Ο λιγνίτης επιστρέφει στην Ευρώπη

Κι άλλο αίμα στα Ορυχεία
http://seen-erga.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7027.html
=========================

Ο λιγνίτης επιστρέφει στην Ευρώπη
Τα αμερικανικά ορυχεία βρίσκουν πρόθυμους αγοραστές στην περιβαλλοντικά ευαίσθητη ΕΕ
Οι κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου χαλαρώνουν τις δαπανηρές πολιτικές προώθησης εναλλακτικών πηγών ενέργειας
 Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ του Μαρτίου θα ασχοληθεί με την ενεργειακή πολιτική και τους κινδύνους αποβιομηχάνισης της Ευρώπης
Του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΑΨΥΛΗ
"Ενα νέφος αιθαλομίχλης , πλανάται πάνω από ολόκληρη την Ευρώπη (όχι μόνο πάνω απ' την Ελλάδα). Η οικονομική κρίση και οι εισαγωγές φθηνού λιγνίτη από τις ΗΠΑ τείνουν να επαναφέρουν το έωλο και ρυπογόνο αυτό καύσιμο στην κορυφή όσων χρησιμοποιούν οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Μοιάζει απίστευτο κάτι τέτοιο να συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ομάδα κρατών που επί δεκαετίες ολόκληρες ηγείται του αγώνα περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και του αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής.
Η κρίση χρέους και π προσπάθεια ορθολογισμού των δημοσίων οικονομικών των ευρωπαϊκών οικονομιών είναι ένας από τους λόγους που οι κυβερνήσεις της Γηραιάς Ηπείρου χαλαρώνουν τις δαπανηρές πολιτικές προώθησης εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Και μετά τη Φουκουσίμα η πυρηνική ενέργεια μπήκε και πάλι στο στόχαστρο των ομάδων πίεσης η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε πρόγραμμα κατάργησης όλων των πυρηνικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού στη χώρα.
■ Το καύσιμο Του φτωχού
Μια επίσης μείζονα αιτία για τη στροφή της Ευρώπης στον βρώμικο λιγνίτη είναι η μεγάλη ανάπτυξη του σχιστολιθικού πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ΗΠΑ. Η τιμή του φυσικού αερίου, συγκεκριμένα, έπεσε χαμηλότερα από την τιμή και αυτού ακόμη του κάρβουνου. Και τα αμερικανικά λιγνιτωρυχεία, που αναζητούν πελάτες στο εξωτερικό, βρίσκουν πρόθυμους αγοραστές στην εκλεκτική και περιβαλλοντικά ευαίσθητη ΕΕ. Στα τέλη Ιανουαρίου, ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε μια νέα ενεργειακή πολιτική που προβλέπει περαιτέρω περικοπές στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2030. Οι προτά¬σεις αυτές θα τεθούν επί τάπητος στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ του Μαρτίου, που θα ασχοληθεί με την ενεργειακή πολιτική και τους κινδύνους αποβιομηχάνισης της Ευρώπης λόγω του ότι το φυσι¬κό αέριο και το ηλεκτρικό ρεύμα κοστίζουν στις επιχειρήσεις δι¬πλάσια από όσο στης ΗΠΑ, όπως επισημαίνει ο Στίβεν Φίντλερ στη (wall street joumal  )
Ακούγεται λίγο κυνικό ή και ρατσιστικό, αλλά είναι η μοίρα των αμόρφωτων και των φτωχών να ζουν ανθυγιεινά. Το να καταναλώνει, δηλαδή, κανείς βιολογικά προϊόντα στο τραπέζι του προϋποθέτει δύο πράγματα πρώτον να γνωρίζει ότι  υπάρχουν και δεύτερον να μπορεί να τα αγοράσει. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τα «καθαρά» αυτοκίνητα και για την «πράσινη τεχνολογία» εν γένει. Αφορούν και απασχολούν μόνο όσους έχουν τη δυνατότητα και να ενημερωθούν και να την καταναλώσουν. Τηρουμένων των αναλογιών, η περίφημη "πράσινη ανάπτυξη» δεν αφορά τις  φτωχές χώρες του πλανήτη, διότι απλούστατα η αντιρρυπαντική τεχνολογία κοστίζει.
■ Πιο επείγοντα προβλήματα
Μετά το ξέσπασμα της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης το 1973. που αποτέλεσε το έναυσμα για την ανάπτυξη οικονομικότερων ενεργειακά συστημάτων και λειτουργιών και την αναζήτηση εναλλακτικών ενεργειακών πηγών, οι ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης βρέθηκαν στην πρωτοπορία των πράσινων ή οικολογικών, ας πούμε, τεχνολογιών. Στην πλούσια Δύση αναπτύχθηκε, άλλωστε, το οικολογικό κίνημα και άρχισαν να γίνονται δημοφιλείς οι μελέτες επιστημόνων που διαπίστωναν τη ζημιά που κάνει η χρήση γαιανθράκων και υδρογονανθράκων στον πλανήτη.
Η προβληματική που αναπτύχθηκε ουδόλως απασχόλησε τις αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη, οι οποίες είχαν σπουδαιότερα και πιο επείγοντα προβλήματα να λύσουν - με πρώτο εκείνο της σίτισης του πληθυσμού τους. Ευλόγως ενδιαφέρονταν για τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου και αδιαφορούσαν για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ενεργειακών τους συνηθειών και πολιτικών.
■ Έχουμε ακόμη... 130 χρόνια
«Τι συμβαίνει, όμως. όταν η κρίση χτυπά την πόρτα των ανεπτυγμένων οικονομιών; Τι συμβαίνει όταν η χρήση φιλικών προς το περιβάλλον τεχνολογιών αρχίζει να μοιάζει πολυτέλεια; Συμβαίνει αυτό που διαπίστωσαν οι ειδικοί που συμμετείχαν στο ενεργειακό συνέδριο που διοργανώθηκε στις αρχές του χειμώνα στην Νταεγκού της Νότιας Κορέας: ότι οι ανεπτυγμένες χώρες εγκαταλείπουν αργά αλλά σταθερά την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως είναι η αιολική ή η ηλιακή, και επιστρέφουν ολοταχώς όχι στην εποχή των υδρογονανθράκων αλλά στην εποχή του... άνθρακα.
Κάτι σαν κι αυτό που διαπιστώνουμε τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα δηλαδή; όχι μόνο αποδεικνύεται ότι οι επενδύσεις στα φωτοβολταϊκά είναι ασύμφορες και τα κίνητρα δυσβάστακτα για την κυβέρνηση, αλλά σβήνουμε και τα καλοριφέρ και τις σόμπες πετρελαίου και επιστρέφουμε στα μαγκάλια και στις ξυλόσομπες και στα τζάκια, όπου καίμε ακόμη και τα σκουπίδια της ημέρας με επιπτώσεις ορατές και μυρωδάτες, όταν μας εγκαταλείπει ο θεός Αίολος (ή ο στρατηγός Άνεμος, διαλέγετε και παίρνετε).
•Τη δεκαετία που διανύουμε ο λιγνίτης  θα ξαναγίνει η κορυφαία πηγή ενέργειας του πλανήτη διαπίστωσε έρευνα της Wood Mckenzie που αναλύθηκε στην Νταεγκού. Το πλέον ρυπογόνο καύσιμο θα επικρατήσει όχι τόσο λόγω της αυξανόμενης χρήσης του στην Κίνα και στις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες όσο λόγω της διάδοσης του στις ανεπτυγμένες χώρες. Και δη στις ευρωπαϊκές, που λόγω κρίσης εγκαταλείπουν τις  πιο δαπανηρές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η παραγωγή γαιανθράκων θα αυξηθεί κατά 20% έως το 2020. απεφάνθησαν οι ειδικοί.
Και μας διαβεβαίωσαν (για να μας καθησυχάσουν άραγε;) ότι έχουμε ακόμη... 130 χρόνια μπροστά μας για να κάψουμε όσο κάρβουνο τραβά η ψυχή μας. Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι λοιπόν - αφού βέβαια αφήσου με το παράθυρο «σκαστό» για το μαγκάλι.