«Φως» από τη ΔΕΗ αναμένουν

Κερδίζει... «τρώγοντας» τα παιδιά της
Κυριακή, 08.02.09

Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες από τότε που ο πρόεδρος της ΔΕΗ, Τ. Αθανασόπουλος, απέδιδε την κάθετη υποχώρηση της κερδοφορίας της επιχείρησης στις υψηλές τιμές του πετρελαίου και, κυρίως, στις στρεβλώσεις της εγχώριας αγοράς που υποχρέωνε τη ΔΕΗ να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια με χαμηλά τιμολόγια σε παραγωγούς-ανταγωνιστές της από τους οποίους αγόραζε στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε υψηλότερες τιμές.

Στο διάστημα που μεσολάβησε η αποκλιμάκωση των τιμών του μαύρου χρυσού που προσγειώθηκε στα 40 δολάρια το βαρέλι από τα 150 το περασμένο καλοκαίρι μετέβαλε ριζικά την εικόνα. Πλέον η ΔΕΗ θέτει υποψηφιότητα για ένα από τα πιο θεαματικά «turn around stories» του 2009. Οι ειδικοί προβλέπουν πως οι άνω των 300 εκατ. ευρώ εκτιμώμενες ζημιές για το 2008 μπορούν να «γυρίσουν» σε κέρδη ακόμη και 600 εκατ. ευρώ φέτος, καθώς στο αμέσως επόμενο διάστημα η τιμή του φυσικού αερίου θα αποκλιμακωθεί ακολουθώντας την πτωτική πορεία του πετρελαίου.

Το φυσικό αέριο αναμένεται ότι θα κυμανθεί στα επίπεδα των 25 ευρώ ανά MWh, κάτι που θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποχώρηση τη μέση τιμή αγοράς στη χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, ακόμη και κάτω των 50 ευρώ ανά MWh από τα σημερινά επίπεδα των 60 ευρώ/MWh. Δηλαδή το κόστος της ΔΕΗ θα μειωθεί αισθητά, ενώ η αυξημένη χρήση των υδροηλεκτρικών μονάδων θα το μειώσει ακόμα περισσότερο.

Εάν επαληθευτούν αυτές οι εκτιμήσεις και διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας λόγω ύφεσης, τότε η ΔΕΗ θα μπορεί να κρατά εκτός συστήματος τις ακριβές της μονάδες. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι ότι η Οριακή Τιμή (σ.σ. πρόκειται για τη τιμή με την οποία αποπληρώνονται από το ΔΕΣΜΗΕ όσοι συμμετέχουν στην ημερήσια αγορά.

Με τη σειρά του, ο ΔΕΣΜΗΕ αποζημιώνεται από τον κύριο του δικτύου διανομής, δηλαδή από τη ΔΕΗ) θα διαμορφώνεται με βάση τις μονάδες μικρότερου κόστους και επομένως θα είναι χαμηλότερη.

Αυτό σημαίνει πως η ΔΕΗ θα μπορεί να αγοράζει στην Οριακή Τιμή την ενέργεια που παράγουν ανταγωνιστές της όπως η Ενεργειακή Θεσσαλονίκης (ΕΝΘΕΣ, θυγατρική των Ελληνικών Πετρελαίων) και η Αλουμίνιον της Ελλάδος έναντι 50 ευρώ/MWh, και να την πουλάει στους βιομηχανικούς πελάτες της στα 61 ευρώ/MWh, τιμή που ορίζεται βάσει του ρυθμιζόμενου τιμολογίου Α150 (τιμολόγιο πελατών Υψηλής Τάσης), το οποίο από το 2007 μέχρι το καλοκαίρι του 2008 αυξήθηκε κλιματωτά σε ποσοστό έως και 30%. Πρόκειται, δηλαδή, για αντιστροφή όσων συνέβαιναν το περασμένο καλοκαίρι, ένα ουσιαστικά «ανάποδο» arbitrage. Πληροφορίες του ΕΤ.f αναφέρουν ότι η Κομισιόν παρακολουθεί τις εξελίξεις αυτές και ετοιμάζεται να παρέμβει... Το φαινόμενο αυτό έχει ήδη προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες σε σειρά μεγάλων ελληνικών βιομηχανιών μεταξύ των οποίων και η ΛΑΡΚΟ, στην οποία η ΔΕΗ ελέγχει το 28,6% του μετοχικού της κεφαλαίου.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο παραγωγό σιδηρονικελίου στην Ευρώπη και έναν από τους πέντε μεγαλύτερους παγκοσμίως. Με το κόστος ρεύματος αυξημένο κατά 30%, η ΛΑΡΚΟ (δεύτερος μεγαλύτερος πελάτης Υψηλής Τάσης της ΔΕΗ) βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εκρηκτική αύξηση του κόστους παραγωγής της που πολλοί φοβούνται ότι μπορεί να την οδηγήσει ακόμη και σε «λουκέτο».
Η ΛΑΡΚΟ, κατά το πρότυπο πολλών εταιριών του κλάδου διεθνώς, διέθετε στο παρελθόν ειδικό τιμολόγιο που ήταν συνδεδεμένο με τις διεθνείς τιμές του νικελίου στο London Metal Exchange (LME). Μετά από πιέσεις της ΔΕΗ, το τιμολόγιο αποσυνδέθηκε από τις τιμές του νικελίου, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί καθοριστικά το κόστος παραγωγής λόγω της υψηλής κατανάλωσης.
Το τιμολόγιο ρεύματος που καλείται να πληρώνει η εταιρία πλέον φτάνει τα 63€/MWh, με τις τιμές LME του νικελίου στα 9.842 δολάρια/τόνο, σχεδόν στα ίδια επίπεδα με αυτά του 2003, όταν όμως η ΛΑΡΚΟ πλήρωνε για το ρεύμα 21 ευρώ/MWh. Δηλαδή με τις ίδιες τιμές του προϊόντος, η εταιρία καλείται να πληρώσει το ρεύμα κατά 200% ακριβότερο. Το επιπλέον κόστος με βάση την κατανάλωση της ΛΑΡΚΟ εκτιμάται ότι φτάνει τα 50 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου το ήμισυ των ζημιών ύψους 100 εκατ. ευρώ που εκτιμάται ότι θα ανακοινώσει η βιομηχανία παραγωγής νικελίου το 2008.

Ηδη έχουν υπάρξει απολύσεις περίπου 120 εργαζομένων σε εταιρίες που εργολαβικά συνεργάζονταν με τη ΛΑΡΚΟ, οι οποίοι προχώρησαν σε κινητοποιήσεις ζητώντας να δοθεί λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η βιομηχανία, λαμβάνοντας τη διαβεβαίωση του υπουργού Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου ότι για το επόμενο δίμηνο, θα υπάρξει κρατική ενίσχυση και αναστολή των απολύσεων.

Την ίδια στιγμή, η ΔΕΗ εμφανίζεται αρνητική στην πρόταση να συμμετάσχει σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους περίπου 100 εκατ. ευρώ για την επίλυση των προβλημάτων της ΛΑΡΚΟ που από τον περασμένο μήνα έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμών προς τους προμηθευτές της. Η διοίκηση της ΔΕΗ έχει θέσει ως προτεραιότητα του επιχειρησιακού σχεδίου για την περίοδο 2009-2014 την εξοικονόμηση πόρων, τη δραστική περικοπή δαπανών και λειτουργικού κόστους.

Οι αναθεωρημένοι στόχοι της διοίκησης έτυχαν θερμής υποδοχής από το σύνολο σχεδόν των ξένων οίκων. Οι περισσότεροι αναμένουν το 2009 να αποτελέσει χρονιά θεαματικής ανάκαμψης για την κερδοφορία της ΔΕΗ, την οποία η Merrill Lynch τοποθετεί μετά από φόρους στα 577 εκατ. ευρώ, έναντι προβλεπόμενων ζημιών 334 εκατ. ευρώ για το 2008. Αντίστοιχα, η Citi τοποθετεί τα φετινά καθαρά κέρδη της εταιρίας στα 524 εκατ. ευρώ ενώ και την τιμή-στόχο για τη μετοχή στα 24,50 ευρώ, δηλαδή 90% υψηλότερα από τα τρέχοντα επίπεδα.

Προϋποθέσεις
Βέβαια, προϋπόθεση για την επαλήθευση των προβλέψεων αποτελούν η πιστή εφαρμογή του business plan που έχει ανακοινωθεί, η διατήρηση της τιμής του πετρελαίου στα τρέχοντα επίπεδα τιμών και ο έλεγχος του κόστους δανεισμού, που λόγω της διεθνούς κρίσης αναπόφευκτα θα βρεθεί υπό πίεση, δεδομένης της ανάγκης κεφαλαίων ύψους 2 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2010 για την υλοποίηση των νέων επενδύσεων, έχοντας ήδη αποφασίσει την ανεξάρτητη έκδοση ομολογιακών δανείων ύψους 585 εκατ. ευρώ σε πέντε διαφορετικές εκδόσεις με ισάριθμες τράπεζες.

Ο Τ. Αθανασόπουλος, από την πλευρά του, δηλώνει αισιόδοξος για την αναστροφή της σημερινής εικόνας που εμφανίζει η επιχείρηση και ακόμη περισσότερο για την επιστροφή σε κερδοφορία, η οποία θα ενισχυθεί εφόσον ελαχιστοποιηθεί η εξάρτηση από πηγές ενέργειας υψηλού κόστους και από διαφορετικές πηγές καυσίμων και αυξηθεί η διαθεσιμότητα των μονάδων και, φυσικά, εάν επιτευχθεί η αποδοτικότερη λειτουργία της επιχείρησης, έτσι ώστε η ΔΕΗ σταδιακά και μέχρι το 2014 να λειτουργεί ετησίως με 500 εκατ. ευρώ μικρότερο κόστος (σε τιμές 2008).

Οι εκτιμήσεις των αναλυτών

«Φως» από τη ΔΕΗ αναμένουν οι ξένοι επενδυτικοί οίκοι για τα χαρτοφυλάκια των πελατών τους το 2009. Εάν επαληθευθούν στο τέλος του 2009 οι στόχοι που έχουν θέσει τα τμήματα ανάλυσής τους, η τιμή της μετοχής της ΔΕΗ μπορεί να είναι υπερδιπλάσια της σημερινής, προσθέτοντας κεφαλαιοποίηση της τάξεως των 3 δισ. ευρώ. Ηδη η Merrill Lynch προτείνει την «αγορά» της μετοχής σε έκθεσή της, στην οποία διατηρεί αμετάβλητη την τιμή-στόχο στα 20 ευρώ ανά μετοχή. Ο οίκος εκτιμά ότι έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες ώστε η ΔΕΗ να πραγματοποιήσει ένα γρήγορο και σημαντικό «turn around», ενώ η Cheuvreux «βλέπει» τον τίτλο μέσα στο επόμενο εξάμηνο στα 17,6 ευρώ, εστιάζοντας στην «πλήρη αφοσίωση», όπως αναφέρει, του επικεφαλής της εταιρίας να μεταβάλει τη μέχρι σήμερα εικόνα της. Πιο αισιόδοξη η Citi, υποστηρίζει πως η μετοχή της ΔΕΗ δυνητικά μπορεί να προσφέρει την υψηλότερη απόδοση από το σύνολο των εταιριών του κλάδου στην Ευρώπη με μειωμένο ρίσκο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.



Των Αρ. Βαρβαρέσου, Γ. Αγγέλη

Ελεύθερος Τύπος
---------------------------------------------------------------------

Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο πτώχευσης η ΛΑΡΚΟ
Πηγή: Express.gr 08/02/09-11:52


«Η EΛΛAΔA μπορεί να μην έχει πετρέλαιο έχει όμως νικέλιο». Η φράση αυτή, που αποδίδεται στον Πρόδρομο Αθανασιάδη Μποδοσάκη, εμβληματική μορφή της ελληνικής βιομηχανίας και ιδρυτή της ΛΑΡΚΟ, δείχνει τη βαθιά πίστη του «πατέρα» της ελληνικής βιομηχανίας, όπως τον αποκαλούν πολλοί, στον ορυκτό πλούτο της χώρας. Πλούτο, που ο Μποδοσάκης με επιμονή και αναλαμβάνοντας τεράστιο επιχειρηματικό ρίσκο, αξιοποίησε, χτίζοντας μια από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας. Πλούτος, που το 2006 ανταλλάχτηκε με «χαρτιά», σε μια κίνηση αντιστάθμισης κινδύνου (hedging), η οποία κόστισε στη ΛΑΡΚΟ απώλεια εσόδων 363 εκατ. δολ. για τα έτη 2006-2007 και το πρώτο εξάμηνο του 2008.

Eτσι, η μοναδική μεταλλουργική - μεταλλευτική εταιρία στην Ευρώπη, που χρησιμοποιεί ίδια μεταλλεύματα για την παραγωγή νικελίου και εξάγει το σύνολο της παραγωγής της στις μεγάλες βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα Thyssen-Krupp, Outokumpu, Acerinox, British Steel κ.ά., σήμερα βρίσκεται για μια ακόμη φορά στην ιστορία της, στο χείλος του γκρεμού.

Η εταιρία που απασχολεί 1.300 εργαζόμενους σε έξι νομούς της χώρας (Φθιώτιδα, Εύβοια, Καστοριά, Βοιωτία και Κοζάνη, με μεταλλεία και λιγνιτωρυχεία) είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της πτώχευσης. Χρωστά 17 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ για το ρεύμα που καταναλώνει (είναι μια από τις πλέον ενεργοβόρες βιομηχανίες της χώρας) και παρακαλεί τους μετόχους της, δηλαδή τη ΔΕΗ, την Εθνική Τράπεζα και το Δημόσιο, να συμμετάσχουν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τάξης των 100 εκατ. ευρώ προκειμένου να επιβιώσει. Στο τέλος του 2008 δε, έλαβε ένεση ρευστότητας 30 εκατ. ευρώ με τη μορφή δανεισμού αλλά αυτό δεν φτάνει. Η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου είναι επιβεβλημένη και οι μέτοχοι σε περίοδο διεθνούς οικονομικής κρίσης μελετούν, κωλυσιεργούν και περιμένουν την πολιτική απόφαση που θα επιβάλει τη συμμετοχή τους σε αυτή.

Το 2005 ήταν χρονιά - σταθμός για τη ΛΑΡΚΟ. Η εταιρία, έχοντας πραγματοποιήσει ένα σημαντικό επενδυτικό πρόγραμμα, έκανε ρεκόρ παραγωγής, ξεπερνώντας τους 19.000 τόνους νικελίου. Τα καθαρά κέρδη για πρώτη φορά στην ιστορία της ανήλθαν σε 24 εκατ. ευρώ, έναντι 171.000 ευρώ το 2004 και ζημίες 10 εκατ. ευρώ το 2003 και 27 εκατ. ευρώ το 2002. Μάλιστα το 2005 για πρώτη φορά μείωσε τον δανεισμό της στο μηδέν και αποπλήρωσε χρέη προς τη ΔΕΗ της τάξης των 11 εκατ. ευρώ.
Με δεδομένο ότι τα οικονομικά της ΛΑΡΚΟ, όπως όλων των μεταλλευτικών επιχειρήσεων, υπόκεινται στον χρηματιστηριακό κύκλο των τιμών του νικελίου στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων Λονδίνου (LME), θεωρητικά ανέμενε και οι επόμενες χρονιές να εξελιχθούν το ίδιο καλά, αν όχι καλύτερα, αφού το νικέλιο είχε εισέλθει στην ανοδική φάση του κύκλου.

Και ενώ οι τιμές του νικελίου παρουσίαζαν συνεχή ανοδική πορεία, το 2006 αναδείχθηκε σε κομβικό έτος για τη νέα κατρακύλα της ΛΑΡΚΟ. Η επιλογή της διοίκησης της εταιρίας να προπωλήσει την παραγωγή της για τα έτη 2006 και 2007 με στόχο την αντιστάθμιση του κινδύνου της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου ήταν καταλυτική για τις καταστροφικές εξελίξεις που ακολούθησαν. Η προπώληση της παραγωγής (hedging) έγινε με τιμή 18.000 δολ. τον τόνο, όταν το 2007 η τιμή του προϊόντος έφθασε τα 50.000 δολ. τον τόνο. Η επιλογή αυτή, που το καλοκαίρι του 2008 ανετράπη με επαναγορά της προπωλημένης παραγωγής για να σωθεί ό,τι μπορούσε να σωθεί, υπολογίζεται ότι κόστισε στην εταιρία 238 εκατ. ευρώ.

Σήμερα η ΛΑΡΚΟ παρουσιάζει και πάλι ζημίες της τάξεως των 80 εκατ. ευρώ, ενώ η νέα διοίκηση, καλείται να διαχειριστεί και το αυξημένο λειτουργικό κόστος που δημιούργησε μια σειρά επιλογών, όπως η αύξηση του αριθμού των διευθυντών από 17 το 2004 σε 52.

Οι καλές ημέρες για τις τιμές του νικελίου είναι παρελθόν αφού πωλείται περίπου στα στα 11.500 δολ. τον τόνο στο LME και η εταιρία –που ίδρυσε πριν από46 χρόνια ο Μποδοσάκης, πέρασε τη δεκαετία του 'Α80 στον έλεγχο των τραπεζών και του ΟΑΕ, αναγεννήθηκε το 1989 ως Νέα ΛΑΡΚΟ, επιβίωσε με προβλήματα τη δεκαετία του 'Α90– βρίσκεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπη με την «κατάρα» της βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα.


Πηνελόπη Μητρούλια
-------------------------------------------
ανάστατοι οι 230 εργαζόμενοι.
Λουκέτο απειλεί τη ΛΑΡΚΟ στη Δυτική Μακεδονία, ανάστατοι οι 230 εργαζόμενοι.
Η ΛΑΡΚΟ, το τελευταίο “οχυρό” των βιομηχανιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα στη Δυτική Μακεδονία, απειλείται άμεσα με λουκέτο, γεγονός που έχει προκαλέσει αναστάτωση στους εργαζόμενους.

Η Δυτική Μακεδονία, που υπέστη το μεγάλο βιομηχανικό πλήγμα στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, με το κλείσιμο της ΑΕΒΑΛ, των Μεταλλείων Αμιάντου Βορείου Ελλάδος (ΜΑΒΕ), των Ελληνικών Σιδηροκραμάτων (ΕΛ.ΣΙ.) και των Μεταλλείων Ροδιανής, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τώρα απειλείται με κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, της μοναδικής δημόσιας βιομηχανικής μονάδας που απέμεινε. Η ΛΑΡΚΟ, που έχει τη βασική μονάδα παραγωγής νικελίου στη Λάρυμνα, δραστηριοποιείται στα Σέρβια Κοζάνης και στην Ιεροπηγή Καστοριάς, όπου αντιστοίχως εκμεταλλεύεται ένα λιγνιτωρυχείο και ένα μεταλλείο νικελίου. Το ενδεχόμενο κλείσιμο των δύο ορυχείων θα κάνει ακόμη πιο εκρηκτικό το πρόβλημα της ανεργίας, καθώς θα οδηγήσει στον ΟΑΕΔ περί τους 230 εργαζόμενους, που απασχολούνται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο στην εταιρεία. Η ακριτική περιφέρεια κατέχει επί σειρά ετών την πρωτιά στην ανεργία με ποσοστό 10,7%, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΣΥΕ, αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις των Εργατικών Κέντρων Κοζάνης και Καστοριάς το ποσοστό ξεπερνά το 20%.

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Πριν από λίγες ημέρες οι εργαζόμενοι της περιοχής κατέβηκαν στη Αθήνα και ένωσαν τη φωνή τους με τους συναδέλφους τους από τη Λάρυμνα, το Μαντούδι και τη Βοιωτία. Πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, απαιτώντας τη χρηματοδότηση της εταιρείας στην κρίσιμη αυτή συγκυρία που “κατρακύλησαν” οι διεθνείς τιμές του νικελίου. Να σημειωθεί ότι στη διετία τριετία η τιμή του νικελίου έπεσε στο ένα τρίτο, καθώς το 2007 το νικέλιο είχε 33.000 δολάρια ανά τόνο, ενώ σήμερα βρίσκεται στα 11.000 δολάρια ανά τόνο.

“ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ”

Αντιπροσωπεία των εργαζομένων, που συναντήθηκε με τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, ζήτησε από τον Γιάννη Παπαθανασίου την παρέμβαση της πολιτείας, ώστε “να σωθεί η στρατηγικής σημασίας βιομηχανική μονάδα που συμβάλλει στη βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη έξι νομών της χώρας”. Ο υπουργός διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι “θα στηρίξουμε τη ΛΑΡΚΟ και δεν θα την αφήσουμε να κλείσει”, πρόσθεσε ότι “επεξεργαζόμαστε ένα μακρόπνοο σχέδιο για τη βιωσιμότητα και ανάπτυξη της εταιρείας”, ενώ τέλος έδωσε τη διαβεβαίωση ότι “μέχρι τότε δεν θα γίνουν απολύσεις”. Οι εργαζόμενοι επισήμαναν στον αρμόδιο υπουργό ότι “τα μέτρα χρηματοδοτικής ενίσχυσης πρέπει να είναι άμεσα και γενναία”, καθώς όπως είπαν “ήδη η διοίκηση της εταιρείας, με έγγραφο που έστειλε στον προηγούμενο υπουργό Εθνικής Οικονομίας, προανήγγειλε ότι θα οδηγηθεί σε πτώχευση, αν δεν χρηματοδοτηθεί από το κράτος”.

Του Χρήστου Βήττα.

πηγή: Μακεδονία.