW. Περισσότεροι από 9.000 εργαζόμενοι απασχολούνται στον παραγωγικό κύκλο της λιγνιτικής βιομηχανίας ενώ σε ποσοστό 25% το περιφερειακό μας ΑΕΠ διαμορφώνεται από τις δραστηριότητες της ΔΕΗ ΑΕ.

Κυρίαρχα, λόγω της έκτασης και του μεγέθους της λιγνιτικής βιομηχανίας, πρακτικά της ΔΕΗ ΑΕ, οι επιπτώσεις στην αναπτυξιακή πορεία της Δυτικής Μακεδονίας είναι διαχρονικά πολυδιάστατες και μελλοντικά ιδιαίτερα απαιτητικές. Η χρόνια μονοειδίκευση, γύρω από την καθετοποιημένη χρήση του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, διαμόρφωσε μια τοπική αγορά εργασίας ιδιαίτερα ευάλωτη στις επιχειρηματικές επιλογές της ΔΕΗ ΑΕ. Κατά συνέπεια, η σημερινή οικονομική δυστοκία της ΔΕΗ ΑΕ να επενδύσει σε νέες, σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες, μεταφράζεται ευθέως σε αναπτυξιακή υστέρηση για το σύνολο της Περιφερειακής μας οικονομίας.

Επιπλέον, οι αναδυόμενες προκλήσεις, που σχετίζονται με την πώληση λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων, δεν θα μεταβάλλουν απλά τον επιχειρησιακό χαρακτήρα μιας Ανώνυμης Εταιρείας όπως η ΔΕΗ, αλλά θα έχουν άμεσες, έμμεσες και επαγωγικές συνέπειες στο σύνολο της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας.

Η πώληση λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων ουδεμία σχέση έχει με άλλες αποκρατικοποιήσεις ή την πώληση δημοσίων εκτάσεων προς αξιοποίηση. Η λιγνιτική βιομηχανία της Δυτικής Μακεδονίας σχετίζεται με την αποκατάσταση των εξαντλημένων ορυχείων, την επαναπόδοση των εδαφών στην τοπική κοινωνία, το ανταποδοτικό τέλος λιγνίτη, την περιβαλλοντική προστασία του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, την αναγκαστική μετεγκατάσταση ανθρώπων και οικισμών εν καιρώ ειρήνης. Σχετίζεται μεσο-μακροπρόθεσμα με την υιοθέτηση των βέλτιστων διαθέσιμων πρακτικών αναφορικά με την απόσυρση των υπέργηρων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και τις σημαντικές οικονομικές απαιτήσεις και διαδικασίες που αυτές προϋποθέτουν για το μέλλον.

Ο προβληματισμός αυτός, μέσω προσωπικής μου επιστολής και εξ' ονόματος βεβαίως των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας, μεταφέρθηκε προς τον αρμόδιο Κοινοτικό Επίτροπο και Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Αλμούνια. Ο κ. Αλμούνια απάντησε στην επιστολή μας και εξέφρασε τις θέσεις και τις απόψεις της Commission.

Οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί μας δεν έχουν αποδέκτες μόνο τους Κοινοτικούς Επιτρόπους, αλλά σαφέστατα και την Ελληνική Κυβέρνηση, όσον αφορά τη θέση του λιγνίτη στο εθνικό ενεργειακό χαρτοφυλάκιο. Δυστυχώς, απουσιάζει μια συνεκτική, ολοκληρωμένη και ξεκάθαρη εθνική πολιτική για τους εγχώριους λιγνίτες, με γνώμονα τις ασφυκτικές οικονομικές συνθήκες που βιώνει η Χώρα μας. Οι εγχώριοι λιγνίτες αποτελούν εθνικό κεφάλαιο και προσφέρουν τα μέγιστα στην ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της πατρίδας μας, αλλά κυρίως στην επιτακτική αναγκαιότητα δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος και επανεκκίνησης της οικονομίας μας.

Αποτελεί άμεση προτεραιότητα για τη Δυτική Μακεδονία η στήριξη και η διεύρυνση του ενεργειακού χαρακτήρα της περιοχής μας. Στηρίζουμε την αξιοποίηση των τοπικών αποθεμάτων λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, με σεβασμό στο περιβάλλον και στις προσδοκίες των επόμενων γενεών. Υποστηρίζουμε την είσοδο των ανανεώσιμων και εναλλακτικών πηγών ενέργειας στο Περιφερειακό ενεργειακό μίγμα. Δρομολογούμε συνεργασίες με εθνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά ινστιτούτα στην κατεύθυνση της αξιοποίησης του διοξειδίου του άνθρακα, της αποθήκευσης ενέργειας μεγάλης κλίμακας και στην αξιοποίηση του λιγνίτη σε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Επιμένουμε για την έλευση του αγωγού φυσικού αερίου στη Δυτική Μακεδονία.

Πέραν αυτών, η Δυτική Μακεδονία διαθέτει το 65% των υδάτινων αποθεμάτων της Χώρας, μεγάλο μέρος των οποίων χρησιμοποιείται στην παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και στην παραγωγική διαδικασία των λιγνιτικών μονάδων. Παράλληλα, η αυξημένη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή, καθιστά επιτακτική ανάγκη την ανάπτυξη συστημάτων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας μεγάλης κλίμακας, με πλέον υποσχόμενη την πρακτική της αντλησιοταμίευσης. Όλα τα παραπάνω, λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη τις σημαντικότατες υποδομές της περιοχής μας σε δίκτυα υψηλής τάσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και την κομβική της θέση στα Νότια-Δυτικά Βαλκάνια, καθιστούν τη Δυτική Μακεδονία σημαντικό ενεργειακό πόλο όχι μόνο εθνικής αλλά και ευρωπαϊκής κλίμακας.

Δυστυχώς όμως, λόγω ακριβώς της υψηλής εντάσεως κεφαλαίου των επενδύσεων που σχετίζονται με την παραγωγή και διαχείριση ενέργειας και οι οποίες ωφελούν και προσφέρουν τα μέγιστα στο σύνολο της εθνικής οικονομίας και κοινωνίας, η Δυτική Μακεδονία προσμετρήθηκε στις Περιφέρειες στατιστικής σύγκλισης. Παρότι η Περιφέρειά μας καταλαμβάνει σταθερά την πρώτη θέση στα ποσοστά ανεργίας, που σήμερα ξεπερνούν το 30% και επωμίζεται διαχρονικά και μονομερώς το κόστος της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, συγκαταλέγεται στις «πλούσιες» Περιφέρειες. Αυτό έχει ως συνέπεια τη χρηματοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων με χαμηλότερα ποσοστά συγκριτικά με άλλες Ελληνικές Περιφέρειες, αλλά και την πολύ χαμηλή χρηματοδότηση της Δυτικής Μακεδονίας στο πλαίσιο της επόμενης Προγραμματικής Περιόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εξέλιξη αυτή συνιστά κατάφωρη αδικία για τους Δυτικομακεδόνες και τροχοπέδη στην κατεύθυνση αναζήτησης εναλλακτικής αναπτυξιακής κατεύθυνσης, πέραν και συμπληρωτικά της ηλεκτροπαραγωγής. Αναδεικνύει μείζονα ζητήματα περιφερειακής συνοχής, δίκαιης μεταχείρισης και ισότιμης αντιμετώπισης.

Διαθέτουμε ως Περιφέρεια σημαντικότατες ενεργειακές υποδομές αξίας δεκάδων δις ευρώ αναφορικά με την παραγωγή και μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας. Συσσωρευμένη τεχνογνωσία δεκαετιών και μια διαχρονική κουλτούρα συμβίωσης και συνύπαρξης με ενεργειακά συστήματα μεγάλης κλίμακας. Πληρώσαμε και πληρώνουμε το τίμημα της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της ισχυρής εξάρτησης από τις επιλογές της λιγνιτικής βιομηχανίας. Δεν είναι στις προθέσεις μας να απεμπολήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, αλλά ούτε βεβαίως να παρακολουθούμε αμέτοχοι την περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής μας.

Αξιοποίηση του λιγνίτη με σεβασμό στην αειφορία του τόπου μας, αποκατάσταση και αναβάθμιση του πληγέντος περιβάλλοντος, διεύρυνση του τοπικού ενεργειακού μίγματος, στροφή σε αναδυόμενες ενεργειακές τεχνολογίες και πρακτικές, επένδυση στη Γνώση και την Καινοτομία, προετοιμασία εισόδου σε καθεστώς χαμηλής λιγνιτικής παραγωγής με βιώσιμο και κοινωνικά αποδεκτό τρόπο. Αυτά αποτελούν τις βασικές προκλήσεις σε επίπεδο Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, αναφορικά με τον τομέα της ενέργειας και σε αυτά στοχεύουμε να απαντήσουμε με ρεαλιστικό και αποτελεσματικό τρόπο.

Από το 1956 μέχρι σήμερα, οι λιγνίτες της Δυτικής Μακεδονίας τροφοδοτούν την ελληνική οικονομία με εφοδιαστικά ασφαλή και οικονομικά άκρως ανταγωνιστική ηλεκτρική ενέργεια. Στα πενηνταέξι αυτά χρόνια, περισσότερα από πενήντα δις δολάρια αποτιμάται η συνεισφορά τους στο ενεργειακό ισοζύγιο της Χώρα μας. Οι τρέχουσες πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες, τα εφιαλτικά ποσοστά ανεργίας και η πιεστική ανάγκη ανασυγκρότησης της εθνικής μας οικονομίας, επιβάλουν μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική πολιτική στην κατεύθυνση της αξιοποίησης και όχι απλά της χρήσης των ελληνικών λιγνιτών.

Κυρίαρχα όμως, πέραν των ποσοτικών αποτελεσμάτων και των οικονομικών μεγεθών, οι λιγνίτες αποτελούν σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας των Δυτικομακεδόνων και ιδιαίτερα των χιλιάδων λιγνιτωρύχων συμπατριωτών μας, οι οποίοι καταθέτουν καθημερινά την ψυχή τους για το αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας.
(από την εφημερίδα "Ημερησία")
===============================

Δεν υπάρχουν σχόλια: