Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΩΝ ΑΗΣ

Το πρόγραμμα δράσης του Σ.Ε.Ε.ΕΝ.

somateio_ergatotexniton_seenΕργαζόμενοι στην ενέργεια (μόνιμοι, στα οκτάμηνα, τις εργολαβίες),

  Εργατοϋπάλληλοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, συνταξιούχοι,

  Γυναίκες , νέοι και νέες των εργατικών – λαϊκών οικογενειών.



Μας ετοιμάζουν μια κόλαση. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ενέργειας θα σημάνει, αύξηση της ανεργίας, μείωση μισθών, αύξηση της εντατικοποίησης και των ατυχημάτων, μεγαλύτερα εμπόδια στις μετεγκαταστάσεις, αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας για τα εργατικά –λαϊκά νοικοκυριά, αύξηση της τιμής της τηλεθέρμανσης, μεγαλύτερη καταστροφή του περιβάλλοντος. Αυτό έδειξε η μέχρι τώρα πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Λένε ψέματα όσοι προσπαθούν να πείσουν ότι θα υπάρξουν οφέλη για τους ανέργους, για τα εργατικά- λαϊκά νοικοκυριά. Το αποδεικνύουν οι συνέπειες της μέχρι  τώρα ιδιωτικοποίησης με τα παραπάνω αποτελέσματα.

Μην σκύβεις το κεφάλι, έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική της Ε.Ε και των οδηγιών της.

ΔΩΣΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ

Πάλεψε με τις ταξικές δυνάμεις, με το ΣΕΕΕΝ για:

Καμία παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ενέργειας. Όχι στην πώληση ΑΔΜΗΕ και της «μικρής ΔΕΗ» Ενιαίος Κρατικός Φορέας Ενέργειας μέσα στον οποίο θα εντάσσεται και η ΔΕΗ και στόχο θα έχει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι του κέρδους.
Φθηνό ρεύμα για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
Άμεση προκήρυξη θέσεων μόνιμης και σταθερής δουλειάς με βάση τις ανάγκες λειτουργίας Ορυχείων και σταθμών, μεταφοράς και εμπορίας. Κατάργηση του δουλεμπορίου των εργολαβιών.
Καμία σκέψη για παραπέρα μείωση μισθών. Υπογραφή Σ.Σ.Ε για τους εργαζόμενους στα οκτάμηνα και στις εργολαβίες στη βάση ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
Άμεση λήψη μέτρων για επιτάχυνση των διαδικασιών μετεγκαταστάσεων. Φθηνή τηλεθέρμανση και άμεση επέκταση του δικτύου στη Φλώρινα και σε άλλες περιοχές. Μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.


Τετάρτη 2 Ιουλίου:20:00 μ.μ Συμμετοχή στο Συλλαλητήριο των φορέων στη Κεντρική
   Πλατεία Αμυνταίου.
  24:00μ.μ – ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΩΝ ΑΗΣ

 Πέμπτη 3 Ιουλίου: Απεργιακές συγκεντρώσεις του Σ.Ε.Ε.ΕΝ
Πτολεμαΐδα : 10:00π.μ Παλιό Πάρκο
Κοζάνη :10:30π.μ στο Πεζόδρομο

Παρασκευή 4 Ιουλίου:Ταυτόχρονα συλλαλητήρια στις 20:00μ.μ
  Πτολεμαίδα, Κεντρική Πλατεία
Φλώρινα, Κεντρική Πλατεία
 Κοζάνη, Κεντρική Πλατεία.

=====================
ΔΕΗ: Οι αυξήσεις που έκαναν ρεκόρ
Τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση σε ολόκληρη την Ευρώπη κατέγραψε η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στη χώρα μας, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή. Σύμφωνα με τη Eurostat, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ πήραν φωτιά το δεύτερο εξάμηνο του 2013 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012, εμφανίζοντας αύξηση 20%, τη δεύτερη μεγαλύτερη στην Ε.Ε. μετά την Εσθονία (22%). H μέση τιμή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα το δεύτερο εξάμηνο του περασμένου έτους ήταν 17 ευρώ/100kWh, ενώ ο μέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν 20,1 ευρώ/100kWh και στην ευρωζώνη 21,3 ευρώ/100kWh. Τη χαμηλότερη τιμή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ε.Ε. έχει η Βουλγαρία (8,8 ευρώ/100kWh), ενώ την υψηλότερη Δανία (29,4 ευρώ/100kWh).
Εκπεφρασμένη σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ενιαίος υπολογισμός των τιμών με βάση το βιοτικό επίπεδο) η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα ήταν 19,4 ΜΑΔ ανά 100 kWh, ενώ ο μέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν 20,1 ΜΑΔ/100kWh και στην ευρωζώνη 20,7 ΜΑΔ/100kWh.
Αντίθετα με το ηλεκτρικό ρεύμα, το δεύτερο εξάμηνο του 2013 η τιμή του φυσικού αερίου στη χώρα μας, σύμφωνα με την κοινοτική στατιστική υπηρεσία, κατέγραψε μείωση 13%, τη δεύτερη μεγαλύτερη μετά την Ουγγαρία (-15%).
Παρά τη μείωση πάντως, η μέση τιμή φυσικού αερίου στην Ελλάδα το δεύτερο εξάμηνο του περασμένου έτους ήταν πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε. (8,9 ευρώ/100kWh στη χώρα μας, όταν στην Ε.Ε. ήταν 7,1 ευρώ/100kWh και στην ευρωζώνη 7,9 ευρώ/100kWh). Εκπεφρασμένη σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης η τιμή του φυσικού αερίου στην Ελλάδα ήταν 10,1 ΜΑΔ ανά 100kWh, ενώ ο μέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν 7,1 ΜΑΔ/100kWh και στην ευρωζώνη 7,7 ΜΑΔ/100kWh.
=========================
«Μικρή ΔΕΗ»: από «το δημόσιο συμφέρον», στο «συμφέρον των μετόχων» Η προτεινόμενη διάσπαση συνιστά επιλογή υψηλού κινδύνου για το σύνολο της οικονομίας
Του ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ χημικού μηχανικού, BS, MS Columbia University, ΜΒΑ University of Sheffield, πρώην προέδρου των Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ του Ενεργειακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας και τέως αντιπροέδρου του Συλλόγου Διπλωματούχων Μηχανικών ΔΕΗ
Η ενεργειακή περιφερειοποίηση της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι αναπόφευκτη. ΤΗΝ απελευθέρωση των αγορών ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1999 ακολούθησε μια φρενίτιδα εξαγορών, συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων.

Στη συντριπτική τους πλειονότητα μικρότερες εταιρείες εξαγοράζονταν από μεγαλύτερες. Μια επιτυχημένη στρατηγική συγχώνευση -με τις ευλογίες της χώρας-μέλους- θα μεταμόρφωνε τον αγοραστή σε «εθνικό πρωταθλητή» ή σε «περιφερειακό γίγαντα».

Αναμφίβολα, τόσο οι πολιτικές παρεμβάσεις όσο και το θεσμικό πλαίσιο διαδραμάτισαν σημαντικότατο ρόλο στο τρέχον ενεργειακό τοπίο της Ευρώπης· είτε διευκόλυναν τη σύμπραξη είτε περιόρισαν τον ανταγωνισμό και διευκόλυναν τόσο την οργανική όσο και την επεκτατική μεγέθυνσή τους τόσο στην εγχώρια όσο και στις διεθνείς αγορές, ιδιαίτερα σε εκείνες όπου οι φραγμοί εισόδου ήταν χαλαροί.

Σύμφωνα με τον Leveque (2007), 247 επιχειρήσεις εξαγοράστηκαν και συγχωνεύθηκαν και μειώθηκαν σε επτά. Αντί ανταγωνισμού, η απελευθέρωση οδήγησε σε ολιγοπωλιακή υπερσυγκέντρωση και αντί μείωσης των τιμών οδήγησε σε αύξηση.

Η δραματική μετατόπιση από την παραδοσιακή άποψη της λειτουργίας της δημόσιας επιχείρησης από «το δημόσιο συμφέρον» στο «συμφέρον των μετόχων» -που σημαίνει ταυτόχρονα και μετατόπιση στην κατοχή της ισχύος- πυροδοτεί και τη διαμάχη/αντιπαράθεση που βιώνουμε στις μέρες μας.

Ολα αυτά όχι μόνον επιβεβαιώνουν την οικονομική θεωρία και την ιστορική μαρτυρία (ο ανταγωνισμός περιορίζεται από τέτοιες οικονομίες κλίμακας), αλλά επιβεβαιώνουν και το πόσο δίκαιο είχε ο Adam Smith, όταν έγραφε πως «οι άνθρωποι από το ίδιο σινάφι σπάνια βρίσκονται μαζί, ακόμα και για διασκέδαση και ψυχαγωγία, αλλά οι συζητήσεις τους καταλήγουν σε συνωμοσία εναντίον του κοινού, ή σε κάποιον τρόπο αύξησης των τιμών».

Ταυτόχρονα όμως επιβεβαιώνουν ότι και κάθε προσπάθεια για το σχεδιασμό μιας πολιτικής διαφύλαξης του ανταγωνισμού, που να είναι «δίκαιη» και να προωθεί την οικονομική αποτελεσματικότητα, αλλά να έχει συγχρόνως και ένα λογικό κόστος εφαρμογής, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Ωστόσο, αντίθετα με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις/επιχειρήσεις που έγκαιρα επέλεξαν τη μία ή την άλλη στρατηγική, η ΔΕΗ -παρ' όλο που είχε στη διάθεσή της πληροφορίες από τα είκοσι χρόνια πειραματικής πραγματικότητας της απελευθέρωσης των αγορών ενέργειας στις κυριότερες οικονομίες του πλανήτη- όχι μόνον δεν κατάφερε να τις εσωτερικεύσει, να τις μετουσιώσει σε μια επωφελή προσαρμοστική στρατηγική, αλλά και σήμερα ακόμη η κυβέρνηση, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό, επιλέγει -υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Μνημονίου- τη διάσπαση/ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ μέσω του πλέον σκληρού και αμφιλεγόμενου εργαλείου της διάσπασης/ιδιωτικοποίησης -divestiture.

Φαινομενικά, η προτεινόμενη λύση αποτελεί για την κυβέρνηση την απλούστερη λύση. Το δύσκολο ερώτημα για την κυβέρνηση είναι πώς θα τηρήσει τους όρους του Μνημονίου και το φαινομενικά μεγάλο πλεονέκτημα μιας ιδιωτικοποίησης (εάν γίνει σωστά) είναι η ενισχυμένη δέσμευση της κυβέρνησης απέναντι στους όρους του Μνημονίου και των σκληρών εισοδηματικών περιορισμών.

Καταστροφικά αποτελέσματα

Από την άλλη όμως η προτεινόμενη λύση της κυβέρνησης συνιστά επιλογή υψηλού κινδύνου για το σύνολο της οικονομίας, καθώς αυτή συνδέεται άρρηκτα με τα θέματα της κατανομής του πλούτου, αλλά και μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα αντίστοιχα με αυτά της καταστροφικής κρίσης στην Καλιφόρνια, τη Βραζιλία και τη Νέα Ζηλανδία, την κατάρρευση/σκάνδαλο της Enron, τα black out της Νέας Υόρκης και της Κεντρικής Ευρώπης.

Από το διαφωτιστικό παράδειγμα της Αγγλίας -το υπόδειγμα της οποίας υιοθέτησαν οι περισσότερες οικονομίες-, όπου ο ρυθμιστής έκανε χρήση κάθε τρόπου προκειμένου να κατακερματίσει την παραγωγή, προκύπτει ότι πολλοί νέοι παραγωγοί, που στερούνταν πορτοφόλια πωλήσεων-πελατών, χρεοκόπησαν. Οι καταναλωτές -γεγονός που αποδείχθηκε και στις ΗΠΑ- θέλουν την ηλεκτρική ενέργεια και φθηνή και προβλέψιμη. Οι μικρές επιχειρήσεις, λόγω του μεγέθους τους, δεν ήταν σε θέση να εγγυηθούν ένα μίνιμουμ βαθμό ασφάλειας τροφοδοσίας, το οποίο τους διασφάλιζε μια κρίσιμη μάζα.

Υπάρχουν στοιχεία -σταθερά δεδομένα- τα οποία προκύπτουν τόσο από την απώτερη ιστορία της παραδοσιακής οικονομίας όσο και από αυτή την πρόσφατη της εικοσάχρονης απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας, στα οποία πρέπει/μπορεί να βασιστεί η ακολουθητέα στρατηγική, προκειμένου η ΔΕΗ να μετασχηματιστεί και να εξελιχθεί.

Πρώτον, η προτεινόμενη από την κυβέρνηση ιδιωτικοποίηση/εκχώρησή της μέσω της διάσπασης παραμένει ερώτημα αναπάντητο από τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα και εύλογα δημιουργεί σημαντικές αντιδράσεις από τα ενδιαφερόμενα μέρη και κατά συνέπεια σημαντικές καθυστερήσεις στην εφαρμογή της (Hannes Weigt, Anne Neumann 2009).

Το εν λόγω προτεινόμενο μέτρο απέβη μοιραίο ακόμη και σε χώρες που είχαν επιλέξει τις πλέον επιθετικές αντιμονοπωλιακές νομοθεσίες και πρακτικές. Οι ΗΠΑ ήταν ίσως οι πλέον επιθετικές στην υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής.

Αλλά στα μέσα του περασμένου αιώνα, πενήντα χρόνια μετά την υιοθέτηση της νομοθεσίας-ορόσημου κατά των τραστ, πολλές από τις αμερικανικές βιομηχανίες παρέμειναν συγκεντροποιημένες. Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία είχε οδηγήσει σε μια ιδιότυπη και λεπτεπίλεπτη αύξηση της μη ανταγωνιστικής συμπεριφοράς! (Stiglitz, 1994)

Ολα αυτά τα γεγονότα, ωστόσο, σε συνδυασμό με τα πρόσφατα δημοψηφίσματα στο Αμβούργο και στο Βερολίνο υπέρ της επιστροφής των εταιρειών κοινής ωφελείας υπό κρατικό έλεγχο, απλώς ενίσχυαν την πίστη στην κυβερνητική ιδιοκτησία και έλεγχο.

Δεύτερον, στον αντίποδα αυτής της διανοητικής τάσης, που θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι θα προσέφερε μεγαλύτερη στήριξη στην κυβερνητική ιδιοκτησία, είναι η περιφερειοποίηση και η διεθνοποίηση της οικονομίας. Ο ανταγωνισμός περιορίζεται από την κλίμακα της αγοράς και, καθώς η κλίμακα της αγοράς διεθνοποιείται, αλλάζει αντίστοιχα και η αποτελεσματικότητα του ανταγωνισμού.

Οι εξαγορές, συγχωνεύσεις και ιδιωτικοποιήσεις όντως αποτέλεσαν το κύριο συστατικό και την κινητήρια δύναμη των επενδύσεων στην Ε.Ε. και θεωρούνται ένας θεμελιώδης μηχανισμός της παγκοσμιοποίησης.

Το ουσιώδες ωστόσο δεν βρίσκεται στις συγχωνεύσεις, στις εκχωρήσεις/διασπάσεις και στην αλλαγή της ιδιοκτησίας και του ελέγχου ως κύριου τρόπου δημιουργίας ανάπτυξης και πλούτου. Το ουσιώδες υπήρξε στις συμμαχίες όλων των ειδών, στις κοινοπραξίες, στις μετοχοποιήσεις, στις συνεργασίες έρευνας, στις εταιρικές σχέσεις και, συχνά, στις «συμφωνίες χειραψίας».

Η ανάπτυξη των επιχειρήσεων και η επέκτασή τους σε διαφορετικά μέρη του κόσμου δεν θα βασίζεται, πλέον, στις εξαγορές και στις συγχωνεύσεις, ή ακόμη και στην εκκίνηση νέων και πλήρως ιδιόκτητων επιχειρήσεων εκεί. Θα πρέπει, όλο και περισσότερο, να βασίζεται σε συμμαχίες, κοινές επιχειρηματικές προσπάθειες, καθώς και σε όλων των ειδών τις συνεργασίες.

Στις νέες συμμαχίες, συνεργασίες και συνυπάρξεις, management δεν σημαίνει έκδοση εντολών και ελέγχου στη βάση της ιδιοκτησίας. Η συνοχή τους δεν διασφαλίζεται από την ιδιοκτησία, αλλά από τη στρατηγική. Αυτό το είδος της οργάνωσης χρειάζεται και ένα νέο είδος ηγεσίας.

Τρίτον, αντί μιας κοινής ευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, η απελευθέρωση ανέδειξε επτά διαφορετικές περιφέρειες-επιμέρους αγορές (Ιβηρική, Βρετανική, Βαλτική, Σκανδιναβική, Κεντροευρωπαϊκή, Ιταλική, Γαλλική), οι οποίες διαχωρίζονται από ανεπαρκές δίκτυο μεταφοράς, από φυσικούς ή θεσμικούς φραγμούς εισόδου. Αναδύθηκαν εθνικοί πρωταθλητές, περιφερειακοί γίγαντες, αλλά και πανευρωπαϊκοί παίκτες.

Η κίνηση προς την ενεργειακή περιφερειοποίηση και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι αναπόφευκτη, ως απάντηση στη νέα οικονομική πραγματικότητα. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να λειτουργούμε εθνικά, περιφερειακά, αλλά και πανευρωπαϊκά, σε όλα τα επίπεδα ταυτοχρόνως.

Τέταρτον, και αν ακόμη υποθέσουμε ότι σχεδιάζεται η καλύτερη πλειοδοτική διαδικασία για τη μεγιστοποίηση της εισπραττόμενης από την πώληση αξίας, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει την απόκτηση πλήρους προσόδου ή ότι θα κερδίσει στον πλειστηριασμό ο πιο αποτελεσματικός παραγωγός ή αυτός που θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του.

Ο δε στόχος της αποτελεσματικότητας συνιστά και το μεγάλο διακύβευμα για την κυβέρνηση, καθώς αυτό συνδέεται άρρηκτα με τα θέματα της κατανομής του πλούτου· η έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατανομή μπορεί σε μερικά χρόνια να κατατρύχει την οικονομία, όχι μόνο με τη μορφή κοινωνικής αναταραχής, αλλά και με τη στενότερη έννοια μιας μακροχρόνιας οικονομικής αναποτελεσματικότητας.

Πέμπτον, η ίδια η ιδιωτικοποίηση /διάσπαση είναι απλώς ο ένας τρόπος για να επιτευχθεί μια ανταγωνιστική οικονομία -η δημιουργία νέων επιχειρήσεων είναι ο άλλος.

Το σκανδιναβικό παράδειγμα

Οπως υποστήριξε ο Newbery (1998), «ο ανταγωνισμός και όχι η ιδιωτικοποίηση είναι η πηγή των ωφελειών». Το παράδειγμα της Σκανδιναβίας έχει δείξει ότι μια επιτυχής μεταρρύθμιση της αγοράς μπορεί να προχωρήσει και χωρίς ιδιωτικοποιήσεις. Και υπό συνθήκες ανταγωνισμού, οι δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας απέδωσαν λογικά στις σκανδιναβικές χώρες.

Το ίδιο έδειξε και το παράδειγμα της Κίνας. Η Κίνα επικέντρωσε την προσοχή της στην αλλαγή των παλαιών και τη δημιουργία νέων θεσμών και έδωσε μεγάλη έμφαση στον ανταγωνισμό. Δεν επικέντρωσε την προσοχή της στην ιδιωτικοποίηση των υπαρχουσών κρατικών επιχειρήσεων, αλλά στην ανάπτυξη νέων, δηλαδή κοινοπραξιών, δημοτικών, περιφερειακών και ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Εκτον, τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα εύκολα καθιερώνονται και οποιαδήποτε μεταρρύθμιση μπορεί να καταστρέψει μερικά από αυτά. Οι μεταρρυθμίσεις και οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν μπορεί να είναι δύσκολο να ακυρωθούν αργότερα. Είναι σημαντικό να γίνουν τα πράγματα σωστά από την αρχή -ή, τουλάχιστον, όσο γίνεται πιο σωστά.

Εβδομον, η στρατηγική πρέπει πλέον να αποδεχθεί μια καινούργια θεμελιώδη αρχή. Στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον καμιά επιχείρηση δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα επιβιώσει, αν δεν μπορεί να αναμετρηθεί στα επίπεδα που θέτουν οι ηγέτες του κλάδου, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Δεν είναι πλέον ωστόσο δυνατόν να βασίζεις την παραγωγικότητα, τη λειτουργία και την οικονομική ανάπτυξη μιας επιχείρησης στις επιλογές προσώπων και στις προαγωγές με πολιτικά κριτήρια· ούτε στο φθηνό εργατικό δυναμικό.

Αυτό χρειάζεται τις στοιχειώδεις λειτουργίες επιλογής προσώπων και παροχής κινήτρων, μηχανισμό ευθύνης και την εκ της ευθύνης συνεπαγόμενη εξουσία.
===========================
Γιατί η «μικρή ΔΕΗ» προκαλεί ηλεκτροσόκ τώρα στην κυβέρνηση
Τη μεγαλύτερη μάχη στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων θα δώσει αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση, καθώς την Τρίτη κατατίθεται εκ νέου στη Βουλή το αναμορφωμένο σχέδιο νόμου για τη διάσπαση της ΔΕΗ, με τη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» η οποία και θα πωληθεί σε ιδιώτες. Η κατάθεση του σχεδίου νόμου, η συζήτηση επί του οποίου θα αρχίσει την Τετάρτη, αναβλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων όχι μόνο από την αξιωματική αντιπολίτευση (που έχει ανακοινώσει ότι θα ακυρώσει τον νόμο), αλλά και από βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Η ψήφιση του σχεδίου νόμου αποτελεί προαπαιτούμενο για την επόμενη δόση της βοήθειας από την τρόικα, αλλά και δέσμευση της χώρας μας προς την Κομισιόν προκειμένου να ανοίξει η ελληνική αγορά ενέργειας (η οποία στα χαρτιά έχει ανοίξει από δεκαετίας...). Στην περίπτωση που ψηφιστεί το σχέδιο νόμου, ο διαγωνισμός για την πώληση της «μικρής ΔΕΗ» αναμένεται να προκηρυχθεί τον Σεπτέμβριο. Ηδη, πάντως, τα συνδικαλιστικά σωματεία της ΔΕΗ έχουν εξαγγείλει 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες από την ήμερα που θα αρχίσει η συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή.

Για να ηρεμήσουν τα πνεύματα χρειάστηκε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, μετά την ολοκλήρωση της οποίας κυκλοφόρησαν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες θα γίνουν αλλαγές στο σχέδιο νόμου με στόχο την εξασφάλιση των εργαζομένων. Μεταξύ των επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι ότι τα έσοδα από την πώληση της «μικρής ΔΕΗ» δεν θα πάνε για αποπληρωμή του χρέους, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των άλλων ιδιωτικοποιήσεων στις οποίες εμπλέκεται το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ), αλλά θα εισπραχθούν από τη ΔΕΗ προκειμένου η τελευταία να αναπτυχθεί περαιτέρω.

Οσοι αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση επικεντρώνονται στο ύψος του τιμήματος για τη «μικρή ΔΕΗ», στην οποία θα περάσουν μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη και υδροηλεκτρικά για τις οποίες οι Ελληνες φορολογούμενοι δαπάνησαν επί δεκαετίες δισεκατομμύρια ευρώ. Ηδη κυκλοφορούν διάφορα νούμερα για το τίμημα που θα πληρώσει ο τυχερός πλειοδότης, τα οποία κυμαίνονται μεταξύ 1 δισ. και 1,5 δισ. ευρώ. Στη «μικρή ΔΕΗ» δεν μεταβιβάζονται μόνο μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με το προσωπικό τους, αλλά και σχεδόν το 30% του πελατολογίου.

Ενδιαφέρον για τη «μικρή ΔΕΗ» αναμένεται να εκδηλώσουν ισχυροί όμιλοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό και κατά το παρελθόν έχουν ακουστεί ονόματα γερμανικών, γαλλικών, ιταλικών και ισπανικών ομίλων σε συνεργασία με εγχώριους «παίκτες». Οσο για την τύχη της ΔΕΗ μετά την απόσχιση και πώληση του 30% της δυναμικότητας, οι υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης επικαλούνται το παράδειγμα της Ιταλίας, όπου η ENEL χρησιμοποίησε τα νέα κεφάλαια για να επεκταθεί πανευρωπαϊκά. Θεωρούν ότι με τα νέα κεφάλαια από την πώληση της «μικρής ΔΕΗ» και του ΑΔΜΗΕ, που μπορεί να φτάσουν τα 2 δισ. ευρώ, η ΔΕΗ μπορεί να αποπληρώσει τον δανεισμό, να προχωρήσει στην κατασκευή της «Πτολεμαϊδας 5» και να επεκταθεί στη Βαλκανική. Βέβαια, οι εποχές δεν είναι ίδιες με αυτές που επέτρεψαν την ταχεία ανάπτυξη της ENEL. Ειδικά στη Βαλκανική, που εδώ και χρόνια βυθίζεται στην οικονομική κρίση.

Στη νέα εταιρία θα μεταβιβαστεί το 30% του παραγωγικού δυναμικού και της πελατείας της ΔΕΗ προκειμένου στη συνέχεια να πωληθεί σε ιδιώτες. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο νόμου, στη νέα εταιρία εισφέρεται σειρά μονάδων ηλεκτροπαραγωγής και συγκεκριμένα: Η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Αμύνταιο Ι & ΙΙ, ισχύος 600 MW, η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ΑΗΣ Μελίτη Ι, ισχύος 330 MW, καθώς και άδεια ηλεκτροπαραγωγής για τον νέο σταθμό παραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 450 MW, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης πέντε ορυχείων που συνδέονται με τις παραπάνω λιγνιτικές μονάδες (Αμύνταιο, συμπεριλαμβανομένων των ορυχείων Λακκιάς, Κλειδιού, Λόφων Μελίτης, Κομνηνών Ι & ΙΙ και Βεύης).

Στη νέα εταιρία μεταφέρονται και πέντε υδροηλεκτρικές μονάδες (ΥΗΣ Πλατανόβρυση, ισχύος 116 MW, ΥΗΣ Θησαυρού, ισχύος 384 MW, ΥΗΣ Αγρας, ισχύος 50 MW, ΥΗΣ Εδεσσαίος, ισχύος 19 MW, ΥΗΣ Πουρνάρι Ι και ΙΙ, συνολικής ισχύος 334 MW), καθώς και η μονάδα ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο φυσικό αέριο ΑΗΣ Κομοτηνής, ισχύος 485 MW. Στη «μικρή ΔΕΗ» μεταβιβάζονται και συμβάσεις προμήθειας ενέργειας οι οποίες αντιστοιχούν, κατά προσέγγιση, στο 30% του συνολικού αριθμού συμβάσεων ανά κατηγορία πελατών (οικιακοί, μέση τάση, υψηλή τάση κ.λπ.). Μεταφέρονται, επίσης, και οι εργαζόμενοι των μονάδων (περίπου 3.000), αλλά και οι υποχρεώσεις που συνοδεύουν τις εν λόγω συμβάσεις προμήθειας.


Πώς προσπαθούν να πείσουν τους εργαζομένους

Μεταξύ των μέτρων που λέγεται ότι θα περιλαμβάνει το αναμορφωμένο σχέδιο νόμου για τη «μικρή ΔΕΗ» θα είναι άρθρο περί «καθολικής διαδοχής», δηλαδή της πλήρους μεταφοράς εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων από τη ΔΕΗ στη «μικρή ΔΕΗ», με παράλληλη διατήρηση των συλλογικών συμβάσεων. Θα προστεθούν όροι, σύμφωνα με τους οποίους οι υδάτινοι πόροι της ΔΕΗ θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται από τους αγρότες για την άρδευση. Θα περιλαμβάνεται, επίσης, όρος για πενταετή ρήτρα απασχόλησης για το προσωπικό της ΔΕΗ που θα μεταφερθεί στη «μικρή ΔΕΗ». Μετά την παρέλευση του συγκεκριμένου διαστήματος ο νέος ιδιοκτήτης θα έχει, όμως, τη δυνατότητα να τους απολύσει. Οσον αφορά τις σημερινές κοινωνικές παροχές της ΔΕΗ προς τις τοπικές κοινωνίες, φημολογείται ότι θα περιλαμβάνεται όρος για πρόσληψη προσωπικού από τις περιοχές που βρίσκονται κοντά στις μονάδες που θα περάσουν στον ιδιώτη. Για την επιλογή του επενδυτή που θα πάρει τη «μικρή ΔΕΗ» θα μετρήσει θετικά το ύψος του επενδυτικού σχεδίου του αλλά και η δέσμευσή του για κατασκευή της νέας μονάδας ηλεκτροπαραγωγής στη Φλώρινα.
============================
Η ΔΕΗ ΤΟ ΠΡΩΤΟ «ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ




Το σχέδιο της κυβέρνησης για το σπάσιμο της ΔΕΗ και την ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της είναι ικανό να δώσει την σπίθα που καιρό τώρα λείπει από το κοινωνικό κίνημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη πάρει την πρωτοβουλία προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή κοινωνική και πολιτική συσπείρωση ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια, την ώρα που το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου φαίνεται να αντιμετωπίζει και εσωτερικές δυσκολίες από σειρά κυβερνητικών βουλευτών που απειλούν ότι δεν θα ψηφίσουν το σχετικό νομοσχέδιο.
 Το ξεπούλημα της ΔΕΗ δεν είναι απλή ιστορία. Δεν είναι ...μια ακόμα ιδιωτικοποίηση. Είναι μια ακόμα επιχείρηση πλιάτσικου του δημόσιου πλούτου. Αφορά το σοβαρότατο ζήτημα της ενέργειας και εμποδίζει την προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Αφορά, επίσης, τα θέματα του περιβάλλοντος που στα μάτια των κυβερνώντων φαίνονται «ψύλλοι στ’ άχυρα».
 Ο Αλ. Τσίπρας έκανε ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει καμία υπογραφή που θα επιτρέπει ένα τέτοιο πλιάτσικο.Τα κοινά αγαθά όμως είναι υπόθεση όλων μας. Η «μικρή ΔΕΗ», το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, το ασφαλιστικό, η διαθεσιμότητα στο δημόσιο, οι νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι θέματα ικανά να ξεσηκώσουν ένα μεγάλο κίνημα ανατροπής της κυβέρνησης και του μνημονιακού καθεστώτος. Η κυβέρνηση το γνωρίζει καλά και για αυτό θα προσπαθήσει να περάσει όσα περισσότερα γίνεται «στα κρυφά», μέσα από τα θερινά τμήματα της Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί και πρέπει και να τα αναδεικνύει και να πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις. Μόνο αυτό όμως δεν φτάνει. Η κοινωνία οφείλει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Είναι ευκαιρία να δείξει ότι «είναι στην από ’δω πλευρά».
http://www.epohi.gr/portal/politiki/17285-energeia-sto-kinima
============================
«Τα δίνουν όλα» στα μονοπώλια της Ενέργειας

Ψηφίστηκε από τα κόμματα της συγκυβέρνησης επί της αρχής και κατά άρθρο στο Α' Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης με το οποίο εξασφαλίζεται ζεστό χρήμα, ύψους 93.131.947,02 ευρώ, στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Ηλεκτρικής Ενέργειας και ικανοποιεί αξιώσεις της αστικής τάξης για τη μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο της ΝΑ Μεσογείου.
Το νομοσχέδιο έχει τίτλο «Κύρωση αποφάσεων υπαγωγής επενδυτικών σχεδίων ν.3908/2011 και άλλες διατάξεις» και είναι προσαρμοσμένο στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αφορούν την «ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης» και την προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Με βάση αυτό το πλαίσιο εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο τομέα εντάσσονται στον αναπτυξιακό νόμο για την κατασκευή 6 αιολικών πάρκων, στις οποίες παρέχονται φοροαπαλλαγές ύψους 28.131.947,02 ευρώ και επιχορηγήσεις 65.000.000 ευρώ!
Ακόμα, χαρακτηρίζει 12 έργα τα οποία είναι κυρίως τα έργα κατασκευής αγωγών φυσικού αερίου, όπως είναι ο ΤΑP, ως Ευρωπαϊκά Ενεργειακά Εργα κοινού ενδιαφέροντος με βάση τον τίτλο Κανονισμού της ΕΕ. Ετσι, αναγνωρίζονται, όπως αναφέρεται, ως «Στρατηγικές Επενδύσεις», ιδιωτικές ή δημόσιες, ενώ οι ανάλογες διευκολύνσεις που θα παρασχεθούν στους μονοπωλιακούς ομίλους θα καθοριστούν με υπουργικές αποφάσεις.
ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πλειοδότησαν στο ποιος μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερες επενδύσεις για τη «βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης ανέφερε: «Μας λέτε ότι δεν θέλουμε επενδύσεις. Δεν κατάλαβα, πού το ακούσατε αυτό; (...) Εδώ μιλάμε για ιδιώτες επενδυτές με δημόσιο χρήμα». Λες και υπάρχουν ιδιωτικές επενδύσεις τέτοιων μεγεθών χωρίς τις δημόσιες. Φαίνεται δε ότι οι ιδιώτες επενδυτές χωρίς «δημόσιο χρήμα» είναι καλοδεχούμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η ειδική αγορήτριά του, Ευ. Αμανατίδου, εκφράζοντας τις ενστάσεις της για τις διαδικασίες που προβλέπει ο αναπτυξιακός νόμος σημείωσε: «Υπάρχει και μια εταιρεία - δεν ξέρω αν είναι πολωνική (...) η οποία θα συσταθεί αφού μπει στον επενδυτικό νόμο. Υπάρχουν πάρα πολλοί ξένοι επενδυτές που με αυτά τα χρήματα έρχονται να επενδύσουν στη χώρα μας και οι δικές μας επιχειρήσεις βουλιάζουν».
Ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Ν. Μηταράκης, ισχυρίστηκε πως η πολιτική της κυβέρνησης έχει ως αποτέλεσμα ότι η χώρα «βγαίνει από την κρίση, επιστρέφει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2014 και ήδη βλέπουμε εδώ και έξι μήνες η ανεργία να υποχωρεί», σε όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού βεβαίως.
Δεν ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες για φτηνή Ενέργεια
Το νομοσχέδιο εντάσσεται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με την οποία η ΕΕ εξασφαλίζει νέα πεδία κερδοφορίας στους μονοπωλιακούς ομίλους του τομέα της Ενέργειας και σε αυτή τη διαδικασία εντάσσεται η διάσπαση και η δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ», ανέφερε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος. Ενώ σημείωσε ότι «αυτοί οι οποίοι χάνουν είναι η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών για φτηνό και με επάρκεια ηλεκτρικό ρεύμα, χάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στον κλάδο».
Σημείωσε ότι λένε ψέματα στο λαό όσοι ισχυρίζονται πως «στα συγκεκριμένα πλαίσια της απελευθέρωσης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και της λειτουργίας της ΔΕΗ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μπορεί, κάτω από ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της πολιτικής ή και κάτω από μια άλλη κυβέρνηση, να έχουμε μια πολιτική στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες». Και ως απόδειξη έφερε ότι ήδη από τη ΔΕΗ, «που είναι υπό δημόσιο έλεγχο, θα αυξηθεί από 1η Ιουλίου το ρεύμα στα πιο χαμηλά τιμολόγια, το οικιακό ρεύμα».
«Ακόμη - σημείωσε - δεν έχει βρεθεί, γιατί δεν υπάρχει, αυτή η μαγική συνταγή με την οποία θα ικανοποιούμε ταυτόχρονα τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για φθηνό ρεύμα και από την άλλη μεριά θα παρέχουμε φθηνό ρεύμα σε επάρκεια στο λαό. Τέτοιου είδους συνταγή δεν υπάρχει και όσοι την επικαλούνται καλλιεργούν αυταπάτες στον κόσμο». Ανέφερε ως παράδειγμα την κρατική ΔΕΗ που έδινε τζάμπα ρεύμα στην ΠΕΣΙΝΕ και το πλήρωνε ο λαός, ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ αντιτίθεται με κάθε τρόπο στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, βάζοντας ταυτόχρονα στο στόχαστρο συνολικότερα την πολιτική της ΕΕ στον τομέα της Ενέργειας.
Αναφερόμενος στα άρθρα που αφορούν τη μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο επισήμανε: «Εμπλέκει ακόμα περισσότερο την Ελλάδα στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και μάλιστα σε μια περίοδο ιδιαίτερης αστάθειας στην ευρύτερη περιοχή λόγω ακριβώς αυτών των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων».
«Για να υπάρξει - κατέληξε - ελπίδα για το λαό, πρέπει να δραπετεύσει από τη φυλακή της ΕΕ, να σπάσει την κυριαρχία, την εξουσία του κεφαλαίου, σήμερα στον τόπο μας».
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8011072&publDate=28/6/2014
================================

Δεν υπάρχουν σχόλια: