Ενεργειακές ΔΕΚΟ
Η λειτουργία των ενεργειακών κρατικών “μονοπωλίων” ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ στην ελληνική αγορά, αν και -θεωρητικά τουλάχιστον- διασφαλίζει τους καταναλωτές σε επίπεδο τιμών και επάρκειας, εντούτοις δημιουργεί προσκόμματα στη λειτουργία των αντίστοιχων ενεργειακών αγορών (ηλεκτρισμού, φυσικού αερίου, πετρελαίου).
Υπό αυτές τις συνθήκες η ολοκλήρωση του πλαισίου λειτουργίας των αγορών τόσο στην ηλεκτρική ενέργεια όσο και στο φυσικό αέριο εξακολουθεί να βρίσκεται σε εκκρεμότητα.
Την “απελευθερωμένη” αγορά ηλεκτρικής ενέργειας εξακολουθεί να μονοπωλεί η ΔΕΗ, η οποία επίσης δυσκολεύεται να ισορροπήσει μεταξύ της λειτουργίας της ως ΔΕΚΟ και του κοινωνικού χαρακτήρα της και της εταιρικής της ταυτότητας που ως Α.Ε. θέτει νέα χρηματοοικονομικά κριτήρια αποτελεσματικότητας.
Συγχρόνως, μόνο μετά την ανάληψη του υπουργείου Ανάπτυξης από τον Κ. Χατζηδάκη απορρίφθηκε τελεσίδικα η λύση της χρήσης λιθάνθρακα ως καυσίμου, με αποτέλεσμα να διαφοροποιηθεί το επιχειρησιακό σχέδιο της ΔΕΗ που προέβλεπε την κατασκευή νέων μονάδων με καύσιμο λιθάνθρακα. Επικρατέστερα πλέον καύσιμα είναι το φυσικό αέριο και ο λιγνίτης, του οποίου, ωστόσο, τα αποθέματα βαθμιαία περιορίζονται. Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά είχε μιλήσει για δημιουργία νέων λιγνιτικών μονάδων υψηλής απόδοσης με τη χρήση καθαρών τεχνολογιών.
Η ΔΕΗ θα παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο, ενώ σε εκκρεμότητα παραμένει η εκμετάλλευση του ορυχείου της Βεύης, που είναι πιθανό να περάσει σε ιδιώτη επενδυτή, μετά την απόφαση της Ε.Ε. που απαγορεύει την εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων από επιχείρηση που ελέγχεται από το κράτος.
Επίσης, προβλήματα σε κοινωνικό επίπεδο έχουν δημιουργήσει συνεργασίες της ΔΕΗ με ιδιώτες όπως η περίπτωση της Χαλυβουργικής, “συνεταιρισμούς” τους οποίους η κυβέρνηση της Ν.Δ. επικροτούσε και ενθάρρυνε.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=498555
==================================
Αγωνιστική συσπείρωση για μια πολιτική υπέρ του λαού
Η πρόταση του ΚΚΕ για τον ενεργειακό τομέα αποτελεί τη μόνη εγγύηση για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων
Πριν από 10 χρόνια, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις αξιώσεις του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου και την πολιτική της ΕΕ, έθετε τις βάσεις για την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα, πρόθυμη να παραδώσει στο μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, την ενεργειακή υποδομή της χώρας και ειδικότερα το τμήμα της που μπορούσε να αποφέρει τα μεγάλα κέρδη. Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει διακηρύξει την πρόθεσή της να παίξει, στις νέες συνθήκες και με τα νέα δεδομένα, τον ίδιο ρόλο. Η ιδιωτική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας λαμβάνει ήδη σάρκα και οστά με ένα πλήθος εταιρειών στην παραγωγή και την εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας, με στρατηγικές συμμαχίες στις οποίες κυριαρχούν οι ξένοι ενεργειακοί κολοσσοί, με νέες συμβατικές μονάδες, αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα. Το σύνολο του ενεργειακού «χαρτοφυλακίου», η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, η ΔΕΣΦΑ, οι υπό σχεδίαση αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, όλες οι μεγάλες εταιρείες στις οποίες το δημόσιο έχει αυτή τη στιγμή το θεωρητικό έλεγχο, οι υφιστάμενοι νόμοι και αυτοί που θα προωθηθούν, οι κατευθύνσεις της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη», οι οποίες έχουν υιοθετηθεί πλήρως από το ΠΑΣΟΚ, είναι τα «εργαλεία» της νέας κυβέρνησης για ένα νέο γύρο προκλητικών παραχωρήσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο.
Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ, για τη ΔΕΠΑ. Με την κυβέρνηση της ΝΔ να έχει αποφασίσει την εύρεση στρατηγικού επενδυτή, η κριτική που ασκήθηκε τον περασμένο Ιούνη στη Βουλή από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση ήταν εστιασμένη στο ότι επιλέχθηκε αυτή η λύση αντί της ...μετοχοποίησης. Για το ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένο ότι το 65% που κατέχει το ελληνικό δημόσιο στη ΔΕΠΑ πρέπει να μειωθεί. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα γίνουν πράξη και τα μέτρα που θα λάβει η νέα κυβέρνηση σε σχέση με τη ΔΕΗ, που έχει στα σκαριά ένα επενδυτικό πρόγραμμα «μαμούθ», ενώ οι νομοθετικές παρεμβάσεις για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας παραπέμπουν σε μια νέα «χρυσή» εποχή για του κολοσσούς της ...«πράσινης» ενέργειας.
Σε κάθε περίπτωση, είναι δεδομένο ότι στο επίκεντρο της κυβερνητικής πολιτικής είναι η ενδυνάμωση και διαχείριση της αγοράς. Και η αγορά θέτει τους όρους της αμείλικτα, έχοντας ήδη θέσει την σφραγίδα της και στο μακροχρόνιο ενεργειακό σχεδιασμό και σε όλες τις δρομολογούμενες εξελίξεις. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, όπου οι κίνδυνοι για τα λαϊκά νοικοκυριά, την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους στον τομέα της ενέργειας, είναι κάτι παραπάνω από απτοί, η ανάγκη αντίδρασης είναι πιο μεγάλη από ποτέ. Καθώς οι συνέπειες από την απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς αφορούν το σύνολο του λαού, είναι δεδομένο ότι συνολική πρέπει να είναι η αντίδραση, από τους εργαζόμενους, τους μικρούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες, εμπόρους.
Η πρόταση διεξόδου
Οι εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα, με τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου για οικιακή κατανάλωση να διαμορφώνονται όλο και περισσότερο με όρους αγοράς, όπου η ενέργεια έχει ουσιαστικά εμπορευματοποιηθεί πλήρως, αποτελούν κάτι παραπάνω από «καμπανάκι» κινδύνου. Είναι πλέον σαφές ότι ή θα ασκηθεί μια πολιτική πλήρους εξυπηρέτησης του λαϊκού συμφέροντος ή μια πολιτική σε βάρος του. Και ο μόνος αρμόδιος και ικανός να διεκδικήσει το συμφέρον του είναι ο ίδιος ο λαός. Στο «διά ταύτα» μπαίνει επιτακτικά το ζήτημα μιας ρεαλιστικής πρότασης για τη λειτουργία του ενεργειακού τομέα που θα μπορεί να εξυπηρετήσει αυτό το συμφέρον, μια πρόταση διεξόδου που θα αξιοποιεί τις υφιστάμενες υποδομές και θα μπορεί να εξασφαλίσει επαρκή και φτηνή ενέργεια σε συνδυασμό με την περιβαλλοντική προστασία, κόντρα στις «πράσινες» αντιδραστικές θεωρητικολογίες που επιδιώκουν να κρύψουν την πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτήν την πρόταση την έχει ήδη καταθέσει το ΚΚΕ, είναι συνολική, εφικτή και εγγυάται το αποτέλεσμα. Στον πυρήνα της είναι η δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα ενέργειας. Εγγύηση για τη λειτουργία του είναι η υλοποίηση του στόχου για τη λαϊκή οικονομία. Η θέση του ΚΚΕ προβλέπει:
«Ο ενιαίος κρατικός φορέας ενέργειας θα υπηρετεί ένα σύνολο στόχων και κριτηρίων:
α) Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας που στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής. Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων με μοχλό τον ενεργειακό τομέα. Τη στήριξη της αγροτικής και βιοτεχνικής παραγωγής με στόχο τη συνεταιριστική συγκεντροποίησή τους, την άνοδο της παραγωγικότητάς τους και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των φτωχών αγροτών και των αυτοαπασχολούμενων της βιοτεχνίας.
β) Την εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα ανεβάζει συνολικά το επίπεδο ζωής, θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
γ) Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος.
δ) Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας. Παράλληλα την ανάπτυξη διακρατικής συνεργασίας σε αμοιβαία επωφελή βάση, όταν και όπου προκύπτουν οι ανάλογες κοινωνικοπολιτικές προϋποθέσεις.
Τότε μόνο μπορεί να υλοποιηθεί ο κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός του κρατικού φορέα ενέργειας, δηλαδή ο σχεδιασμός ο οποίος προωθεί, προγραμματίζει και συνδυάζει αρμονικά όλους τους στόχους που προαναφέραμε. Σε αυτές τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες αποκτά ρόλο ουσιαστικό ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος.
Υπό αυτήν την προϋπόθεση ο κρατικός φορέας ενέργειας, απαλλαγμένος από τους σιδερένιους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους και τις αναπόφευκτες κρίσεις, θα μπορεί να επεξεργάζεται την ενεργειακή πολιτική με άξονες:
1. Την αξιοποίηση εγχώριων πηγών (π.χ. Λιγνίτη, αιολικής ενέργειας), προσδιορίζοντας τις κατάλληλες χρήσεις - περιοχές - τεχνολογίες, τα μεγέθη, με βάση τα προαναφερθέντα κριτήρια. Την ενδεχόμενη αξιοποίηση κοιτασμάτων πετρελαίου, που δε θα ήταν κερδοφόρα η εξόρυξή τους από έναν ιδιωτικό καπιταλιστικό όμιλο ή και κρατικό υπό το καπιταλιστικό καθεστώς.
2. Τη συστηματική έρευνα για εξεύρεση νέων πηγών (π.χ. πιθανά κοιτάσματα σε Ιόνιο - Αιγαίο κ.λπ.) και αξιοποίηση των τεχνολογιών με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας, την αύξηση του βαθμού ενεργειακής αυτοδυναμίας και ελέγχου του εγχώριου ενεργειακού προϊόντος.
3. Τη διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία σε τομείς, όπως:
Η αξιοποίηση και ανάπτυξη δικτύων - αγωγών μεταφοράς ενεργειακού προϊόντος με προϋποθέσεις που συνδυάζουν το αμοιβαίο όφελος διαφορετικών κρατών από τις οικονομίες κλίμακας με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη διαχείριση του εγχώριου προϊόντος.
Η μεταφορά τεχνογνωσίας και η ανάπτυξη εγχώριας ερευνητικής δραστηριότητας.
Η καλύτερη διαχείριση του προβλήματος των εισαγωγών καυσίμων και γενικότερα των όρων διεξαγωγής του εξωτερικού εμπορίου».
Ο δρόμος της πάλης
Για το ΚΚΕ, η πραγματοποίηση του παραπάνω στόχου περνά μέσα από τη μαζική αγωνιστική συσπείρωση ενάντια στην πολιτική της αναδιάρθρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα, καθώς θεωρεί ότι και σήμερα οι στόχοι μιας ενεργειακής πολιτικής συνιστώσας της λαϊκής οικονομίας μπορούν να αποτελέσουν αιτήματα μιας ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και πάλης.
Στο πλαίσιο αυτό έχει επισημάνει: «Για να ανοίξουμε το δρόμο των ριζικών ανατροπών στο επίπεδο της εξουσίας προβάλλουμε τους διεκδικητικούς στόχους για φτηνό ρεύμα για το λαό, πλήρη - σταθερή εργασία για τους εργαζόμενους του κλάδου, κρατική έρευνα για τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας, άμεση κατάργηση κάθε είδους κρατικής επιδότησης στο ιδιωτικό κεφάλαιο, προστασία του περιβάλλοντος και της ασφάλειας των κατοίκων. Απαιτούμε να αντιμετωπιστούν άμεσα τα οξυμένα προβλήματα των νησιών και των ακριτικών περιοχών όπως της αναβάθμισης του δικτύου διανομής και των τοπικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής.
Η διέξοδος δεν πρέπει ούτε μπορεί να αναζητηθεί στην επιστροφή στο παρελθόν, δηλαδή στις κρατικές επιχειρήσεις που υπηρέτησαν πολύμορφα το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Ούτε η μεμονωμένη κρατική επιχείρηση στο πλαίσιο του "απελευθερωμένου" τομέα ενέργειας ούτε ο κρατικός ενεργειακός τομέας στο πλαίσιο μιας οικονομίας όπου δεσπόζουν οι ιδιωτικοί μονοπωλιακοί όμιλοι μπορούν να αποτελέσουν διέξοδο για τις λαϊκές ανάγκες.
Η ανατροπή από την άρχουσα τάξη βασικών στοιχείων της καπιταλιστικής διαχείρισης της προηγούμενης περιόδου μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία ουσιαστικής αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος. Η αναγκαιότητα να υπηρετηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων δεν μπορεί, σε τελευταία ανάλυση, να συμβιβαστεί με την ιδιοποίηση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου από την αστική τάξη.
Απαιτεί να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στο πολιτικό επίπεδο και να κερδίσει έδαφος η πολιτική του ΚΚΕ για τη συγκρότηση ενός νικηφόρου λαϊκού μετώπου που θα διεκδικήσει την εξουσία».
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5311641&publDate=18/10/2009
========================================
Σε άλλες, όμως, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Στη ΔΕΗ για παράδειγμα, είναι μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την κρίση κομματικών παραγόντων της νέας πλειοψηφίας, για τη διοίκηση της εταιρείας κατά τα τρία τελευταία έτη, από εκείνη που διατυπώνουν όσοι παρακολουθούν προσεκτικά τις πράξεις και την πορεία της μεγαλύτερης βιομηχανίας του τόπου.
Για παράδειγμα, όταν έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρος και διευθύνων της εταιρείας, Τάκης Αθανασόπουλος, έθεσε αμέσως (ως όφειλε από το καταστατικό της εταιρείας), στη διάθεση της αρμόδιας υπουργού τη διαδικασία ενδεχόμενης αντικατάστασής του, ο αναλυτής του επενδυτικού οίκου JP Morgan σημείωνε (12/10/2009): «Αν η παραίτηση γίνει αποδεκτή, δεν θα αποτελέσει έκπληξη η αρνητική επίπτωση στην τιμή της μετοχής. Είναι απολύτως σαφές ότι ο Αθανασόπουλος υπήρξε ο πλέον επαρκής διοικητής που είχε ποτέ η ΔΕΗ, έχοντας επιτύχει πραγματική πρόοδο στην εφαρμογή ενός μακροχρόνιου σχεδίου αναδιοργάνωσης στηριγμένου στον περιορισμό δαπανών που θα βλάψουν τα μελλοντικά αποτελέσματα και γενικότερα το κόστος».
Ο Γιώργος Παπανδρέου θυμάται καλά τον θυμό του πατέρα του, όταν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ κατέβαζαν τον «διακόπτη» εκβιάζοντας, οι άλλοι του πτητικού δημόσιου τομέα έκλειναν τον διάδρομο προσγείωσης στο διεθνές αεροδρόμιο, ενώ και ο συνδικαλιστής που έγινε διοικητής του ΟΤΕ κι έστηνε αυτί στους πολιτικούς όλων των παρατάξεων, για να περιοριστούμε στα πιο «διάσημα» παραδείγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο ο πρωθυπουργός υπήρξε σαφής: «Για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες θα εφαρμοστούν οι κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης. Για τις υπόλοιπες θέσεις, ισχύουν όσα έχω ήδη ανακοινώσει: Θα επιλέξουμε τους καλύτερους μέσα από μια ανοικτή διαδικασία υποβολής προτάσεων» (Εθνος Κυρ. 4/10/2009). Η ανοιχτή κυβέρνηση χρειάζεται ανοιχτές, στο φως, διαδικασίες. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ξεχάσει τα «ποντίκια» που έχουν τρυπώσει στο καράβι που ο ίδιος κλήθηκε να κυβερνήσει.
Του Μπαμπη Παπαδημητριου
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_18/10/2009__333853
=================================
Ζητούνται 2,3 δισ. έως το τέλος του 2009 για συντάξεις και εφάπαξ
Αδεια ταμεία βρήκε η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης σε ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΤΑΥΤΕΚΩ και ΤΠΔΥ
Του Γιώργου Γάτου
A μεση οικονομική ενίσχυση ύψους 2,3 δισ. ευρώ καλείται να βρει και να δώσει στο δίμηνο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου η νέα κυβέρνηση στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΕ, στο ΤΑΥΤΕΚΩ και στο ΤΠΔΥ, προκειμένου να πληρωθούν στην? ώρα τους οι συντάξεις και τα εφάπαξ.
Το λογαριασμό αυτό έστειλε στο υπουργείο Οικονομικών η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ύστερα από την καταγραφή που έκαναν - ακόμη και με προσωπικές επισκέψεις τους στα Ταμεία - οι Α. Λοβέρδος και Γ. Κουτρουμάνης. Διαβεβαιώνοντας, ότι «οι συντάξεις και οι παροχές θα καταβληθούν κανονικά», έστω κι αν η κυβέρνηση, μπροστά στα άδεια ταμεία, κάνει αγώνα δρόμου για να εξασφαλίσει μέσω? δανεισμού τους σχετικούς πόρους.
Ο λογαριασμός
Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή που έγινε και την οποία αποκαλύπτει η «Η», τα ταμεία που παραμονές των εκλογών ζητούσαν πρόσθετη χρηματοδότηση για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες, τώρα, ζητούν υπό την πίεση των ταμειακών ελλειμμάτων τους και? προκαταβολές της κρατικής χρηματοδότησης του 2010 για να πληρώσουν τις συντάξεις του Ιανουαρίου:
Το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ χρειάζεται 1,29 δισ. ευρώ πλέον επιχορήγηση για να καταβάλει τις συντάξεις Νοεμβρίου (300 εκατομμύρια ευρώ στους συνταξιούχους του και άλλα 90 εκατομμύρια ευρώ για τους συνταξιούχους του ΤΑΠ - ΔΕΗ), τις συντάξεις Δεκεμβρίου (300 εκατ. ευρώ), το δώρο Χριστουγέννων (300 εκατομμύρια ευρώ) καθώς και για τις συντάξεις του Ιανουαρίου του 2010 (300 εκατ. ευρώ) που προκαταβάλλονται από τον μήνα Δεκέμβριο.Ο ΟΑΕΕ ζητεί επιπλέον 462 εκατ. ευρώ για να καταβάλει τις συντάξεις Νοεμβρίου (48 εκατ. ευρώ), Δεκεμβρίου (148 εκατ. ευρώ), το δώρο Χριστουγέννων (36 εκατ. ευρώ) αλλά και τις συντάξεις Ιανουαρίου (230 εκατ. ευρώ) που επίσης προκαταβάλλονται μέσα στο Δεκέμβριο.
Το Ταμείο Ασφάλισης Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΤΑΥΤΕΚΩ) θα χρειαστεί επιπλέον 50 εκατ. ευρώ για να καλύψει υποχρεώσεις του προς τους τομείς επικουρικής ασφάλισης, πρόνοιας και υγείας της ΔΕΗ.
Το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, όπου οι καθυστερήσεις για την πληρωμή του εφάπαξ στους συνταξιοδοτούμενους δημοσίους υπαλλήλους ξεπερνά τους 14 μήνες, χρειάζεται 500 εκατ. ευρώ.
Επιδείνωση
Οι διοικήσεις των μεγαλύτερων ασφαλιστικών ταμείων της χώρας, όπως του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ που έχουν αποτελέσει και τους «κορμούς» για τις ενοποιήσεις ομοειδών ασφαλιστικών φορέων, παραδέχονται ότι η οικονομική τους θέση έχει επιδεινωθεί εξ αιτίας και της κρίσης, η οποία επηρεάζει τα έσοδα και απειλεί να «τινάξει» στον? αέρα τους προϋπολογισμούς, οι οποίοι είχαν συνταχθεί για το τρέχον έτος.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσαν στην ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης:
Τα έσοδα από εισφορές θα είναι μέχρι το τέλος του έτους πολύ πιο κάτω από τις αρχικές προβλέψεις.
Ο ΟΑΕΕ υπολογίζει ότι θα εισπράξει 60 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα από ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών και εμπόρων, ενώ τα έσοδα του ΙΚΑ «βουλιάζουν» λόγω της κρίσης στην οικοδομή, στη μεταποίηση αλλά και τις υπηρεσίες).
Οι δαπάνες για την υγεία και τα φάρμακα θα είναι υψηλότερες σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις τόσο στο ΙΚΑ όσο και στον ΟΑΕΕ, ενώ πρόσθετη επιβάρυνση δημιουργούν αποφάσεις για προνοιακές παροχές (όπως ήταν η έκτακτη οικονομική ενίσχυση χαμηλοσυνταξιούχων) τις οποίες δεν «καλύπτει» πλήρως η πολιτεία.
Οι διοικήσεις προεξοφλούν ότι η οικονομική πορεία των ταμείων - που τώρα αντιμετωπίζουν τα ελλείμματά τους με? πρόσθετες χρηματοδοτήσεις από τον ελλειμματικό κρατικό προϋπολογισμό - «θα είναι ακόμη πιο δύσκολη στο μέλλον, αν δεν ληφθούν διαρθρωτικά μέτρα κατόπιν ενός διαλόγου και των αποφάσεων που θα κληθεί να λάβει η νέα κυβέρνηση», υπογραμμίζουν.
Βιωσιμότητα
Την πορεία επιδείνωσης επιβεβαιώνουν και τα πρώτα στοιχεία μελέτης του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Ο επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ και πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Απασχόλησης Γ. Ρωμανιάς υπογραμμίζει στην «Η» ότι «για πρώτη φορά το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας θα εμφανίσει από το 2010 - και όχι από το 2013 ή 2017, όπως είχε προβλεφθεί προ ετών - ετήσια διαχειριστικά ελλείμματα τα οποία θα αυξάνονται συνεχώς έως και το 2050»...
Χωρίς να έχει επισήμως συζητηθεί η λήψη πρόσθετων μέτρων για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού και τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των συντάξεων, στο τραπέζι έχουν, κατά καιρούς, τεθεί προτάσεις κυρίως για την αύξηση των εσόδων μέσω της περιστολής της εισφοροδιαφυγής και της εισφοροαποφυγής (που στερούν τα Ταμεία έσοδα τα οποία αγγίζουν τα 8 δισ. ευρώ ετησίως) και της μείωσης της σπατάλης στους κλάδους υγείας (άνω των 3 δισ. ευρώ ετησίως).
Σε ορισμένα ταμεία, όπως στον ΟΑΕΕ, τίθεται ακόμη και θέμα μείωσης των μελλοντικών συντάξεων για τους προερχόμενους από το πρώην ΤΕΒΕ, ώστε το ποσοστό αναπλήρωσης να φτάσει κοντά στο 70%, όσο δηλ. είναι ήδη στο ΙΚΑ και θα είναι, σταδιακά από το 2013 και μετά, και για τους δημοσίους υπαλλήλους. Πρόσθετο προβληματισμό προκαλεί η σταθερά επιδεινούμενη σχέση συνταξιούχων και ασφαλισμένων (σε πολλά ταμεία βρίσκεται κάτω του 1 προς 2, αντί της βιώσιμης σχέσης που είναι 1 προς 4).
Πρόγραμμα τετραετίας
Η νέα κυβέρνηση, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά έχει «υποσχεθεί» την αντιμετώπιση του προβλήματος του ασφαλιστικού και την ταυτόχρονη αποκατάσταση αδικιών. Οπως του νόμου Πετραλιά που προβλέπει την αύξηση, από το 2013, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και τη μείωση των επικουρικών συντάξεων στο 20% της κύριας σύνταξης στα ελλειμματικά ταμεία.
Την ισορροπία ανάμεσα στο επιθυμητό και το εφικτό, θα αναζητήσει η νέα ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μέσα από ένα ευρύ διάλογο που αναμένεται να γίνει εντός του 2010.
Στα μέτρα υποστήριξης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης θα περιλαμβάνονται, σε κάθε περίπτωση:
Η χορήγηση πιο δίκαιων συντάξεων ακόμη και για τους διαδοχικά ασφαλισμένους και με στόχο «να μη χάνεται καμία ημέρα εργασίας και να μην υπάρχει κίνητρο εισφοροδιαφυγής».
Η σύμπραξη των Ταμείων για τον έλεγχο των εσόδων και των δαπανών (κυρίως στον κλάδο υγείας).
Η δημιουργία Εθνικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης που θα στηρίξει οικονομικά το σύστημα και θα διασφαλίσει βιώσιμη προοπτική για τις επόμενες γενιές.
Πρώτα τα εργασιακά
Από τα εργασιακά -που επηρεάζουν άμεσα και τα? έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων- θα ξεκινήσει ο διάλογος της ηγεσίας του υπουργείου με τους κοινωνικούς εταίρους. Όπως είπαν οι Α. Λοβέρδος και Γ. Κουτρουμάνης μετά τις δύο συναντήσεις που είχαν με το προεδρείο της ΓΣΕΕ, στο τραπέζι θα τεθούν η επαναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων (με αλλαγή των νόμων που ισχύουν για τα ελαστικά ωράρια, την ενοικίαση εργαζομένων κ.ά.) και η αντιμετώπιση της ανεργίας με φιλικά προς την εργασία μέτρα (όπως την πρόβλεψη ρήτρας κατά των απολύσεων σε όσες επιχειρήσεις θα επιχορηγούνται, είτε άμεσα μέσω της επιδότησης του μισθού είτε έμμεσα μέσω της επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών).
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=18783145
======================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου