Λαθρεμπόριο καυσίμων: στη φυλακή οδηγήθηκε ο υπάλληλος του ΥΠΕΚΑ
Στη φυλακή οδηγήθηκε με κοινή απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα μετά την απολογία του ο υπάλληλος του ΥΠΕΚΑ, Μανώλης Χατζόπουλος, που κατηγορείται για συμμετοχή στο κύκλωμα λαθρεμπορίας καυσίμων.
Ο κ. Χατζόπουλος, που σημειωτέον είναι συνδικαλιστής, τμηματάρχης στη Διεύθυνση Εποπτείας Διαχείρισης Πετρελαιοειδών και πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του ΥΠΕΚΑ, θεώρησε εαυτόν εξιλαστήριο θύμα δηλώνοντας χαρακτηριστικά “προφυλακίζομαι ως μέρος του αίματος που έπρεπε να χυθεί για να πληγούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και ο συνδικαλισμός».
Αντίθετα ελεύθεροι αφέθηκαν οι υπόλοιποι έξι κατηγορούμενοι που απολογήθηκαν την Κυριακή, οι πέντε εξ αυτών με περιοριστικούς όρους και με υποχρέωση καταβολής εγγύησης από 3.000 έως 7.000 ευρώ.
Οι απολογίες ολοκληρώνονται σήμερα Δευτέρα με τους τρεις τελευταίους κατηγορούμενους.
==============================
Συνέπειες από τη μείωση της παραγωγής λιγνίτη
Η «Αλουμίνιον Α.Ε.» καταναλώνει 300 μεγαβάτ ισχύος (έναντι 430 της χαλυβουργίας σε πλήρη λειτουργία) και από άποψη όγκου κατανάλωσης περίπου όσο οι 14 μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας. Θα μπορούσε να έχει μία λιγνιτική μονάδα απολύτως «δεμένη» στη δική της κατανάλωση; Μία γνωμοδότηση του καθηγητή του ΕΜΠ Παντελή Κάπρου για λογαριασμό της «Αλουμίνιον Α.Ε.» απαντά θετικά. Ο κ. Κάπρος σημειώνει ότι «η ΔΕΗ... δεν μπορεί να θεωρεί τις ωριαίες οριακές τιμές συστήματος κόστος, αλλά μόνο το συνολικό ετήσιο κόστος ηλεκτροπαραγωγής...». Η ΔΕΗ από την πλευρά της υπογραμμίζει ότι δεν πουλάει κατευθείαν στους καταναλωτές, αλλά μέσω μιας χονδρεμπορικής αγοράς (pool) στην οποία ο διαχειριστής αγοράζει και πουλάει παραγωγές ενέργειας από ιδιώτες που είναι ακριβότερες από το προϊόν της μονάδας βάσης (λιγνίτη). Γι’ αυτό ίσως ο υφυπουργός Μάκης Παπαγεωργίου επιμένει ότι μονάδες βάσης είναι «ο λιγνίτης και το φυσικό αέριο».
Σε αντίθεση πάντως με την επιχειρηματολογία της «Αλουμίνιον Α.Ε.» το κόστος εκμετάλλευσης των ορυχείων της ΔΕΗ έχει αυξηθεί. Από πού προκύπτει αυτό; Η «Κ» εξασφάλισε αριθμούς του κόστους της λιγνιτικής παραγωγής τα τελευταία 12 χρόνια. Ετσι ενώ η παραγωγή λιγνίτη με εργολαβίες έχει αυξηθεί κατά 130 φορές από το 2001, η παραγωγή λιγνίτη με εξοπλισμό της ΔΕΗ έχει μειωθεί δραματικά στο μισό του 2001 το έτος 2013. Η εξέλιξη αυτή έχει σχέση με το πάγωμα των προσλήψεων και την αύξηση του εποχικού προσωπικού που είναι σήμερα στο Λιγνιτικό Κέντρο της Δ. Μακεδονίας
http://www.kathimerini.gr/755336/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/synepeies-apo-th-meiwsh-ths-paragwghs-lignith
========================================
ΤΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ *
Aπειλείται η βιωσιμότητa της ΔΕΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 23.02.2014 : 16:45
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
To άρθρο του κ. Αναστάσιου Καλλιτσάντση στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 9/02/2014, δεν αναφέρθηκε, όπως τουλάχιστον ξεκίνησε, «στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τομέας του ηλεκτρισμού στην Ελλάδα», αλλά κυρίως ασχολήθηκε –με την εξαίρεση της διασύνδεσης των νησιών– με μερικά από τα σημαντικότερα θέματα που αφορούν τον ΕΣΑΗ (Ελληνικός Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας) του οποίου είναι πρόεδρος.
Ανάλογα από ποια γωνία βλέπει κανείς τα πράγματα, θα μπορούσε εύκολα να εκφέρει μια διαφορετική άποψη για το καθένα από τα θέματα τα οποία ο κ. Καλλιτσάντσης επέλεξε να παρουσιάσει. Για παράδειγμα, θα παρουσιάσω πώς εφαρμόζεται ο μηχανισμός ανάκτησης μεταβλητού κόστους σε προηγμένες και περισσότερο ανταγωνιστικές αγορές ενέργειας από τη δική μας: Μία μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει επιλεγεί να λειτουργήσει μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (δηλαδή έχει κάνει πιο ακριβή οικονομική προσφορά στην Ημερήσια Αγορά Ηλεκτρικής Ενέργειας από τις ανάγκες της ζήτησης τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και δεν έχει «ενταχθεί» για λειτουργία στο ηλεκτρικό σύστημα), καλείται να λειτουργήσει για να καλύψει όχι τη ζήτηση, αλλά κάποιες ειδικές ανάγκες του συστήματος (π.χ. ευστάθεια). Είναι δίκαιο λοιπόν για τέτοιες ειδικές περιπτώσεις λειτουργίας μονάδας να υπάρχει σε ισχύ ένας μηχανισμός ανάκτησης μεταβλητού κόστους, ώστε να ανταμειφθεί η μονάδα τουλάχιστον με το μεταβλητό κόστος της (ενδεχομένως επαυξημένο με ένα εύλογο ποσοστό κέρδους).
Στη χώρα μας, ο μηχανισμός αυτός λειτούργησε στο πρόσφατο παρελθόν εντελώς διαφορετικά, οδηγώντας στην πλήρη ανατροπή της σειράς ένταξης των μονάδων στην Ημερήσια Αγορά και σε συνεχή άσκοπη λειτουργία των μονάδων φυσικού αερίου σε βάρος πιο οικονομικών μονάδων (κυρίως λιγνιτικών). Αυτό αποτελεί στρέβλωση της αγοράς και πρακτικά επιδότηση των μονάδων φυσικού αερίου, κάτι που πολλοί αποκαλούν στην αγορά «safety net» (δίχτυ ασφαλείας) για τις νέες μονάδες φυσικού αερίου. Το κόστος αυτής της στρέβλωσης, το οποίο ήταν αρκετά σημαντικό και αύξησε υπέρμετρα και άσκοπα τις εισαγωγές μας σε φυσικό αέριο, επιβαρύνοντας και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας σε μια κρίσιμη για την εθνική οικονομία περίοδο, ζημίωσε ακέραια τον χωρίς δικαίωμα άλλης επιλογής μοναδικό προμηθευτή της χώρας, τη ΔΕΗ, και αυτή με τη σειρά της απορρόφησε ένα μέρος του κόστους και μετακύλισε το υπόλοιπο στον τελικό καταναλωτή.
Από την οπτική γωνία των ειδικών που πιστεύουν ότι όχι οι επιδοτούμενες, αλλά οι ανταγωνιστικές αγορές ενέργειας είναι αυτές που οδηγούν σε χαμηλές τιμές και οικονομική ανάπτυξη, παρόμοιες θέσεις θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και για τα υπόλοιπα θέματα, ιδιαίτερα για τις στρεβλώσεις που δημιουργούν τα ΑΔΙ (Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος), εξασφαλίζοντας σε κάθε μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο μία περίοδο αποπληρωμής της επένδυσης περίπου οκτώ χρόνια, χωρίς να λειτουργεί καν η μονάδα! Καθόλου άσχημες επιδόσεις για επενδύσεις οι οποίες και απέτυχαν στην αρχική τους στόχευση να ανταγωνιστούν τη ΔΕΗ και ατύχησαν γιατί οι περισσότερες από αυτές περατώθηκαν πριν από την οικονομική κρίση και την πτώση της ζήτησης. Το κόστος τους, όσο δεν περνά απευθείας στον τελικό καταναλωτή, το επωμίζεται η ΔΕΗ ως ο (σχεδόν) μοναδικός προμηθευτής (98,5%) ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Οι στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με την ταυτόχρονη παρουσία ευκαιριακών επιχειρηματιών χωρίς μακροχρόνια προοπτική για τον κλάδο, είναι ο λόγος που η ΔΕΗ εξακολουθεί να μονοπωλεί την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, παρά τη θεωρητική απελευθέρωση της αγοράς εδώ και αρκετά χρόνια. Απαιτείται μεγάλη οικονομική δυνατότητα και μακροχρόνια προοπτική στον χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας, γιατί ο κλάδος διακρίνεται για τη συχνή εναλλαγή περιόδων κερδοφορίας ή ζημιογόνου λειτουργίας, εφόσον επηρεάζεται από πλήθος αστάθμητων παραγόντων (εξέλιξη ζήτησης, τιμές καυσίμων, υδρολογικές συνθήκες κ.λπ.). Ολοι θυμόμαστε το πρόσφατο γεγονός με τις δύο ιδιωτικές εταιρείες που μπήκαν στην αγορά προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας το 2009, όταν η αγορά ήταν ευνοϊκή για τους προμηθευτές, για να την εγκαταλείψουν με τον χειρότερο τρόπο δύο χρόνια αργότερα όταν η αγορά άλλαξε, αφήνοντας στην τύχη τους χιλιάδες πελάτες τους και φορτώνοντας την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με δυσθεώρητα χρέη.
Η ΔΕΗ περνάει μία από τις πιο δύσκολες έως επικίνδυνες για τη βιωσιμότητά της περιόδους της μακρόχρονης ιστορίας της. Με πολύ χαμηλή έως μηδενική κερδοφορία, με οφειλές καταναλωτών που φθάνουν το ένα δισεκατομμύριο τριακόσια εκατομμύρια ευρώ (ποσό που διαρκώς αυξάνεται), με πλήθος υποχρεώσεων εκ του θεσμικού της ρόλου (π.χ. προμηθευτής τελευταίου καταφυγίου και καθολικής υπηρεσίας) και κυρίως με πλήθος χαμηλών τιμολογίων ειδικών περιπτώσεων! Η μη βιωσιμότητα της ΔΕΗ θα επιφέρει άμεσο πλήγμα όχι μόνο στους εργαζόμενους σε αυτήν, στις συναλλασσόμενες επιχειρήσεις και στις τοπικές κοινωνίες όπου δραστηριοποιείται, αλλά θα επηρεάσει αρνητικά την ίδια την εθνική μας οικονομία με επιπτώσεις που θα υπολείπονται μόνο της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας το 2009.
Το μεγάλο στοίχημα για την Πολιτεία δεν είναι απλά πώς θα βγούμε από την κρίση, αλλά πώς θα αναδιαρθρώσουμε αποτελεσματικά την οικονομία μας για να βγούμε από την κρίση πλήρως απαλλαγμένοι από την κουλτούρα και τις πρακτικές που μας οδήγησαν σε αυτήν. Αποτελεσματική αναδιάρθρωση σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι επιχειρήσεις που δεν προσθέτουν αλλά αφαιρούν αξία από την οικονομία, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικές υπήρξαν στον παρελθόν, πρέπει ή να αλλάξουν και να δραστηριοποιηθούν σε άλλους τομείς, ή να κλείσουν. Δεν πρέπει να επιδοτούνται επιχειρηματικές δραστηριότητες για τις οποίες η χώρα δεν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι μια σπατάλη εθνικών πόρων, μειώνεται ο ανταγωνισμός και τα κίνητρα καινοτομίας και, ακόμη χειρότερα, αποτρέπεται η είσοδος στη χώρα καλών επενδυτών.
Το υπεύθυνο υπουργείο στερείται ενεργειακής πολιτικής, απόρροια της παντελούς έλλειψης στοιχειώδους στρατηγικού σχεδιασμού. Εχοντας αποτύχει να δημιουργήσει κατάλληλους μηχανισμούς για την προώθηση της ανταγωνιστικότητας στην αγορά ενέργειας, η χώρα μας είναι έρμαιο οικονομικών και συντεχνιακών συμφερόντων.
Τέλος, μέρος της ευθύνης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΔΕΗ φέρουν και οι εργαζόμενοι σε αυτήν. Είχαν στη διάθεσή τους δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια να συμβάλουν στην προσαρμογή της επιχείρησης στο νέο ενεργειακό περιβάλλον που διαμορφωνόταν στην Ευρώπη, όπως έκαναν όλες οι άλλες πρώην μονοπωλιακές εταιρείες των άλλων κρατώνμελών. Με τις αντιδράσεις τους ή την αδιαφορία τους επιβεβαίωσαν τη θεωρία του Δαρβίνου ότι «Τα είδη που επιβιώνουν δεν είναι τα πιο δυνατά, ούτε τα πιο έξυπνα – είναι αυτά που ανταποκρίνονται περισσότερο στην αλλαγή». Βέβαια, αν τα στελέχη και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ήξεραν την εξέλιξη που θα είχαν οι επιλογές τους στους μισθούς τους, στις συντάξεις τους και στην ασφάλισή τους, θα είχαν ενεργήσει διαφορετικά. Σ’ αυτό συμβάλλαμε όλοι μας, γιατί η έλλειψη σωστής κουλτούρας και χρηστής διακυβέρνησης δεν αφορά μόνο τη ΔΕΗ ή τον κλάδο της ενέργειας. Είναι εθνικό πρόβλημα.
Η πρωτοβουλία των κινήσεων για τη ΔΕΗ, αν δεν έχει χαθεί οριστικά, έχει περιοριστεί σημαντικά. Τώρα, αυτό που απομένει, και είναι πολύ καλύτερο από την απραξία, είναι η συνεργασία με την Πολιτεία για τη δημιουργία ενός μη επιδοτούμενου και ανταγωνιστικού κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας, που θα παρέχει επιλογές στον καταναλωτή, θα ασκεί καθοδικές πιέσεις στις τιμές και θα δίνει κίνητρα για αποτελεσματικές επενδύσεις.
* Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς, αντιπρόεδρος ΙΟΒΕ.
http://www.kathimerini.gr/755340/opinion/epikairothta/politikh/apeileitai-h-viwsimothta-ths-deh
================================
Προσωρινού χαρακτήρα μέτρα στην αβέβαιη αγορά ηλεκτρισμού
Το "άνοιγμα" των ενεργειακών αγορών στους ιδιώτες, η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρισμού και ακολούθως της ΔΕΗ, αλλά και της ΔΕΠΑ, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία όλων των καυσίμων, αποτελούν επιλογές των μνημονιακών κυβερνήσεων που επιφέρουν άμεσες επιβαρύνσεις στο κόστος ενέργειας για όλους τους καταναλωτές, οικιακούς και βιομηχανικούς.
Η όποια πολιτική στον χώρο της ενέργειας βαφτίζεται από την κυβέρνηση "κοινωνική" στην ουσία χρηματοδοτείται από τους καταναλωτές, καθώς σε αυτούς μετακυλίονται άμεσα ή έμμεσα κόστη - επιβαρύνσεις της αγοράς.
Παράλληλα, το περιβάλλον στον χώρο της ενέργειας υπόκειται σε συνεχείς αλλαγές και μεταβάσεις δημιουργώντας συνθήκες ρευστότητας ακόμα και για τους ίδιους τους ηλεκτροπαραγωγούς.
Οι συνέπειες είναι προφανείς, καθώς, εκτός από την αυξανόμενη ενεργειακή φτώχεια των νοικοκυριών, η εγχώρια ενεργοβόρος βιομηχανία αδυνατεί να αντεπεξέλθει στα υψηλά ενεργειακά κόστη, προχωρώντας ακόμα και σε περιστολή της παραγωγής και της εργασίας, όπως κατέδειξαν οι πρόσφατες εξελίξεις στον χώρο της χαλυβουργίας.
Σε αυτό το σκηνικό το "πακέτο" μέτρων για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, με όφελος που η κυβέρνηση κοστολογεί στα 150 εκατ. ευρώ, δεν μπορεί να θεωρηθεί δραστική αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού, αλλά μόνο προσωρινά, φέτος, διορθώνει μέρος του προβλήματος.
Την ίδια στιγμή η κατάσταση στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας παραμένει ρευστή, καθώς βρίσκονται σε ισχύ ειδικά ρυθμιστικά μέτρα περιορισμένης χρονικής διάρκειας (όπως η κατάργηση του μηχανισμού ανάκτησης μεταβλητού κόστους, των Αποδεικτικών Διαθεσιμότητας Ισχύος -ΑΔΙ- κ.λπ.), επίκειται η έναρξη δημοπρασιών τύπου ΝΟΜΕ για την πρόσβαση ιδιωτών στη λιγνιτική και υδροηλεκτρική παραγωγή, έχει δρομολογηθεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ενώ από του χρόνου θα γίνει η μετάβαση στην ενιαία χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρισμού της Ε.Ε. (Ευρωπαϊκό Ενιαίο Μοντέλο Στόχος - target model).
Επιπλέον, μετά το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ, το ναυάγιο αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ, έρχεται το σπάσιμο και η εκποίηση της ΔΕΗ, αρχής γενομένης από τα δίκτυα μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ), εξανεμίζοντας οποιοδήποτε περιθώριο δημοσίου ελέγχου στο βασικό αγαθό της ενέργειας. Άλλωστε, οι παρεμβάσεις υπέρ της βιομηχανίας προφανώς δεν θίγουν άμεσα τη ΔΕΗ (σε αντίθεση με την περίπτωση "Αλουμίνιον", που μένει να αποφανθεί η κυβέρνηση) ενόψει της ιδιωτικοποίησής της.
Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα εκ των μέτρων είναι, τελικά, άρση των στρεβλώσεων που οι ακολουθούμενες πολιτικές δημιούργησαν στην αγορά ηλεκτρισμού. Η ΔΕΗ "ελέγχει" μόνο το 30% του ενεργειακού κόστους, αφού το υπόλοιπο 70% σχετίζεται με κυβερνητικές αποφάσεις για την αγορά ηλεκτρισμού και εκεί ακριβώς εντάσσονται τα μέτρα που ανακοίνωσε το ΥΠΕΚΑ:
* Εξίσωση του ΕΤΜΕΑΡ (πρώην τέλος ΑΠΕ) της μέσης με την υψηλή τάση.
* Συζητείται η εφαρμογή του (νομοθετημένου) μέτρου της διακοψιμότητας (με εξαίρεση τα ορυχεία της ΔΕΗ), εφόσον οριστικοποιηθεί και από την Κομισιόν ότι το κόστος του μέτρου θα επιβαρύνει όλους ανεξαιρέτως τους ηλεκτροπαραγωγούς και όχι τον οικιακό καταναλωτή.
* Μέρος των κερδών του 2013 της ΔΕΠΑ (του εμπορικού κομματιού -όχι συνολικά του ομίλου) θα περάσει σε όλους τους πελάτες φυσικού αερίου (δηλαδή βιομηχανικούς και οικιακούς).
* Παράταση της ένταξης των μεγάλων πελατών φυσικού αερίου σε αυτή την κατηγορία (των "επιλεγόντων") που προβλέπει έκπτωση έως 31.12.2015, ακόμα κι αν δεν πληρούν πλέον τα κριτήρια.
- Άμεση προσαρμογή των τιμών φυσικού αερίου στην έκπτωση που θα συμφωνηθεί μεταξύ ΔΕΠΑ - Gazprom με αναδρομική ισχύ από τον Ιούνιο του 2013.
Προαναγγέλθηκε επίσης παρέμβαση στο κόστος των εκπομπών CO2, καθώς εξετάζεται η δυνατότητα αντιστάθμισης των ρύπων και διεκδικούνται περίπου 20 εκατ., ώστε να στηριχθούν ενεργοβόροι τομείς για να είναι ανταγωνιστικοί έναντι των χωρών όπου δεν ισχύει η υποχρέωση αγοράς ρύπων.
http://www.avgi.gr/article/1933502/prosorinou-xaraktira-metra-stin-abebaii-agora-ilektrismou
==============================
ΣΥΡΙΖΑ: Η τρόικα έρχεται για τη ΔΕΗ
====================================
Η ΕΜΜΕΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΕΙ
Εδρες ιδιωτικής χρήσης
============================
Στη φυλακή οδηγήθηκε με κοινή απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα μετά την απολογία του ο υπάλληλος του ΥΠΕΚΑ, Μανώλης Χατζόπουλος, που κατηγορείται για συμμετοχή στο κύκλωμα λαθρεμπορίας καυσίμων.
Ο κ. Χατζόπουλος, που σημειωτέον είναι συνδικαλιστής, τμηματάρχης στη Διεύθυνση Εποπτείας Διαχείρισης Πετρελαιοειδών και πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του ΥΠΕΚΑ, θεώρησε εαυτόν εξιλαστήριο θύμα δηλώνοντας χαρακτηριστικά “προφυλακίζομαι ως μέρος του αίματος που έπρεπε να χυθεί για να πληγούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και ο συνδικαλισμός».
Αντίθετα ελεύθεροι αφέθηκαν οι υπόλοιποι έξι κατηγορούμενοι που απολογήθηκαν την Κυριακή, οι πέντε εξ αυτών με περιοριστικούς όρους και με υποχρέωση καταβολής εγγύησης από 3.000 έως 7.000 ευρώ.
Οι απολογίες ολοκληρώνονται σήμερα Δευτέρα με τους τρεις τελευταίους κατηγορούμενους.
==============================
Συνέπειες από τη μείωση της παραγωγής λιγνίτη
Η «Αλουμίνιον Α.Ε.» καταναλώνει 300 μεγαβάτ ισχύος (έναντι 430 της χαλυβουργίας σε πλήρη λειτουργία) και από άποψη όγκου κατανάλωσης περίπου όσο οι 14 μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας. Θα μπορούσε να έχει μία λιγνιτική μονάδα απολύτως «δεμένη» στη δική της κατανάλωση; Μία γνωμοδότηση του καθηγητή του ΕΜΠ Παντελή Κάπρου για λογαριασμό της «Αλουμίνιον Α.Ε.» απαντά θετικά. Ο κ. Κάπρος σημειώνει ότι «η ΔΕΗ... δεν μπορεί να θεωρεί τις ωριαίες οριακές τιμές συστήματος κόστος, αλλά μόνο το συνολικό ετήσιο κόστος ηλεκτροπαραγωγής...». Η ΔΕΗ από την πλευρά της υπογραμμίζει ότι δεν πουλάει κατευθείαν στους καταναλωτές, αλλά μέσω μιας χονδρεμπορικής αγοράς (pool) στην οποία ο διαχειριστής αγοράζει και πουλάει παραγωγές ενέργειας από ιδιώτες που είναι ακριβότερες από το προϊόν της μονάδας βάσης (λιγνίτη). Γι’ αυτό ίσως ο υφυπουργός Μάκης Παπαγεωργίου επιμένει ότι μονάδες βάσης είναι «ο λιγνίτης και το φυσικό αέριο».
Σε αντίθεση πάντως με την επιχειρηματολογία της «Αλουμίνιον Α.Ε.» το κόστος εκμετάλλευσης των ορυχείων της ΔΕΗ έχει αυξηθεί. Από πού προκύπτει αυτό; Η «Κ» εξασφάλισε αριθμούς του κόστους της λιγνιτικής παραγωγής τα τελευταία 12 χρόνια. Ετσι ενώ η παραγωγή λιγνίτη με εργολαβίες έχει αυξηθεί κατά 130 φορές από το 2001, η παραγωγή λιγνίτη με εξοπλισμό της ΔΕΗ έχει μειωθεί δραματικά στο μισό του 2001 το έτος 2013. Η εξέλιξη αυτή έχει σχέση με το πάγωμα των προσλήψεων και την αύξηση του εποχικού προσωπικού που είναι σήμερα στο Λιγνιτικό Κέντρο της Δ. Μακεδονίας
http://www.kathimerini.gr/755336/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/synepeies-apo-th-meiwsh-ths-paragwghs-lignith
========================================
ΤΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ *
Aπειλείται η βιωσιμότητa της ΔΕΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 23.02.2014 : 16:45
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
To άρθρο του κ. Αναστάσιου Καλλιτσάντση στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 9/02/2014, δεν αναφέρθηκε, όπως τουλάχιστον ξεκίνησε, «στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τομέας του ηλεκτρισμού στην Ελλάδα», αλλά κυρίως ασχολήθηκε –με την εξαίρεση της διασύνδεσης των νησιών– με μερικά από τα σημαντικότερα θέματα που αφορούν τον ΕΣΑΗ (Ελληνικός Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας) του οποίου είναι πρόεδρος.
Ανάλογα από ποια γωνία βλέπει κανείς τα πράγματα, θα μπορούσε εύκολα να εκφέρει μια διαφορετική άποψη για το καθένα από τα θέματα τα οποία ο κ. Καλλιτσάντσης επέλεξε να παρουσιάσει. Για παράδειγμα, θα παρουσιάσω πώς εφαρμόζεται ο μηχανισμός ανάκτησης μεταβλητού κόστους σε προηγμένες και περισσότερο ανταγωνιστικές αγορές ενέργειας από τη δική μας: Μία μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει επιλεγεί να λειτουργήσει μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (δηλαδή έχει κάνει πιο ακριβή οικονομική προσφορά στην Ημερήσια Αγορά Ηλεκτρικής Ενέργειας από τις ανάγκες της ζήτησης τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και δεν έχει «ενταχθεί» για λειτουργία στο ηλεκτρικό σύστημα), καλείται να λειτουργήσει για να καλύψει όχι τη ζήτηση, αλλά κάποιες ειδικές ανάγκες του συστήματος (π.χ. ευστάθεια). Είναι δίκαιο λοιπόν για τέτοιες ειδικές περιπτώσεις λειτουργίας μονάδας να υπάρχει σε ισχύ ένας μηχανισμός ανάκτησης μεταβλητού κόστους, ώστε να ανταμειφθεί η μονάδα τουλάχιστον με το μεταβλητό κόστος της (ενδεχομένως επαυξημένο με ένα εύλογο ποσοστό κέρδους).
Στη χώρα μας, ο μηχανισμός αυτός λειτούργησε στο πρόσφατο παρελθόν εντελώς διαφορετικά, οδηγώντας στην πλήρη ανατροπή της σειράς ένταξης των μονάδων στην Ημερήσια Αγορά και σε συνεχή άσκοπη λειτουργία των μονάδων φυσικού αερίου σε βάρος πιο οικονομικών μονάδων (κυρίως λιγνιτικών). Αυτό αποτελεί στρέβλωση της αγοράς και πρακτικά επιδότηση των μονάδων φυσικού αερίου, κάτι που πολλοί αποκαλούν στην αγορά «safety net» (δίχτυ ασφαλείας) για τις νέες μονάδες φυσικού αερίου. Το κόστος αυτής της στρέβλωσης, το οποίο ήταν αρκετά σημαντικό και αύξησε υπέρμετρα και άσκοπα τις εισαγωγές μας σε φυσικό αέριο, επιβαρύνοντας και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας σε μια κρίσιμη για την εθνική οικονομία περίοδο, ζημίωσε ακέραια τον χωρίς δικαίωμα άλλης επιλογής μοναδικό προμηθευτή της χώρας, τη ΔΕΗ, και αυτή με τη σειρά της απορρόφησε ένα μέρος του κόστους και μετακύλισε το υπόλοιπο στον τελικό καταναλωτή.
Από την οπτική γωνία των ειδικών που πιστεύουν ότι όχι οι επιδοτούμενες, αλλά οι ανταγωνιστικές αγορές ενέργειας είναι αυτές που οδηγούν σε χαμηλές τιμές και οικονομική ανάπτυξη, παρόμοιες θέσεις θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και για τα υπόλοιπα θέματα, ιδιαίτερα για τις στρεβλώσεις που δημιουργούν τα ΑΔΙ (Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος), εξασφαλίζοντας σε κάθε μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο μία περίοδο αποπληρωμής της επένδυσης περίπου οκτώ χρόνια, χωρίς να λειτουργεί καν η μονάδα! Καθόλου άσχημες επιδόσεις για επενδύσεις οι οποίες και απέτυχαν στην αρχική τους στόχευση να ανταγωνιστούν τη ΔΕΗ και ατύχησαν γιατί οι περισσότερες από αυτές περατώθηκαν πριν από την οικονομική κρίση και την πτώση της ζήτησης. Το κόστος τους, όσο δεν περνά απευθείας στον τελικό καταναλωτή, το επωμίζεται η ΔΕΗ ως ο (σχεδόν) μοναδικός προμηθευτής (98,5%) ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα. Οι στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με την ταυτόχρονη παρουσία ευκαιριακών επιχειρηματιών χωρίς μακροχρόνια προοπτική για τον κλάδο, είναι ο λόγος που η ΔΕΗ εξακολουθεί να μονοπωλεί την προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, παρά τη θεωρητική απελευθέρωση της αγοράς εδώ και αρκετά χρόνια. Απαιτείται μεγάλη οικονομική δυνατότητα και μακροχρόνια προοπτική στον χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας, γιατί ο κλάδος διακρίνεται για τη συχνή εναλλαγή περιόδων κερδοφορίας ή ζημιογόνου λειτουργίας, εφόσον επηρεάζεται από πλήθος αστάθμητων παραγόντων (εξέλιξη ζήτησης, τιμές καυσίμων, υδρολογικές συνθήκες κ.λπ.). Ολοι θυμόμαστε το πρόσφατο γεγονός με τις δύο ιδιωτικές εταιρείες που μπήκαν στην αγορά προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας το 2009, όταν η αγορά ήταν ευνοϊκή για τους προμηθευτές, για να την εγκαταλείψουν με τον χειρότερο τρόπο δύο χρόνια αργότερα όταν η αγορά άλλαξε, αφήνοντας στην τύχη τους χιλιάδες πελάτες τους και φορτώνοντας την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με δυσθεώρητα χρέη.
Η ΔΕΗ περνάει μία από τις πιο δύσκολες έως επικίνδυνες για τη βιωσιμότητά της περιόδους της μακρόχρονης ιστορίας της. Με πολύ χαμηλή έως μηδενική κερδοφορία, με οφειλές καταναλωτών που φθάνουν το ένα δισεκατομμύριο τριακόσια εκατομμύρια ευρώ (ποσό που διαρκώς αυξάνεται), με πλήθος υποχρεώσεων εκ του θεσμικού της ρόλου (π.χ. προμηθευτής τελευταίου καταφυγίου και καθολικής υπηρεσίας) και κυρίως με πλήθος χαμηλών τιμολογίων ειδικών περιπτώσεων! Η μη βιωσιμότητα της ΔΕΗ θα επιφέρει άμεσο πλήγμα όχι μόνο στους εργαζόμενους σε αυτήν, στις συναλλασσόμενες επιχειρήσεις και στις τοπικές κοινωνίες όπου δραστηριοποιείται, αλλά θα επηρεάσει αρνητικά την ίδια την εθνική μας οικονομία με επιπτώσεις που θα υπολείπονται μόνο της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας το 2009.
Το μεγάλο στοίχημα για την Πολιτεία δεν είναι απλά πώς θα βγούμε από την κρίση, αλλά πώς θα αναδιαρθρώσουμε αποτελεσματικά την οικονομία μας για να βγούμε από την κρίση πλήρως απαλλαγμένοι από την κουλτούρα και τις πρακτικές που μας οδήγησαν σε αυτήν. Αποτελεσματική αναδιάρθρωση σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι επιχειρήσεις που δεν προσθέτουν αλλά αφαιρούν αξία από την οικονομία, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικές υπήρξαν στον παρελθόν, πρέπει ή να αλλάξουν και να δραστηριοποιηθούν σε άλλους τομείς, ή να κλείσουν. Δεν πρέπει να επιδοτούνται επιχειρηματικές δραστηριότητες για τις οποίες η χώρα δεν έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι μια σπατάλη εθνικών πόρων, μειώνεται ο ανταγωνισμός και τα κίνητρα καινοτομίας και, ακόμη χειρότερα, αποτρέπεται η είσοδος στη χώρα καλών επενδυτών.
Το υπεύθυνο υπουργείο στερείται ενεργειακής πολιτικής, απόρροια της παντελούς έλλειψης στοιχειώδους στρατηγικού σχεδιασμού. Εχοντας αποτύχει να δημιουργήσει κατάλληλους μηχανισμούς για την προώθηση της ανταγωνιστικότητας στην αγορά ενέργειας, η χώρα μας είναι έρμαιο οικονομικών και συντεχνιακών συμφερόντων.
Τέλος, μέρος της ευθύνης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΔΕΗ φέρουν και οι εργαζόμενοι σε αυτήν. Είχαν στη διάθεσή τους δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια να συμβάλουν στην προσαρμογή της επιχείρησης στο νέο ενεργειακό περιβάλλον που διαμορφωνόταν στην Ευρώπη, όπως έκαναν όλες οι άλλες πρώην μονοπωλιακές εταιρείες των άλλων κρατώνμελών. Με τις αντιδράσεις τους ή την αδιαφορία τους επιβεβαίωσαν τη θεωρία του Δαρβίνου ότι «Τα είδη που επιβιώνουν δεν είναι τα πιο δυνατά, ούτε τα πιο έξυπνα – είναι αυτά που ανταποκρίνονται περισσότερο στην αλλαγή». Βέβαια, αν τα στελέχη και οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ήξεραν την εξέλιξη που θα είχαν οι επιλογές τους στους μισθούς τους, στις συντάξεις τους και στην ασφάλισή τους, θα είχαν ενεργήσει διαφορετικά. Σ’ αυτό συμβάλλαμε όλοι μας, γιατί η έλλειψη σωστής κουλτούρας και χρηστής διακυβέρνησης δεν αφορά μόνο τη ΔΕΗ ή τον κλάδο της ενέργειας. Είναι εθνικό πρόβλημα.
Η πρωτοβουλία των κινήσεων για τη ΔΕΗ, αν δεν έχει χαθεί οριστικά, έχει περιοριστεί σημαντικά. Τώρα, αυτό που απομένει, και είναι πολύ καλύτερο από την απραξία, είναι η συνεργασία με την Πολιτεία για τη δημιουργία ενός μη επιδοτούμενου και ανταγωνιστικού κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας, που θα παρέχει επιλογές στον καταναλωτή, θα ασκεί καθοδικές πιέσεις στις τιμές και θα δίνει κίνητρα για αποτελεσματικές επενδύσεις.
* Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς, αντιπρόεδρος ΙΟΒΕ.
http://www.kathimerini.gr/755340/opinion/epikairothta/politikh/apeileitai-h-viwsimothta-ths-deh
================================
Προσωρινού χαρακτήρα μέτρα στην αβέβαιη αγορά ηλεκτρισμού
Το "άνοιγμα" των ενεργειακών αγορών στους ιδιώτες, η προωθούμενη ιδιωτικοποίηση των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρισμού και ακολούθως της ΔΕΗ, αλλά και της ΔΕΠΑ, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία όλων των καυσίμων, αποτελούν επιλογές των μνημονιακών κυβερνήσεων που επιφέρουν άμεσες επιβαρύνσεις στο κόστος ενέργειας για όλους τους καταναλωτές, οικιακούς και βιομηχανικούς.
Η όποια πολιτική στον χώρο της ενέργειας βαφτίζεται από την κυβέρνηση "κοινωνική" στην ουσία χρηματοδοτείται από τους καταναλωτές, καθώς σε αυτούς μετακυλίονται άμεσα ή έμμεσα κόστη - επιβαρύνσεις της αγοράς.
Παράλληλα, το περιβάλλον στον χώρο της ενέργειας υπόκειται σε συνεχείς αλλαγές και μεταβάσεις δημιουργώντας συνθήκες ρευστότητας ακόμα και για τους ίδιους τους ηλεκτροπαραγωγούς.
Οι συνέπειες είναι προφανείς, καθώς, εκτός από την αυξανόμενη ενεργειακή φτώχεια των νοικοκυριών, η εγχώρια ενεργοβόρος βιομηχανία αδυνατεί να αντεπεξέλθει στα υψηλά ενεργειακά κόστη, προχωρώντας ακόμα και σε περιστολή της παραγωγής και της εργασίας, όπως κατέδειξαν οι πρόσφατες εξελίξεις στον χώρο της χαλυβουργίας.
Σε αυτό το σκηνικό το "πακέτο" μέτρων για τη μείωση του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, με όφελος που η κυβέρνηση κοστολογεί στα 150 εκατ. ευρώ, δεν μπορεί να θεωρηθεί δραστική αντιμετώπιση του ζητήματος αυτού, αλλά μόνο προσωρινά, φέτος, διορθώνει μέρος του προβλήματος.
Την ίδια στιγμή η κατάσταση στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας παραμένει ρευστή, καθώς βρίσκονται σε ισχύ ειδικά ρυθμιστικά μέτρα περιορισμένης χρονικής διάρκειας (όπως η κατάργηση του μηχανισμού ανάκτησης μεταβλητού κόστους, των Αποδεικτικών Διαθεσιμότητας Ισχύος -ΑΔΙ- κ.λπ.), επίκειται η έναρξη δημοπρασιών τύπου ΝΟΜΕ για την πρόσβαση ιδιωτών στη λιγνιτική και υδροηλεκτρική παραγωγή, έχει δρομολογηθεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ενώ από του χρόνου θα γίνει η μετάβαση στην ενιαία χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρισμού της Ε.Ε. (Ευρωπαϊκό Ενιαίο Μοντέλο Στόχος - target model).
Επιπλέον, μετά το ξεπούλημα του ΔΕΣΦΑ, το ναυάγιο αποκρατικοποίησης της ΔΕΠΑ, έρχεται το σπάσιμο και η εκποίηση της ΔΕΗ, αρχής γενομένης από τα δίκτυα μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ), εξανεμίζοντας οποιοδήποτε περιθώριο δημοσίου ελέγχου στο βασικό αγαθό της ενέργειας. Άλλωστε, οι παρεμβάσεις υπέρ της βιομηχανίας προφανώς δεν θίγουν άμεσα τη ΔΕΗ (σε αντίθεση με την περίπτωση "Αλουμίνιον", που μένει να αποφανθεί η κυβέρνηση) ενόψει της ιδιωτικοποίησής της.
Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα εκ των μέτρων είναι, τελικά, άρση των στρεβλώσεων που οι ακολουθούμενες πολιτικές δημιούργησαν στην αγορά ηλεκτρισμού. Η ΔΕΗ "ελέγχει" μόνο το 30% του ενεργειακού κόστους, αφού το υπόλοιπο 70% σχετίζεται με κυβερνητικές αποφάσεις για την αγορά ηλεκτρισμού και εκεί ακριβώς εντάσσονται τα μέτρα που ανακοίνωσε το ΥΠΕΚΑ:
* Εξίσωση του ΕΤΜΕΑΡ (πρώην τέλος ΑΠΕ) της μέσης με την υψηλή τάση.
* Συζητείται η εφαρμογή του (νομοθετημένου) μέτρου της διακοψιμότητας (με εξαίρεση τα ορυχεία της ΔΕΗ), εφόσον οριστικοποιηθεί και από την Κομισιόν ότι το κόστος του μέτρου θα επιβαρύνει όλους ανεξαιρέτως τους ηλεκτροπαραγωγούς και όχι τον οικιακό καταναλωτή.
* Μέρος των κερδών του 2013 της ΔΕΠΑ (του εμπορικού κομματιού -όχι συνολικά του ομίλου) θα περάσει σε όλους τους πελάτες φυσικού αερίου (δηλαδή βιομηχανικούς και οικιακούς).
* Παράταση της ένταξης των μεγάλων πελατών φυσικού αερίου σε αυτή την κατηγορία (των "επιλεγόντων") που προβλέπει έκπτωση έως 31.12.2015, ακόμα κι αν δεν πληρούν πλέον τα κριτήρια.
- Άμεση προσαρμογή των τιμών φυσικού αερίου στην έκπτωση που θα συμφωνηθεί μεταξύ ΔΕΠΑ - Gazprom με αναδρομική ισχύ από τον Ιούνιο του 2013.
Προαναγγέλθηκε επίσης παρέμβαση στο κόστος των εκπομπών CO2, καθώς εξετάζεται η δυνατότητα αντιστάθμισης των ρύπων και διεκδικούνται περίπου 20 εκατ., ώστε να στηριχθούν ενεργοβόροι τομείς για να είναι ανταγωνιστικοί έναντι των χωρών όπου δεν ισχύει η υποχρέωση αγοράς ρύπων.
http://www.avgi.gr/article/1933502/prosorinou-xaraktira-metra-stin-abebaii-agora-ilektrismou
==============================
ΣΥΡΙΖΑ: Η τρόικα έρχεται για τη ΔΕΗ
====================================
Η ΕΜΜΕΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΕΙ
Εδρες ιδιωτικής χρήσης
============================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου