Μέσα στο 2010 θα κλείσει οριστικά η παλαιά μονάδα της Πτολεμαΐδας που έχει ζωή μισού αιώνα και είναι από τις πλέον ρυπογόνες στη χώρα

Μέσα στο 2010 θα κλείσει οριστικά η παλαιά μονάδα της Πτολεμαΐδας που έχει ζωή μισού αιώνα και είναι από τις πλέον ρυπογόνες στη χώρα
==========================================
Ξεκινούν οι νέες επενδύσεις της ΔΕΗ
Ετοιμάζεται η προκήρυξη για την κατασκευή της λιγνιτικής μονάδας στην Πτολεμαΐδα- Συνεργασία με ιδιώτες για συνεκμετάλλευση κοιτάσματος λιγνίτη αλλά και στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας

ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ | Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Στο επόμενο δίμηνο θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την προκήρυξη της κατασκευής της λιγνιτικής μονάδας της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα δυναμικότητας 650 ΜW. Με την έναρξη των διαδικασιών και πάντως σίγουρα μέσα στο 2010 θα κλείσει οριστικά η παλαιά μονάδα της Πτολεμαΐδας, η οποία έχει ζωή μισού αιώνα και είναι από τις πλέον ρυπογόνες στη χώρα. Εννοείται ότι όλοι οι εργαζόμενοι στην παλαιά μονάδα θα απασχοληθούν στις διαδικασίες κατασκευής και στη συνέχεια στη λειτουργία της νέας λιγνιτικής μονάδας της Πτολεμαΐδας η οποία θα αντικαταστήσει την παλαιά και θα λειτουργήσει περίπου σε πέντε χρόνια.

Στις προθέσεις της διοίκησης της ΔΕΗ είναι η κατασκευή και άλλης λιγνιτικής μονάδας στη Φλώρινα, δυναμικότητας περίπου 450 ΜW. Η κατασκευή αυτής της μονάδας, όμως, η οποία θα αντικαταστήσει επίσης άλλη μία παλαιά λιγνιτική, δεν εξαρτάται μόνον από τη ΔΕΗ αλλά έχει να κάνει και με τις αποφάσεις που θα λάβει το Ελληνικό Δημόσιο σε σχέση με το ορυχείο λιγνίτη της Βεύης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τοκοίτασμα που ανήκει στη ΔΕΗ συνορεύει με το κοίτασμα του Δημοσίου, το οποίο θα δημοπρατηθεί και θα δοθεί σε ιδιώτες, αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει συνεκμετάλλευση των γειτονικών κοιτασμάτων, τα οποία αθροιστικά φθάνουν τα 150 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη.

Εφόσον γίνει αυτό, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Αρθ. Ζερβός φέρεται αποφασισμένος να συνεργαστεί με τους ιδιώτες για τη συνεκμετάλλευση του κοιτάσματος, αλλά πάντως η ΔΕΗ θα επιθυμούσε να κατασκευάσει μόνη της τη μονάδα της Μελίτης 2, στην περιοχή της Φλώρινας.

Το κόστος εξόρυξης λιγνίτη και η γενικότερη κατάσταση στον χώρο των ορυχείων της ΔΕΗ φαίνεται επίσης ότι απασχολούν σημαντικά τη νέα διοίκηση, αφού τα στοιχεία δείχνουν πως το πραγματικό κόστος αυξάνεται σημαντικά και επιβαρύνει την επιχείρηση με περίπου 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Βεβαίως ο αντίλογος σε αυτό είναι ότι τα κοιτάσματα του λιγνίτη εξορύσσονται από ολοένα και μεγαλύτερα βάθη, αφού τα επιφανειακά κοιτάσματα έχουν σχεδόν εξαντληθεί και άρα το κόστος εξόρυξης αυξάνεται ανάλογα με το βάθος από το οποίο γίνεται η «συγκομιδή» του κοιτάσματος.

Ενα άλλο θέμα που απασχολεί τη νέα διοίκηση είναι η πορεία υλοποίησης των μονάδων φυσικού αερίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μονάδα του Αλιβερίου έχει... μισοξεκινήσει να κατασκευάζεται ενώ κανονικά θα έπρεπε μέσα στο 2010 να παραδοθεί. Οπως λέει χαρακτηριστικά στέλεχος της διοίκησης, «ως τον Ιούνιο κανονικά θα έπρεπε να γυρίσουμε το κλειδί και η μονάδα να αρχίσει να λειτουργεί, ενώ τώρα περιμένουμε να ξεκινήσει η κατασκευή, η οποία θα διαρκέσει δυόμισι χρόνια». Για τις καθυστερήσεις ευθύνεται η απραξία της διοίκησης την περίοδο 2005-2006, αλλά και η αδυναμία ταχείας υλοποίησης του επενδυτικού προγράμματος την προηγούμενη διετία, κάτι που είχε παραδεχθεί και ο προηγούμενος πρόεδρος της επιχείρησης κ. Π. Αθανασόπουλος . Αντίστοιχος προβληματισμός υπάρχει και για τη μονάδα φυσικού αερίου στη Μεγαλόπολη δυναμικότητας 800 ΜW, η οποία πάντως βρίσκεται στη φάση της εκκίνησης.

Εκεί που τα πράγματα πηγαίνουν ομαλά για τη ΔΕΗ είναι ο τομέας των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ο οποίος άλλωστε είναι και «ο επιστημονικός βιότοπος» του κ. Ζερβού. Το πρόγραμμα της ΔΕΗ στις ΑΠΕ θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με ιδιώτες και θα ξεκινήσει μόλις τοποθετηθεί ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, εφόσον την προεδρία θα κρατήσει ο κ. Ζερβός.

Το επενδυτικό πρόγραμμα της ΔΕΗ Ανανεώσιμες στοχεύει σε μερίδιο αγοράς 20% το 2014 με προϋπολογισμό 2,5 δισ. ευρώ και χαρτοφυλάκιο έργων που αξιοποιεί τις τέσσερις μορφές ΑΠΕ (ηλιακή, αιολική, υδροηλεκτρική και γεωθερμία) με 105 ΜW εν λειτουργία, 90 ΜW υπό κατασκευή και άλλα 320 ΜW σε φάση σχεδιασμού. Επίσης εξετάζει άλλα έργα συνολικής ισχύος 1.000 ΜW.

Πυλώνας του προγράμματος είναι η κατασκευή του φωτοβολταϊκού πάρκου της Μεγαλόπολης, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και σχεδιάστηκε για να καλύψει τη συνολική ετήσια κατανάλωση 28.000 νοικοκυριών. Η υλοποίησή του όμως έχει παγώσει μετά την προσφυγή στο ΣτΕ κατοίκων της περιοχής.

Στα μεγάλα έργα ΑΠΕ προς υλοποίηση συγκαταλέγονται επίσης 650 ΜW από αιολικά πάρκα στα νησιά Χίο και Λέσβο από κοινού με την Ιberdrola, 133 ΜW αιολικά στην Ανδρο με αγγλογερμανική εταιρεία, καθώς και 38 ΜW που κατασκευάζονται από κοινού με την ΕDF στη Βοιωτία. Χωρίς συνεργάτες, η ΔΕΗ Ανανεώσιμες προωθεί την κατασκευή δύο φωτοβολταϊκών πάρκων στην Κοζάνη και ενός αιολικού πάρκου 150 ΜW στη Ροδόπη.

Τέλος παραιτήθηκε χθες, όπως αναμενόταν, ο αντιπρόεδρος της ΔΕΗ κ. Πρ. Ευθύμογλου, ο οποίος είχε τοποθετηθεί απο την προηγούμενη κυβέρνηση.
=========================================

Λ. Τσουκαλάς: Γιατί η Ελλάδα χρειάζεται την πυρηνική ενέργεια

Του Χάρη Φλουδόπουλου

"Η πυρηνική ενέργεια είναι η μόνη πράσινη λύση, δεν υπάρχουν περιθώρια πειραματισμών με οραματικές λύσεις". Η φράση ανήκει στο συνιδρυτή της Greenpeace καθηγητή James Lovelock και μας την υπενθυμίζει στο "Κεφάλαιο" ο καθηγητής στο Purdue της Ιντιάνα Λευτέρης Τσουκαλάς. Ένθερμος υποστηρικτής της αξιοποίησης της πυρηνικής τεχνολογίας, ανήκει στους επιστήμονες εκείνους που υποστηρίζουν ότι η πυρηνική λύση είναι μονόδρομος για την ανθρωπότητα και για την Ελλάδα.

Η συζήτηση ξεκινά με ένα απλό ερώτημα: γιατί σήμερα μιλάμε για πυρηνική ενέργεια όταν υπάρχει η δυνατότητα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας; Χρειάζεται, απαντά, φθηνή ενέργεια βάσης και εάν κάποιος υποστηρίξει ότι μπορεί να αντικατασταθεί η ενέργεια βάσης με ανεμογεννήτριες απλώς ψεύδεται. Το παράδειγμα της Γερμανίας, λέει είναι χαρακτηριστικό. Στη χώρα η εγκατεστημένη ισχύς των ΑΠΕ είναι 26GW περίπου δύο φορές η ισχύς της ΔΕΗ. Εκεί λοιπόν υπάρχουν περίοδοι που η παραγωγή φτάνει μετά βίας τα 100MW. Οι ΑΠΕ λοιπόν έχουν ένα όριο περίπου στο 30% των συνολικών αναγκών σε ηλεκτρενέργεια. Ποια είναι λοιπόν η λύση; Η λύση, που υποστηρίζει είναι ένα μείγμα που θα πρέπει να περιέχει φθηνή ενέργεια βάσης. Δεν υπάρχει άριστη λύση, υπάρχει η βέλτιστη.

Το ζήτημα λοιπόν είναι ποιο αποτελεί αυτό το βέλτιστο μείγμα για την Ελλάδα. Στη χώρα μας οι ανάγκες μας σε ηλεκτρική ενέργεια φτάνουν περίπου τις 60 GWh. Στο μισό οι ανάγκες αυτές καλύπτονται από το εθνικό καύσιμο το λιγνίτη, που εξασφαλίζει δύο σημαντικές προϋποθέσεις του ενεργειακού εφοδιασμού όπως η ασφάλεια και το χαμηλό κόστος. Η τρίτη προϋπόθεση είναι οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις και η κοινωνική αποδοχή. Ωστόσο με τα νέα δεδομένα της πολιτικής για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, η προϋπόθεση του χαμηλού κόστους θα πάψει να ισχύει. Το φθηνό καύσιμο, ο λιγνίτης γίνεται σιγά, σιγά ακριβό.

Κατά συνέπεια, επισημαίνει ο κ. Τσουκαλάς, χρειαζόμαστε ένα καύσιμο τουλάχιστον για την κάλυψη του 30% των αναγκών μας που θα δίνει αυτονομία, δε θα εκπέμπει ρύπους, θα προστατεύει από το αυξανόμενο κόστος που θα συνεπάγεται η ρύπανση, και θα είναι φθηνή ώστε να υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη καθώς και την ανάπτυξη άλλων μορφών ενέργειας που σήμερα είναι ακριβές. Και εκεί δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μόνο η πυρηνική. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι η πυρηνική τεχνολογία είναι μονόδρομος.

Για τον καθηγητή του Purdue αποτελεί μια πολύ υγιή οικονομικά επένδυση. Το λειτουργικό κόστος μιας πυρηνικής μονάδας ηλεκτροπαραγωγής είναι 1,5 λεπτό του ευρώ η κιλοβατώρα, ποσό στο οποίο περιλαμβάνεται το κόστος καύσιμου, το κόστος λειτουργίας και το κόστος αποδόμησης.

Σε ό,τι αφορά το κόστος κατασκευής είναι πιο εξειδικευμένο και διαφέρει ιστορικά ανάλογα με τη χώρα, τη χρονική περίοδο και το κόστος του χρήματος. Το πιο ενδιαφέρον παράδειγμα είναι το κόστος στη Γαλλία όπου υπήρξε τυποποίηση των μονάδων, με αποτέλεσμα στο λειτουργικό κόστος του 1,5 λεπτού του ευρώ να περιλαμβάνεται και η κατασκευή.

Το λογικό κόστος πρέπει να υπολογίζεται σήμερα περίπου στα 6 δισ. ευρώ, στο οποίο θα προστεθεί το κόστος χρηματοδότησης περίπου 5,4 δισ. ευρώ με τους τόκους 40 ετών, άλλα 2,4 δισ. ευρώ το κόστος λειτουργίας και 1 δισ. ευρώ η αποδόμηση. "Η συνολική λειτουργία για 60 χρόνια δηλαδή θα κοστίσει περίπου 15 δισ. ευρώ και με αυτή την επένδυση εξασφαλίζουμε μια ΄μπαταρία΄ που παράγει 25 χιλιάδες GWh το χρόνο για εξήντα χρόνια με κόστος περίπου 1,5 λεπτό του ευρώ. Αλλά ας υποθέσουμε ότι η ΔΕΗ πουλάει την ενέργεια με 5 λεπτά του ευρώ. Θα έχει έσοδα στα 60 χρόνια 75 δισ. ευρώ χωρίς να υπολογίζονται τα κέρδη εξοικονόμησης εκπομπών ρύπων. Για να μην αναφερθούμε στις δραστηριότητες και την ανάπτυξη που μπορεί να υποστηριχθεί με κόστος κιλοβατώρας στο 1,5 σεντ" αναφέρει ο κ. Τσουκαλάς.

Όσο για το θέμα των πυρηνικών αποβλήτων "το 95% του χρησιμοποιημένου καυσίμου ανακυκλώνεται και μόλις το 5% παραμένει ως κατάλοιπο, σε στέρεα μορφή. Και αυτό που μένει είναι υλικό που θα φανεί πολύ χρήσιμο στο μέλλον, καθώς πρόκειται για πολύτιμα ισότοπα. Και επιπλέον μιλάμε για πολύ μικρές ποσότητες. Για παράδειγμα από δύο αντιδραστήρες ενός σταθμού για 60 χρόνια τα κατάλοιπα επειδή από ανακύκλωση καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο με δύο ψυγεία κουζίνας. Και φυσικά αποθηκεύονται μέσα σε απόλυτα ελεγχόμενο και προφυλαγμένο περιβάλλον. Επιπλέον τα τέσσερα ισότοπα τυγχάνει να έχουν μέση ζωή περί τα 40 με 50 χρόνια. Πρόκειται λοιπόν για ένα τεχνικό πρόβλημα απόλυτα λυμένο και διαχειρίσιμο κατά πολύ υποδεέστερο του φόβου που δημιουργείται και που σε ένα βαθμό λειτουργεί ως ανάχωμα για τη μη επέκταση της χρήσης της πυρηνικής τεχνολογίας", σημειώνει.

Για τον κ. Τσουκαλά, χωρίς την πυρηνική τεχνολογία η αποτροπή της κλιματικής αλλαγής είναι ουτοπική. "Το μεγαλύτερο ποσοστό παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα προέρχεται από την ηλεκτροπαραγωγή. Και το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κίνα που πλέον δέχεται να συζητήσει το ενδεχόμενο να θέσει αριθμητικούς στόχους μείωσης των εκπομπών της σε ρύπους επειδή ακριβώς θέτει σε εφαρμογή μέχρι το 2025 το πλέον μεγαλεπήβολο πρόγραμμα στην ιστορία ανάπτυξης πυρηνικής τεχνολογίας, με περισσότερους από 50 αντιδραστήρες".

Όλα αυτά μπορούν να εφαρμοστούν στην περίπτωση της Ελλάδας; "Η κατασκευή και λειτουργία πυρηνικών σταθμών θα δώσει τεράστια ώθηση στην οικονομία, ιδιαίτερα για μια χώρα που έχει παραγωγή τσιμέντων, μεταλλουργία, βιομηχανία καλωδίων, πυρηνικό καύσιμο, μπετονίτη και κατασκευαστική βιομηχανία. Η Κορέα για παράδειγμα μέχρι τη δεκαετία του ΄70 είχε μέτρια κατασκευαστική βιομηχανία, ενώ σήμερα είναι η πλέον ανταγωνιστική στην Ασία. Και αυτό γιατί φτιάχτηκαν 18 πυρηνικοί αντιδραστήρες, αποκτήθηκε τεχνογνωσία υψηλών προδιαγραφών, εκπαιδεύτηκε προσωπικό και σήμερα η χώρα απολαμβάνει σημαντικές υπεραξίες. Η Ελλάδα αναπτύχθηκε στηριζόμενη στο φθηνό λιγνίτη και το φθηνό εργατικό δυναμικό, φτάνοντας στις 26 μεγαλύτερες χώρες. Εάν θέλουμε να πάμε στο επόμενο βήμα στις πρώτες 20 ή 15 χώρες, χρειάζεται μια εθνική προσπάθεια ανάπτυξης. Το να καλύπτεις λοιπόν το 30% των αναγκών σου με πυρηνική ενέργεια στην Ελλάδα είναι ένα άλμα τεχνολογικό, οικονομικό, επιστημονικό, περιβαλλοντικό και βιομηχανικό" καταλήγει.

Τι απαντούν οι επικριτές για καύσιμα, απόβλητα και περιβάλλον

Οι πολέμιοι της πυρηνικής τεχνολογίας δεν στερούνται επιχειρημάτων: στέκονται στο υπερβολικό κόστος, τη σχετικά μικρή ωφέλεια, τη μεγάλη χρονική καθυστέρηση που συνεπάγεται η υλοποίηση πυρηνικών μονάδων αλλά και στην επιδείνωση των κινδύνων για την παγκόσμια ασφάλεια.

Η Greenpeace επισημαίνει ότι οι 439 εμπορικοί πυρηνικοί αντιδραστήρες που βρίσκονται σήμερα σε λειτουργία προμηθεύουν γύρω στο 15% της παγκόσμιας ηλεκτρικής ενέργειας ή αλλιώς το 6,5% της συνολικής παγκόσμιας ενεργειακής κατανάλωσης. Ο διπλασιασμός της εγκατεστημένης ισχύος πυρηνικής ενέργειας των 372.000 γιγαβάτ (GWe) μέχρι το 2030 θα σήμαινε την κατασκευή εκατοντάδων νέων αντιδραστήρων. Όμως αυτό θα αύξανε το μερίδιο της πυρηνικής ενέργειας στην παγκόσμια ενεργειακή κατανάλωση μόλις πάνω από το 10% και θα μείωνε τις συνολικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά λιγότερο από 5%.

Για το κόστος, η οργάνωση επισημαίνει ότι η πυρηνική ενέργεια είναι πολύ ακριβή. Τα έργα κατασκευής πυρηνικών αντιδραστήρων υπερβαίνουν σταθερά κατά πολύ τους προϋπολογισμούς τους. Οι δαπάνες κατασκευής συχνά είναι διπλάσιες των αρχικών εκτιμήσεων. Παρά τα 50 χρόνια εξέλιξης και σημαντικών επιδοτήσεων, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες εξακολουθούν να μην μπορούν να προσφέρουν δοκιμασμένη και αξιόπιστη τεχνολογία σε προβλέψιμο κόστος.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Greenpeace οι επενδυτικές δαπάνες που απαιτούνται για να διπλασιαστεί η παγκόσμια πυρηνική ηλεκτροπαραγωγική ικανότητα, και να μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά λιγότερο από 5%, θα κυμαινόταν μεταξύ 2 και 3 τρισ. δολαρίων. Πρόσθετες δαπάνες προκύπτουν από τη συντήρηση και τη λειτουργία, καθώς και από τα καύσιμα. Η έλλειψη ουρανίου στις παγκόσμιες αγορές εκτοξεύει το συνολικό κόστος ακόμη ψηλότερα. Τέλος, υπάρχουν μελλοντικές δαπάνες για την απενεργοποίηση των αντιδραστήρων και τη διάθεση των ραδιενεργών αποβλήτων. Αυτές οι δαπάνες είναι δύσκολο να εκτιμηθούν αλλά με βάση τις εκτιμήσεις της οργάνωσης θα ανέρχονταν σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αν όχι τρισεκατομμύρια δολάρια. Όσο για το χρόνο ανάπτυξης πυρηνικής μονάδας, ακόμη και σε χώρες με ήδη εγκατεστημένα πυρηνικά κατά κανόνα απαιτείται περισσότερο από μία δεκαετία.

Παρά τις επενδύσεις και την έρευνα ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί κάποιος αξιόπιστος τρόπος διαχείρισης των αποβλήτων, λέει η οργάνωση. Ένας μέσος πυρηνικός αντιδραστήρας παράγει ετησίως 20-30 τόνους χρησιμοποιημένων καυσίμων, που παραμένουν ραδιενεργά επί εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια.

Κατά συνέπεια, το να προτείνει κανείς πυρηνική επέκταση στο όνομα των κλιματικών αλλαγών σημαίνει στην ουσία ότι εισάγει μια μεγάλη απειλή, δυνητικά καταστροφική για την υγεία, το περιβάλλον και την ασφάλεια, στη θέση μιας άλλης, διατείνεται η Greenpeace.

* Αναδημοσίευση από το Κεφάλαιο της 31ης Δεκεμβρίου

=========================================
Παράνομη η επιβολή «πλαφόν» στο εφάπαξAντισυνταγματικό το έκρινε το Aνώτατο Δικαστήριο, όταν το εφάπαξ έχει καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα, καθώς παραβιάζεται η αρχή της ισότητας
Tο A’ τμήμα ΣτE, ακολουθώντας ουσιαστικά τη νομολογία του Aνώτατου Eιδικού Δικαστηρίου (AEΔ) που έκρινε αντισυνταγματικό το πλαφόν στο εφάπαξ των τραπεζών, δέχθηκε ότι είναι αντίθετη στο Σύνταγμα η επιβολή πλαφόν του εφάπαξ που χορηγεί το TAΠOTE (τώρα ενσωματώθηκε στο γενικό ταμείο TAYTEKΩ), ενώ το ίδιο ισχύει και για τη ΔEH. Kατά το ΣτE είναι αντισυνταγματική η σταδιακή περικοπή του εφάπαξ που θεσπίστηκε με τον «νόμο Σιούφα» (ν. 2084/92) για τις ΔEKO και επέβαλε την επιστροφή σε συνταξιούχο του OTE ποσού 6.395,71 ευρώ που έπρεπε να είχε πάρει επιπλέον κατά τη συνταξιοδότησή του προ 12ετίας.

Παράλληλα το ΣτE έκρινε παράνομη την περικοπή κατά 10% των αποδοχών της τελευταίας διετίας με βάση τις οποίες υπολογίζεται το εφάπαξ των εργαζομένων στον OΣE, επιβάλλοντας την καταβολή ολόκληρου του οφειλόμενου ποσού. Mάλιστα το ανώτατο δικαστήριο δέχθηκε ότι οι ασφαλιστικοί οργανισμοί οφείλουν να επιστρέφουν τις διαφορές από το εφάπαξ προσαυξημένες με τόκους επιδικίας ύψους 6%, τονίζοντας ότι η τοκοδοσία είναι υποχρεωτική από τότε που ο εργαζόμενος - ασφαλισμένος υπέβαλε τη σχετική προσφυγή, και δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία ή νομολογία που προβλέπει την τοκοδοσία από τότε που επιδόθηκε η αγωγή στο Tαμείο.

Aν και το AEΔ επέλυσε θετικά το θέμα για τους εργαζομένους στις τράπεζες το 2007, εν τούτοις η κυβέρνηση της NΔ αρνήθηκε να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση για τη δικαίωση και των υπόλοιπων εργαζομένων σε τράπεζες ΔEH, OTE, ΔEKO κ.λπ., αφήνοντας χιλιάδες πολίτες να ταλαιπωρούνται σε ατέρμονες δίκες και επιβαρύνοντας εξαιρετικά τα δικαστήρια με ένα λυμένο, ουσιαστικά, νομικό ζήτημα.

Tο A’ τμήμα ΣτE έκρινε (1419/09) αντισυνταγματικό το πλαφόν του ν. 2084/92 στο εφάπαξ του OTE. Δέχθηκε ότι έχει καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα, αφού σχηματίζεται αποκλειστικά ή κυρίως από εισφορές των εργαζομένων και του εργοδότη, χωρίς να ενδιαφέρει πόσο μεγάλη είναι η εργοδοτική εισφορά. Σύμφωνα με το ανώτατο δικαστήριο, οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές καταβάλλονται με αφορμή τη σχέση εργασίας που συνδέει εργοδότη και ασφαλισμένους, αφού οι εισφορές αυτές αποτελούν τμήμα του μισθού και υπολογίζονται επί των αποδοχών των εργαζομένων, όπως συμβαίνει και με τις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν οι ίδιοι.

Διακρίσεις
Eτσι η θέσπιση πλαφόν σε εφάπαξ που έχει καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα, αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας. Kαι τούτο διότι δημιουργεί αδικαιολόγητα δυσμενή διάκριση σε βάρος των υπαλλήλων με μακρόχρονη υπηρεσία και υψηλές αποδοχές, οι οποίοι, παρόλο που υποβλήθηκαν σε μεγαλύτερες κρατήσεις, υποχρεώθηκαν να πάρουν το ίδιο εφάπαξ με συναδέλφους τους που είχαν μικρότερο χρόνο υπηρεσίας και μικρότερες αποδοχές και γι’ αυτό υποβλήθηκαν σε χαμηλότερες κρατήσεις.

Σχετικά με το πλαφόν του Tαμείου Προνοίας Προσωπικού OΣE (έχει ενσωματωθεί και αυτό στο TAYTEKΩ), το ΣτE έκρινε (1773/09) παράνομο τον περιορισμό της βάσης υπολογισμού του εφάπαξ στο 90% του μέσου όρου των αποδοχών των ασφαλισμένων της τελευταίας διετίας.

Tο ΣτE δέχθηκε ότι οι σχετικές ρυθμίσεις, ανεξάρτητα από τη συνταγματικότητά τους, βρίσκονται εκτός εξουσιοδότησης και δεν στηρίζονται σε κανένα νόμο και συνεπώς είναι ανίσχυρες.

AΛEΞANΔPOΣ AYΛΩNITHΣ

=================================


ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ
Απ’ την αυγή του νέου χρόνου ο πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου κάνει ένα νέο ξεκίνημα με νέους αγώνες για να μπορέσει να επιτύχει το ποθούμενο που είναι η έξοδος της χώρας μας από την κρίση και όχι μόνο.
Να είναι το 2010 μια χρονιά εντελώς διαφορετική από άλλες του παρελθόντος σε ότι αφορά όλες τις λειτουργίες του κράτους ιδιαίτερα τις θεσμικές.
Ο ίδιος είναι αισιόδοξος και αρκετοί από τους επιτελείς του, αλλά και από το χώρο της αντιπολίτευσης, ο κόσμος ίσως για πρώτη φορά αποδέχεται καταστάσεις και δείχνει να εμπιστεύεται τον πρωθυπουργό.
Ίσως κάποιοι απ’ τους συνεργάτες του παίρνουν φόρα και ανακατώνουν κάπως τα πράγματα, απ’ ότι φαίνεται όμως ο πρωθυπουργός αφήνει όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν ακόμα και τα γομαράγκαθα.
Όμως σιμά κοντά είναι τα Γιάννενα μετά και την επανεντολή του προέδρου της Δημοκρατίας τον Μάρτιο, κάποια απ’ τα λουλούδια που δεν βγάζουν γύρη, να βοτανισθούν όπως λένε και οι κηπουροί.
Οι γιορτές δεν είναι πάντα ευχάριστες για όλους μας, υπάρχουν και συμπολίτες εργατοτεχνίτες της ΔΕΗ, που πέρασαν Πρωτοχρονιά και Θεοφάνεια μέσα σε φρεάτια πεζοδρομίων προκειμένου να αποκαταστήσουν κάποιες απρόσμενες βλάβες στο δίκτυο ηλεκτροδότησης.
Οι τεχνικές υπηρεσίες της ΔΕΗ ανταποκρίθηκαν στην αποκατάσταση των βλαβών παρ’ ότι το τεχνικό εξειδικευμένο προσωπικό είναι ελάχιστο εν σύγκριση με την έκταση των δικτύων της ΔΕΗ.
Οι πολίτες πληρώνουν κάθε δυο μήνες τους λογαριασμούς τους στη ΔΕΗ στην ημερομηνία τους και επομένως απαιτούν να έχουν εξυπηρέτηση. Βέβαια εδώ είχαμε το εξής παράδοξο να ακριβοπληρώνονται όλα τα στελέχη της ΔΕΗ και το Δ.Σ. να τσιγκουνεύεται και να πληρώνει αυτούς τους ανθρώπους που είναι εργαζόμενοι παντός καιρού. Όπως παν τα πράγματα σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε συνεργείο για τα υπόγεια δίκτυα στα Τρίκαλα. Καλό θα είναι ο νέος πρόεδρος της ΔΕΗ να προσέξει το θέμα για να μην έχουμε παρατράγουδα με τους καταναλωτές.
Τελικά το συμπέρασμα γύρω από την οικονομία όπως καταγράφηκε το εικοσαήμερο των γιορτών είναι διάφανο και απλό.
Η Ελλάδα έχει φτωχό κράτος και πλούσιους πολίτες, άρα κάτι συμβαίνει μεταξύ κράτους και πολιτών.
Λένε πολλοί επαγγελματίες ότι η κίνηση στα μαγαζιά τους εφέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, κι όταν ακούς τέτοιες κουβέντες είναι να τρελαίνεσαι.
Και διερωτάται κάθε λογικός άνθρωπος που στο διάολο βρίσκεται αυτό το χρήμα; Όταν χιλιάδες Έλληνες ζουν με μισθούς και συντάξεις από 750 Ευρώ και κάτω;
Άρα τα προηγούμενα χρόνια των καλών ημερών πρέπει να έχει διαμορφωθεί μια άλλη κοινωνική τάξη οικονομική από αρπαχτές και βολέματα η οποία κρατάει σοβαρές οικονομίες στα χέρια της και όσο δεν τίθεται σε εφαρμογή άμεσα και αυστηρά το πόθεν έσχες.
Αλλιώς χαιρετίσματα στον πλάτανο.

Η ΕΡΕΥΝΑ 09 Ιανουαρίου 2010, αρ. φύλλου 15398,